Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чикнӗ (тĕпĕ: чик) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кашнин аллинче пысӑках мар арча, ӑна шурӑ пиртен ҫӗлесе хушамата ҫырса хунӑ миххе чикнӗ.

Каждый нес в руках свой багаж — сундучок, аккуратно увязанный в «кисе» — белом полотняном мешке с надписанной фамилией.

Саккӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

— Укҫаран ӑнать пире паян, — йӳҫҫӗн кулса илчӗ Женя нухрата рюкзакне чикнӗ май.

— Везет нам сегодня на бабки, — с горькой улыбкой заметила Женя, пряча деньги в карман куртки.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пурне те турӗ, — вӑрттӑн итлемелли аппаратурӑна чӑматана пуҫтарса чикнӗ май мухтарӗ ӑна хура ҫӳҫлӗ ҫамрӑк арҫын.

Все сделала, — воскликнул молодой темноволосый мужчина, складывая и убирая подслушивающую аппаратуру обратно в чемодан.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫиелти кӗсьине хуҫланакан аршӑнсем чикнӗ подрядчиксем ҫӗр участокӗсене уйӑрса ҫӳреҫҫӗ.

Подрядчики со складными желтыми аршинами в наружных карманах зашагали, отмеривая участки.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хут тӗркисене Гаврик кӗсьине тарӑн чикнӗ, ҫиелтен, паллӑ ан пултӑр тесе, якатма тӑрӑшнӑ.

Сверток — чаще всего это были бумаги — Гаврик засовывал глубоко в карман и сверху приглаживал, чтобы не торчало.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пуканесене пуҫтарса чикнӗ кушилке ҫине ытараймасӑр пӑхса, ачасем, тӗлӗкри пек, шарманка йӑтнӑ чӑпар тумтирлӗ арӑмпа хул хушшине ширма хӗстернӗ ҫара пуҫлӑ арҫын хыҫҫӑн пӗр картишӗнчен тепӗр картишне куҫса ҫӳреҫҫӗ.

Жадно поглядывая на плетеную кошелку с таинственно спрятанными там куклами, дети как очарованные переходили таким образом из одного двора в другой вслед за пестрой женщиной, тащившей на спине шарманку, и мужчиной без шапки, с ширмой под мышкой.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Витӗр курӑнакан симӗс шыв ӑшне чикнӗ кӗсмен хуҫӑлнӑ пек курӑнать.

Весло, опущенное в прозрачную зеленую воду, казалось сломанным.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах пӗр утӑм ҫеҫ тума ӗлкӗрчӗ, кӗл чечексен пуххине ҫатӑрласа тытнӑ алли йӗппе чикнӗ чухнехи пек ыратса кайнӑран тӑпах чарӑнчӗ, ҫеҫкесем ҫул ҫине сапаланса ӳкрӗҫ.

Но не успела делать и шага, как рука, державшая букет роз, почувствовала колющую боль, как от острой иглы, и цветы рассыпались по дороге.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Июль уйӑхӗнчи ҫутӑ каҫсенче ӑшӑ та хура шыва чикнӗ алӑ сасартӑк йӑлтӑртатса ҫутални тинӗс вӑрттӑнлӑхӗ пулман-и-мӗн?

Разве не тайной было его фосфорическое свечение, когда в безлунную июльскую ночь рука, опущенная в черную теплую воду, вдруг озарялась, вся осыпанная голубыми искрами?

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Палларӗ пулсан та, мӗн ӗҫӗ пур-ха унӑн ҫак якалнӑ кительлӗ, ҫакӑр сӑмси чикнӗ илемсӗр хутаҫлӑ капитан ҫумӗнче?

Но если и узнал — что было ему до какого-то маленького капитана в потёртом кителе, с некрасивым мешком, из которого торчала горбушка хлеба?

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Курӑк ҫине хам татнӑ ҫырласем ӳкрӗҫ, ҫавсене пуҫтарасшӑн пӗшкӗннӗччӗ кӑна, чӗрене йӗппе чикнӗ пек пулчӗ, — хӗрарӑм вилличчӗ ҫавӑ.

Несколько ягод упало в траву. Я стал осторожно опускаться, чтобы найти их, и точно игла кольнула меня прямо в сердце: это была женщина.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

(Игорь, помазока ӑҫта чикнӗ эс?)

(Игорь, куда ты помазок заложил?)

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь, пуҫне чикнӗ те, ларать, ҫара урисем ҫине пӑхкалать, тӑмлӑ пӳрнисене вылятать.

Игорь сидел опустив голову, глядя на свои босые ноги, шевеля измазанными в глине пальцами.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, ахӑрнех, ҫакна илтсен, питӗ те хӗрелсе кайрӑм пулас, мӗншӗн тесен, Ромка, кӗнекесене портфеле чикнӗ май, шухӑша кайса каларӗ:

Я, должно быть, очень покраснела, потому что Ромка, запихивая учебники в портфель, с невиданной в нем серьезностью сказал:

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ, пуҫа чикнӗ те, сӗлкӗшӗн сӗнкӗлтетсе пыратӑп, ман хыҫҫӑн; алӑк патне ҫитиех урай сӗрекен щеткине тӑратса пырать, вӑл, ҫара ураллӑ пичей, ӑс парса ятлаҫать.

Понуро брела к выходу, а за мной шел со щеткой в руках босой полотер и назидательно говорил.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тахҫан авланнӑ та вӑл арӑмне ҫӗре чикнӗ.

Он был женат и свел жену в могилу.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑнах та, чернил савӑчӗ темле сухаллӑ пуҫ пек, пепельници — хӗреслетсе хунӑ авалхи алса пек, сухаллӑ пуҫ ӑшӗнче чернил пур, Николай Антоныч перине чернилпа пуҫас тесен, ҫав богатырь пуҫӗ ӑшне чикнӗ ӗнтӗ.

Действительно, чернильница представляла собой бородатую голову в шишаке, пепельница — две скрещенные древнерусские рукавицы, и т.д. Под шишаком находились чернила, и, стало быть, Николаю Антонычу приходилось макать перо прямо в череп богатыря.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лактометр чикнӗ вырӑнта тарӑн шӑтӑк пулнӑ-тӑнӑ.

На том месте, где торчал мой лактометр, была глубокая яма.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чирлӗ хӗрӗм ҫинчен каласан, вӑл ман ҫине ҫӗҫӗпе чикнӗ пек пӑхса илчӗ, анчах, уншӑн та тавтапуҫ ӑна, нимӗн те шарламарӗ.

А как сказала я про больную племянницу, так он, веришь ли, так взглянул на меня, как бы ножом насквозь; однако не выдал, спасибо ему и за то.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Мери аллисене чӗрҫи ҫине хуҫлатса хунӑ та хӑйӗн вырӑнӗ ҫинче ларать; ҫӑра ҫӳҫне вӑл чӗнтӗрпе ҫавӑрнӑ чепчик ӑшне пуҫтарса чикнӗ; шурӑ хул пуҫҫийӗсене хӗрлӗ тутӑрпа витнӗ, урисене перссен тӗрлесе тунӑ туфли ӑшне чикнӗ.

Мери сидела на своей постели, скрестив на коленях руки; ее густые волосы были собраны под ночным чепчиком, обшитым кружевами; большой пунцовый платок покрывал ее белые плечики, ее маленькие ножки прятались в пестрых персидских туфлях.

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех