Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чулӗ (тĕпĕ: чула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шухӑшӗ япӑх мар, анчах арман чулӗ те ҫӑмӑл япала мар, ҫапах та аптрамӑпӑр, мӗнле те пулин кустарса килкелӗпӗр.

Мысль была неплохая, да и жернов тоже был ничего себе, и мы решили, что как-нибудь справимся.

Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Хӑма ҫуракан завод патӗнче тем пысӑкӑш арман чулӗ выртать, ҫавна кустарса килетпӗр те ун ҫине мӗн ҫырмаллине веҫех касса ҫырса хуратпӑр, перосене те, пӑчкӑ та ун ҫинчех хӑйратпӑр.

У лесопилки валяется здоровый жернов, мы его стащим, выдолбим на нем все, что надо, а заодно будем оттачивать на нем перья и пилу тоже.

Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Лешӗ, арман чулӗ пек йывӑра тӳсеймесӗр, пуҫне усса, тӑпах чарӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Тен, шӑпах хула асфальчӗпе чулӗ ҫинче ҫитӗннӗрен, сайра хутра ҫеҫ, ҫуллахи уйӑхсенче кӑна, хуларан тухса курнӑран ҫавӑн пек юрататӑп пуль эпӗ ҫутҫанталӑка — ҫӗре, курӑка, вӑрмансемпе шыв-шурсене, кашни йывӑҫа, кашни тӗмме, кашни чӗрӗ чуна…

Но, может быть, именно потому, что я рос среди камня и асфальта московских улиц и лишь на короткие летние месяцы вырывался к полям и лесам, я всегда испытывал радость при виде земли и травы, каждого кустика и деревца.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫирӗп халӑх ҫав латышсем, вут чулӗ йышшискерсем.

Крепкий народ эти латыши, кремневой породы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсем пӗр чулӗ ҫине ларчӗҫ те, кӑпӑклӑ хумсем шавлас та, урамсем тӑрӑх кӗрлесе пушӑ площадсем тӑрӑх та, урамсем тӑрӑх ҫӳрени ҫине нумайччен пӑхса ларчӗҫ.

Они сели на обломок и долго смотрели, как пенистые волны с шумом и ворчаньем бродят по пустынным площадям и уличкам.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Эпӗр тухса кайнӑ чухне вӑл урайне выртрӗ те, хӑлхине сивӗ урайӑн йывӑр чулӗ ҫумне туса итлерӗ.

А когда мы уходили, то опустился он на пол, приложил ухо к тяжелому камню холодного пола.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Уездри тухтӑр, шӑпах хайхи тамӑк чулӗ пулман лекарех, чирлӗ ҫынна пӑхса тухрӗ те кӗтме канашларӗ, ҫавӑнтах темиҫе сӑмах чӗрӗлме пултарасси ҫинчен те каларӗ.

Доктор, тот самый уездный лекарь, у которого не нашлось адского камня, приехал и, осмотрев больного, посоветовал держаться методы выжидающей и тут же сказал несколько слов о возможности выздоровления.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Уездри лекарӗн тамӑк чулӗ пулмарӗ-и вара?

— Да разве у уездного лекаря не было адского камня?

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Кӑна маларах тумаллаччӗ; чӑннипе илсен, халь тамӑк чулӗ те кирлех мар.

— Это бы раньше надо сделать; а теперь, по-настоящему, и адский камень не нужен.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Василий Иванович самантрах кӑвакарса кайрӗ те, пӗр сӑмах каламасӑр, кабинета сирпӗнчӗ, ҫавӑнтах тамӑк чулӗ илсе тухрӗ.

Василий Иванович вдруг побледнел весь и, ни слова не говоря, бросился в кабинет, откуда тотчас же вернулся с кусочком адского камня в руке.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Виҫӗ кунран Базаров ашшӗ патне пӳлӗме кӗчӗ те, унӑн тамӑк чулӗ ҫук-ши, тесе ыйтрӗ.

Дня три спустя Базаров вошел к отцу в комнату и спросил, нет ли у него адского камня?

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Улма пӑрахасси шакки чулӗ ывӑтнӑ пек ҫеҫ терӗҫ, чей ӗҫме те кӗмерӗҫ.

Даже от чая отказались — сказали, что посадка картошки для них, как хлопать в ладошки или камушки в пруд покидать.

Хӗвел пулса ҫӳрекенсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 14, 16 с.

Милӗкӗ черчен, чулӗ мерчен — чӑмӑр мунчана! — пилӗк таран ҫарамас асатте икӗ аллинче икӗ ҫыхӑ курӑка лӑстӑр-лӑстӑр силлесе тӑра парать.

Веники мягкие, камни жемчужные — бегите в баню! — Голый по пояс дедушка держит в каждой руке по венику.

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Ӑна хӗрӗн телейӗ савӑнтармарӗ, килте ют ҫын пурри — кӗрӳшӗ уншӑн унчченхи пекех ют пулчӗ — чунне арман чулӗ пек пусахларӗ.

Ее не радовало счастье дочери, присутствие чужого человека в доме — а зять по-прежнему оставался для нее чужим — тяготило.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лодя пуҫне сулать те хӑй епле пӗррехинче Артекри Виҫҫӗмӗш лагерьтен тепӗр лагере кимӗпе никама систермесӗр тухса кайни, кайнӑ чухне Султанка чулӗ ҫине ҫапӑнса кӑшт ҫеҫ путманни ҫинчен калама тытӑнать.

Лодя кивал головой и рассказывал о том, как он, взяв потихоньку лодку, прошел в пятибалльный шторм из Третьего лагеря Артека к Нижнему лагерю, чуть не разбившись по дороге о скалу Султанку.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Лаша пӗтӗм ӳпкепе хашлатса илчӗ те вут чулӗ пек хытӑ та пирчек ҫӗр тӑрӑх таканӗсемпе типпӗн чаклаттарса утса кайрӗ.

Лошадь вздохнула всем нутром и пошла, сухо щелкая подковами по сухой и крепкой, как кремень, земле.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Алексей вилнӗ, масар чулӗ ҫинчи ҫыру ҫийӗнсе пӗтнӗ пекех, вӑл хӑй те асран тухса ӳкнӗ.

Умер Алексей, стерлась память о нем, как стирается надпись на могильном камне.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урисем ҫинҫе, вӑйлӑ, пакӑлчак шӑммисенче ним кӑлтӑк ҫук, чӗрнисем юханшыври ҫӗпре-амӑш чулӗ пек яка.

Ноги тонкие, сильные, бабки безупречны, копыта обточены, как речной голыш.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сарӑ хӑмӑр ҫӑмлӑ ырхан качака, пиҫенпе кӳкен ашкӑрса ӳсекен тип ҫырмаран вӑркӑнса тухса, ҫинҫе те хӑйра чулӗ пек яка урисене улӑштарса пусса, пӗр авӑк йывӑҫ касакансем ҫине пӑхса тӑнӑ, ун ҫумӗнче ҫамрӑк путекӗ выляса ачашланнӑ.

Желто-бурая худая коза выскочила из поросшего татарником и тернами буерака, несколько секунд смотрела с пригорка на порубщиков, напряженно перебирала тоненькими, точеными ногами, возле нее жался потомок.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех