Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратнипе (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ытлашши юратнипе йӗркӗллӗ тишкермен те пулмалла вӑл унӑн чунне.

Настолько полюбил, что, может быть, и не разобрался в этом человеке как следует.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Юратнипе вӑл, чӗкеҫӗм, — тутине хӗр тути ҫумне ҫывхартрӗ Сергей.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Анчах Арина Власьевнӑн Базаров ҫине тинкерекен куҫӗсенче вӑл ӑна ҫав тери юратнипе ачашлӑх кӑмӑлӗ кӑна мар, вӗсенче интересленни тата шиклӗхпе хутӑш хурлӑх та, темӗнле йӑваш ӳпкелешӳ те курӑннӑ.

Но глаза Арины Власьевны, неотступно обращенные на Базарова, выражали не одну преданность и нежность: в них виднелась и грусть, смешанная с любопытством и страхом, виднелся какой-то смиренный укор.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫителӗклӗ пурӑнӑҫпа та, ӗҫе юратнипе те тӗлӗнтермест вӑл; юрамасть ӑна капла хӑварма — ҫӗнетсе урӑхлатас пулать…

Не поражает он ни довольством, ни трудолюбием; нельзя, нельзя ему так остаться, преобразования необходимы…

III // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ӑна, хӑй Катьӑна юратнипе хуйхӑраканскере, Катьӑна хӑтарасшӑн мар пулнинчен пысӑк айӑп тӗнчере те ҫук пек, тата ун шучӗпе, Катя пурнӑҫӗшӗн панӑ кирек мӗнле хак та питех пысӑк мар пек туйӑнчӗ.

Ему, ослепленному своим чувством к Кате, думалось, что в мире не может быть преступления большего, чем отказаться от ее спасения, — и никакая цена, по его мнению, не могла быть слишком высока, если дается она за жизнь Чайки…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ку вӑл юратнипе, саншӑн питӗ-питӗ тунсӑхласа ҫитнипе, Гриша…

Это любовь да тоска по тебе, Гриша, так меня скрутили…

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорие юратнипе ачасене те юратакан пулать.

Из любви к Григорию она будет любить и детей.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эхер те эсӗ чирлӗ-тӗк — уншӑн ан хӑра, сана юратнипе пуринпе те килӗшме хатӗр!»

И ежели ты больная — не боись, я из моей к тебе любви на все согласный!»

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫакна халӑх хушшинчи сас-хура вӑл Лизӑна ҫаплах юратнипе, хӗр таврӑнасса кӗтнипе ӑнлантарса панӑ.

Досужая молва объясняла такую отрешенность тем, что он продолжал любить Лизу и ждал ее возвращения.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинья хӑйӗн мӑнаҫлӑ сӑн-пичӗшӗн пачах килӗшӳллӗ мар мӗскӗн те тӗлсӗр кулӑпа ейӗлчӗ те, Григорий чӗри вара ӑна шелленипе тата юратнипе хыттӑн кӑртлатса илчӗ.

Аксинья улыбнулась такой жалкой, растерянной улыбкой, так не приставшей ее гордому лицу, что у Григория жалостью и любовью дрогнуло сердце.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юратнипе тата хӗрарӑм ҫумӗнче чӑтӑмсӑррӑн ачашланас килнипе Листницкий пӗрмаях Ольга патне туртӑнчӗ.

Любовь и тяжелое плотское желание влекли Листницкого к Ольге.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуторта вӑл питех те янкӑс ҫӳреме юратнипе паллӑскер; хӗвел тин кӑна хӑпарнӑ пулин те, питне халех тутӑрпа кӗптесе ҫыхнӑ.

Была она большая щеголиха и, несмотря на то, что солнце стояло еще низко, лицо закутала платком.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мускаври технически училище студенчӗ — Боярышкин; хӑйне хӑй ҫав тери юратнипе тата туберкулёзпа халран кайса ҫитнӗ хыткан учитель Баланда; унпала пурӑнакан учительница, Марфа Герасимовна, чӑмӑр та ватӑлма пӗлми хӗр, яланах аялти юбкине нӗрсӗррӗн кӑларса ярса ҫӳрекенскер; почтмейстер, йӳнӗ духи шӑршипе сӗркӗч шӑрши кӗрекен кулӑшларах хусах ҫын, пӑнтӑхса кайнӑскер.

Боярышкин — студент Московского технического училища; тощий, снедаемый огромным самолюбием и туберкулезом учитель Баланда; его сожительница — учительница Марфа Герасимовна — девушка нестареющая и круглая, с постоянно неприлично выглядывающей нижней юбкой; почтмейстер — чудаковатый, заплесневелый, с запахом сургуча и дешевых духов холостяк.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑйӗн шӑллӗне ҫав тери хӗрӳллӗн юратнипе вӑл кашни пус укҫанах тирпейлӗн пуҫтарса хунӑ.

К тому ж она слишком горячо любила своего племянника и тщательно собирала для него копейку.

III. Аппӑшӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Юратнипе ҫунса кайӗччӗ вӑл, чуптуса пӗтерӗччӗ…

Она сгорела бы от любви, она зацеловала бы…

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унччен Юргин хӑйӗн пулас пурнӑҫне темшӗн уҫӑмсӑррӑн, уйрӑм пайсемпе, ҫуллӑ сарӑпа ӳкернӗ картина ҫине каҫ пулас умӗн пӑхнӑ пек курнӑ; халь вара пуласлӑх, Ленӑна юратнипе ҫуталнӑскер, пӗтӗм тӗспе йӑлтӑртатса тӑрать тата вӑл, мастерсем хӑйсем юратакан картинӑсем ҫинчен каласа кӑтартнӑ пек, ун ҫинчен пӗр чарӑнмасӑр калама пултарать.

Прежде Юргин видел свое будущее почему-то неясно, в отдельных деталях, как если бы смотрел на картину, написанную маслом, при сумеречном свете; теперь, освещенное любовью к Лене, будущее сверкало всеми красками, и он мог говорить о нем без конца, как это могут делать знатоки живописи о любимой картине.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Барашкин капитан дивизире хӑйӗн юлхавлӑхӗпе тата намӑсла сӑмахсемпе вӑрҫма юратнипе палӑрса тӑнӑ.

Капитан Барашкин славился в дивизии как сквернослов и лентяй.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— Ӗҫ кунта юратнипе юратманнинче мар.

— Тут не дело любви и не любви.

XV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Джеф! — тет вӑл, сыснине юратнипе каҫӑхса кайнӑскер.

— Джефф, — отвечает этот поросячий эстет.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Юратнипе пулсан — кӑна?..»

Разве тем, что полюбил?..»

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех