Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗсрӗ (тĕпĕ: хӗс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ӑна хӑй медаль мӗнле илни ҫинчен каласа пачӗ, генерал мӗнле калаҫнине тата хӑй ҫине акӑлчан офицерӗ темле катемпи майлӑрах пӑхса тӑнине шӳтлӗн хуҫкаланса туса кӑтартрӗ, унтан Натальйӑна, унпа темскер каварлашнӑ пек, чеен куҫ хӗсрӗ те кӗҫех анӑ хӑйне те, Дарйӑна, георги медалӗпе наградӑланӑскерне, офицер арӑмӗ пулнине кура офицер чинне парасси тата ватӑ казаксенчен пуҫтарнӑ сотня командирӗ тӑвасси ҫинчен Дуняшкӑна ним суйман пек ӗнентерме тытӑнчӗ.

Рассказала ей, как получала медаль, и шутливо представила, как торжественно говорил генерал и каким чучелом стоял и смотрел на нее англичанин, а потом, лукаво, заговорщицки подмигнув Наталье, с серьезным лицом стала уверять Дуняшку, что скоро ей, Дарье, как вдове офицера, награжденной георгиевской медалью, тоже дадут офицерский чин и назначат ее командовать сотней старых казаков.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор, шик! шӑхӑрса илсе, кравать ҫинче ларакан кил хуҫине куҫ хӗсрӗ.

Прохор свистнул и подмигнул сидевшему на кровати хозяину:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӑкаричле ӗҫ… — терӗ те казак шӳтлӗн систерсе куҫ хӗсрӗ.

Дело магарычевое… — И казак подмигнул с шутливой многозначительностью.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ахаль мар ӗнтӗ Нюшка куҫ хӗсрӗ мана».

Не зря Нюшка делала мне строгие глаза».

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Аникей патнех ҫитрӗ те сасартӑк кулма чарӑнчӗ, сивӗрех хура куҫӗсене Аникей ҫине ҫӗклесе, ҫамкине пӗркелентерсе, сулахай куҫне хӗсрӗ.

Приблизившись к нему вплотную, она вдруг перестала улыбаться, подняла на Лузгина строгие темные глаза и, нахмурившись, прижмурила левый глаз.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ, шухӑшӗсене пухнӑ пек, куҫӗсене хӗсрӗ.

Лиза сощурилась, как бы собираясь с мыслями.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шыв ҫути куҫа пырса ҫапрӗ, вӑл куҫне хӗсрӗ те, хӑйне ҫупӑрласа илнӗ шӑплӑхпа киленсе, темиҫе минут хушши ҫаплах, куҫне хӗссе, тӑчӗ.

Свет воды ударил в глаза, она зажмурилась и несколько минут стояла так, наслаждаясь охватившей ее тишиной…

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл вӗсен умӗнче, хӗвел йӑмӑхтарнӑ пек, куҫне савӑнӑҫлӑн хӗсрӗ.

Она стояла перед ними и довольно жмурилась, словно от яркого солнышка.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дарья Семеновна тӗссӗрленнӗ кӑвак куҫӗсене мӑшкӑлласа хӗсрӗ, шӑмламас сарлака хулпуҫҫийӗсене ӑшӑ шаль тутӑрпа пӗркерӗ, вара Коробин вӑл мӑшкӑлланине текех тӳссе тӑраймарӗ.

Она стояла перед ним, насмешливо щуря голубенькие выцветшие глазки, кутая широкие костистые плечи в теплую вязаную шаль, и ее злое ехидство наконец вывело Коровина из себя.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов куҫне хӗсрӗ, сулахай куҫ хупанки усӑнса аннипе куҫне кӑшт ҫеҫ хупласа хумарӗ, ҫӳхе тутисем чутах кулса яратчӗҫ.

Пробатов сощурился, левое веко наползло и почти прикрыло глаз, тонкие губы задержали легкую усмешку.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ вара ан хӳтӗле ӑна — тиенӗ-тӗк хӑй ҫине, турт-тӑр е калатӑр ытах — ку ҫӑк йывӑр мана тетӗр! — терӗ Дымшаков, кулма чарӑнса, унтан куҫне хӗсрӗ те Ксение ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитиччен тепӗр хут пӑхса илчӗ.

— А ты ее не защищай — раз взвалила на себя, то пусть и везет или заявит всем, что эта ноша не по ней! — согнав с лица улыбку, сказал Дымшаков и вприщур еще раз окинул Ксению с головы до ног.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пире патронсем памасан та юрать, эрехӗ ҫеҫ пултӑрччӗ! — терӗ те вӑл ахӑлтатса куҫ хӗсрӗ, таса мар кӗпе ҫухине чӗрнипе шаклатса кӑтартрӗ.

— Нам и патронов не надо, лишь бы водочка была! — говорил он, хохоча и подмигивая, выразительно щелкая ногтем по грязному вороту рубахи.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Снаряд йынӑшса шартлатнӑ тата унӑн ванчӑкӗсем вшиклесе иртнӗ сасӑсем хӑлхара сирӗлсе ҫитеймерӗҫ-ха, ҫывӑхри лачакара сывлӑш хумӗ асар-писеррӗн пырса ҫапнипе ҫӗрелле авӑннӑ хӑмӑшсем те тӳрленсе ӗлкӗреймерӗҫ — сӑрт тӗмески ҫинчен татах тепӗр хутчен тупӑ аслати пек хӑватлӑн кӗмсӗртетсе кайрӗ те, снаряд хаяррӑн ӳлесе ҫывхарнӑ сасӑ Григорий чӗрине хиврен пӑчӑртаса хӗсрӗ, йӗнер ҫумне лӑпчӑнтарчӗ.

Еще не заглох в ушах его стонущий визг и вой осколков, еще не успели подняться в ближней музге камыши, поваленные буревым давлением воздуха, с шорохом выпрямлявшиеся, — как на горе раздался гром орудийного выстрела, и вой приближавшегося снаряда снова стал давить Григория, прижимать его к седлу.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗртен-пӗр Пантелей Прокофьевич ҫеҫ тӗрӗссине тӗшмӗртрӗ: «Аксинйӑна илме каять», — куҫ хӗсрӗ вӑл Ильиничнӑна уксах кӗсрене тӑрантаса кӳлнӗ май.

Один Пантелей Прокофьевич почуял, в чем дело: «За Аксиньей поедет», — подмигнул он Ильиничне, запрягая в тарантас хромую кобылу.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ӗнтӗ Рагулинӑн ӑна хирӗҫ нимӗн каламалли те ҫук пек туйӑнчӗ, анчах чӗри темшӗн вӑйлӑрах хӗсрӗ, кӑкӑрӗ ыратрӗ, карланкӑ патне темле кӳрентерсе ыратакан муклашка пырса капланчӗ…

Ему показалось, что теперь-то Рагулину уже нечего сказать, а только сердце почему-то ныло еще сильнее, ломило грудь, а к горлу подкатывался комок острой и обидной боли…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Стефан Петрович сухалне чӑмӑртакаларӗ, куҫӗсене ним курми пуличченех хӗсрӗ.

— Стефан Петрович помял в жмене бородку, и глаза его так сожмурились, что он уже ничего не видел.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Стефан Петрович куҫӗсене чеен хӗсрӗ:

Стефан Петрович хитро подмигнул:

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кондратьев, тем итлесе тӑнӑ пек, хӑйӗн ҫутӑ та ӑслӑ куҫӗсене хӗсрӗ.

Кондратьев сощурил глаза, как бы к чему-то прислушиваясь.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей пурне те алӑ тытса сывпуллашрӗ, йӑмӑкне куҫ хӗсрӗ, сӑпка патне пырса пӗчӗк Иринӑна ыйхӑллӑ питӗнчен пӑхрӗ те тухса кайрӗ.

Сергей попрощался со всеми, подмигнул сестренке, подошел к люльке, посмотрел на сонное личико Иринки и вышел.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эх, чунӑм йӑмӑлчӗ — Хӗсрӗ патша хӑмӑчӗ.

Эх вы, горьки хлопоты, Тесны царски хомуты!

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех