Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

яри сăмах пирĕн базăра пур.
яри (тĕпĕ: яри) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗҫех эпир ҫутӑ тухакан шӑтӑк тӗлне пырса тухрӑмӑр та малалла кайрӑмӑр: тепӗр утӑмран яри уҫӑ алӑк тӗлне ҫитсе тӑтӑмӑр, унтан — ак тамаша! — салонра ҫутӑ курӑнчӗ, ҫав самантрах ҫын сассисем те илтӗнчӗҫ.

Скоро мы наткнулись на за-стекленный люк и полезли дальше; еще один шаг — и мы очутились перед дверью, открытой настежь, и — вот вам самое честное слово! — увидели в глубине салона свет и в ту же минуту услышали голоса.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Анчах ҫак самантра алӑк яри уҫӑлчӗ те, ҫуталса тӑракан куҫсемлӗ шурса кайнӑ сӑн курӑнчӗ; ку Шубин пулчӗ иккен.

Но в это мгновение дверь спальни отворилась и показалась бледная голова с сверкающими глазами; то была голова Шубина.

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Таврара пурӑнакан ҫынсем вара чӳречисене яри уҫа-уҫа хунӑ.

А по всей округе тут же открывались окна.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Джентльмен шухӑшланҫи пулчӗ, унтан алӑкне яри уҫса ячӗ те: — Апла пулсан… кӗме ыйтатӑп!.. — терӗ.

Джентльмен подумал, потом широким жестом распахнул дверь и сказал: — Тогда… прошу пожаловать!..

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Яри уҫса пӑрахнӑ алӑкран нумай ҫӑлтӑрлӑ пӗлӗт тата ҫутӑ уйӑх хӗрри курӑнать.

Сквозь распахнутую дверь виднеются густо пересыпанное звездами небо и краешек светлого месяца.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Унӑн мал енчи ансӑр алӑкне яри уҫса пӑрахнӑ; алӑк хыҫӗнче — сивлек сӗмлӗх.

В передней стене узкая дверь раскрыта настежь; за дверью — угрюмая мгла.

Алӑк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 171–172 с.

Эпӗ вӑл юнанинчен хӑраса тӑман пулӑттӑм, аллӑма та тӑссаттӑм ӗнтӗ, анчах лесник, мана хытӑ тӗлӗнтерсе, мужик аллисене ҫыхнӑ пиҫиххие пӗррех туртса салтрӗ, хӑйне ҫухинчен ярса илчӗ, ҫӗлӗкне куҫӗ таранах пусса лартрӗ, алӑка яри уҫрӗ те мужике тӗртсе кӑларчӗ.

Я бы не побоялся его угрозы и уже протянул было руку; но, к крайнему моему изумлению, он одним поворотом сдернул с локтей мужика кушак, схватил его за шиворот, нахлобучил ему шапку на глаза, растворил дверь и вытолкнул его вон.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Чӑнах: ҫывӑрмалли пӳлӗм чӳречи яри уҫӑлса кайрӗ те — чӳрече янаххи ҫине Валери тухса тӑчӗ… аллисене малалла тӑсса, Муцие шырать пулас… вӑл пӗтӗм кӗлеткипе ун патнелле ӑнтӑлать.

Действительно: окно спальни распахнулось сверху донизу — и, занеся ногу через порог, стоит в окне Валерия… руки ее как будто ищут Муция… она вся тянется к нему.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Ултӑ пысӑк кантӑка яри уҫса пӑрахнӑ, уҫӑ кантӑкран шултра ҫӑлтӑрлӑ тӗттӗм тӳпе, шултра йывӑҫлӑ тӗттӗм сад курӑнать.

Шесть окон раскрыты сверху донизу, от потолка до полу; а за ними темное небо с большими звездами да темный сад с большими деревьями.

XVI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Калиткене яри уҫса ярса револьверне малалла тӑсса, ярса пусрӗ.

Калитку распахнул во всю ширь и шагнул в нее, держа руку с револьвером прямо перед собой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Алӑк яри уҫӑлчӗ, амӑшне кабинета тӗртсе кӗртрӗҫ.

Дверь распахнулась, и в кабинет втолкнули мать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Степка хапхаран тухма кӑна тӑнӑччӗ, ашшӗ яри уҫнӑ калитке умӗнче тӑнине курах кайрӗ.

Степка шагнул было к воротам, но отец уже стоял в распахнувшейся калитке.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ридлер хӑй кабинечӗн алӑкне хыттӑн хупрӗ, анчах ҫавӑнтах яри уҫса ячӗ те: — Корф полковнике ман пата чӗнӗр! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Ридлер гулко прикрыл за собой дверь кабинета, но тут же распахнул ее: — Полковника Корфа!

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫӗрпӳрт алӑкӗ яри уҫӑлчӗ те хаваслӑ пит-куҫлӑ Васька курӑнса кайрӗ.

Дверь землянки распахнулась, в ней показалась радостная физиономия Васьки.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Силовӑн яри уҫса пӑрахнӑ хапхи умӗнче килти хатӗр-хӗтӗрсене тиесе тултарнӑ пӗр лав тӑрать.

Лишь у распахнутых ворот двора Силовых стояла лошадь, запряженная в телегу, доверху нагруженную домашним скарбом.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл алӑка яри уҫса ячӗ.

Она резко распахнула дверь.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кӑшт тӑрсан алӑк яри уҫӑлчӗ.

Через несколько секунд с треском распахнулась дверь комнаты.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Вӑл алӑка яри уҫса ячӗ, Иннокентий хӑй мӗншӗн шикленнине те пӗлмесӗр кӑшкӑрчӗ:

Когда она распахнула дверь, Иннокентий с каким-то безотчетным испугом крикнул:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Крыльцаран пӳрт алӑкӗ яри уҫӑ тӑнине курсанах, унӑн чӗри карт сикрӗ.

У крыльца Константин остановился, пораженный тем, что дверь в дом открыта настежь.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калинкке яри уҫӑлса кайнӑ та, картишне темӗнле ҫынсем кӗрсе тӑнӑ, малта — салтак шинелӗ уртса янӑ ӗнерхи сарӑ ҫӳҫлӗ хресчен пулнӑ.

Распахнув калитку, во двор входили какие-то люди, впереди — вчерашний высокий, светловолосый мужик в солдатской шинели внакидку.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех