Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыпара (тĕпĕ: хыпар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Полици чиновникӗ пӗлтернӗ хыпара гостиницӑра хӗрӳленсе кайсах темиҫе хут та пӗрне-пӗри каласа кӑтартрӗҫ, чылайччен шавларӗҫ.

Рассказ полицейского чиновника долго служил предметом одушевленных пересказов и рассуждений в гостинице.

I. Ухмах // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ним тума аптраса ӳксе, кӗтмен хыпара илтнипе тӑнран тухса, чӗри чиксе ыратнине туйса, вӑл Варя аллине шарламасӑр чӑмӑртарӗ, вара, кӑшт каялла чакса, унӑн пӗшкӗртнӗ йӗп-йӗпе пичӗ ҫине ним калама пӗлмесӗр пӑхса тӑчӗ.

Растерянный, онемевший от неожиданности, чувствуя острую боль на сердце, он молча сжал Варины руки и, слегка отшатнувшись, смотрел на ее склоненное заплаканное лицо, не зная, что сказать.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫавнашкал лайӑх хыпара карчӑка пӗлтерсе, хӑй мӗнле савӑнасса тата хӑйӗн карчӑкне епле савӑнтарасса туйса, Ҫӑрттан мучи, пуҫне сулла-сулла, йӑл-йӑл кулчӗ.

Дед Щукарь умильно улыбался, покачивал головой, предвкушая то удовольствие, какое получит сам и доставит своей старухе, сообщив ей столь приятную новость.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах ҫак хыпара питӗ лӑпкӑн кӗтсе илнӗ Нагульнов ҫакна хирӗҫ пулчӗ.

Но Нагульнов, воспринявший эту новость с великолепнейшим спокойствием, возразил:

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫак хыпара илтсен, Половцев урса кайӗ, ӑшӗ каниччен ислетӗ, тесе шутларӗ вӑл, хӑйне хытӑ хӗнессе йытӑ пек чӗтресе кӗтсе тӑчӗ.

Он думал, что Половцев, услышав о случившемся, взбесится, даст волю кулакам, и ждал расправы, по-собачьи покорный и дрожащий.

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тӗрӗссипе ҫак хыпара ҫамрӑксем карчӑкран тӑрӑхласа кӑна сарнӑ пулнӑ иккен, ҫапах та мучи карчӑкне хирӗҫлесе-туса тӑраймарӗ, ҫывӑрма килне куҫрӗ, вара ҫӗр каҫиччен пӗр-икӗ хутчен хӑйӗн кӗвӗҫекен карчӑкӗпе пӗрле ӑйӑрӗсене кая-кая пӑхакан пулчӗ.

Над старухой подшутили парни, возведя на деда этот гнусный поклеп, но перечить он ей не стал, перешел домой и раза два за ночь ходил проведывать жеребцов, конвоируемый своей ревнивой супругой.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл хыпара эсир те пӗлетӗр.

Вам этот слух доподлинно известен.

Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.

Анчах Машӑпа Федя, ырӑ мар хыпара кӗтсе, унтан хӑпма пӗлмерӗҫ.

Но Маша с Федей, почуяв неладное, не отступились от него.

29-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак хыпара илтсен, Обломов диван ҫинче виҫӗ хут ҫаврӑнса выртрӗ, унтан хӑй сунтӑхне пӑхрӗ; унӑн та ним те юлман.

Он три раза перевернулся на диване от этого известия, потом посмотрел в ящик к себе: и у него ничего не было.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫакӑн пек ӗмӗтленчӗ те Ольга, барон патне чупса пырса, ӑна вӑхӑт ҫитмесӗр ку хыпара никама та калама юраманнине чеен систерчӗ.

Так мечтала она, и побежала к барону, и искусно предупредила его, чтоб он до времени об этой новости не говорил никому, решительно никому.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга пӗчченех ларса юлчӗ те пулас телей ҫинчен шухӑшлама пуҫларӗ, анчах вӑл ку хыпара, хӑйӗн ӗмӗчӗсене Обломова калама шутламарӗ.

Ольга осталась на своем месте и замечталась о близком счастье, но она решилась не говорить Обломову об этой новости, о своих будущих планах.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫӗр тӗпне халех анса кайсан та, ку хыпара этем ывӑл-хӗрӗн тӑшманӗ шухӑшласа кӑларнӑ, кил хуҫи арӑмӗ те турӑш умӗнче тупӑшма пултарать: вӑл Ильинскисен хӗрӗ ҫинчен илтмен те, калаҫсан та урӑх хӗр ҫинчен калаҫнӑ…

Это выдумал, должно быть, враг рода человеческого, хоть сейчас сквозь землю провалиться, и что хозяйка тоже готова снять образ со стены, что она про Ильинскую барышню и не слыхивала, а разумела какую-нибудь другую невесту…».

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сирӗн улпут авланас тенӗ пулсан, халиччен хӗр тупаймӗччӗ-и, тенӗ; анчахрах Самойлӑна куртӑм та, вӑл ҫак хыпара пӗлсен, мӗнле туй пултӑр-ха, тесе кулчӗ, тенӗ.

что статочное ли дело, чтоб ваш барин давно не нашел себе невесты, кабы захотел жениться, и что еще недавно она видела Самойлу, так тот даже смеялся этому: какая, дескать, свадьба?

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл пилӗк минут хушшинчех Илья Ильича туй ҫинчен никам та нимӗн те каламан, тесе лӑплантарчӗ: акӑ, турра асӑнсан та, турӑш умӗнче каласан та ҫылӑх мар, эпӗ ку хыпара пӗрремӗш хут илтетӗп, терӗ; пачах урӑхла калаҫатчӗҫ, вӑл хӗре барон ҫураҫнӑ тетчӗҫ, терӗ.

Она в пять минут успокоила Илью Ильича, сказав ему, что никто о свадьбе ничего не говорил: вот побожиться не грех и даже образ со стены снять, и что она в первый раз об этом слышит; говорили, напротив, совсем другое, что барон, слышь, сватался за барышню…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Кун пирки эпӗ Олеҫҫӑна, вӑл ман хыпара мӗнле йышӑнасси ҫинчен шутлама та хӑраса, пӗр сӑмах та каламан-ха.

Я еще ни слова не говорил об этом Олесе, боясь даже представить себе, как она примет мое извещение о необходимости уехать.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Алексей Николаевич усал хыпара Тинӗс академийӗнче илтет, ҫав тери кулянса ӳкет.

Алексей Николаевич услышал об этом в Морской академии, он был потрясен случившимся.

Ҫирӗм пӗрремӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Йӑлана кӗнӗ тӑрӑх чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫин кӑтартӑвӗсене, танлаштарма тенӗ пек, пӗлтеретпӗр: ку хыпара ҫырнӑ чухне корпусра 1 365 текст (+18), 165 874 пуплевӗш (+32 479), 2 007 101 сӑмах (+308 851).

Куҫарса пулӑш

Чӑваш чӗлхи лабораторийӗ авӑн уйӑхӗнче рекорда ҫӗнетрӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/23215.html

Мӗнле йышӑнӗ-ха вӑл ҫак хыпара?

Кто знает его реакцию?

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Манӑн пурӑнӑҫра телей курмалла ан пултӑр! — каласа ячӗ Петя васкаса, ҫӗнӗ хыпара хӑвӑртрах пӗлесшӗн.

— Чтоб мне не видать в жизни счастья! — с готовностью проговорил Петя, сгорая от любопытства.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ун чухне вара ҫапла калаҫҫӗ: «Илтнӗ-и эсир хуйхӑллӑ хыпара! Анжелика Ивановнӑн упӑшки сасартӑк вилнӗ. Ӑна пӗр пурлӑхсӑр хӑварнӑ. Халӗ вӑл пурӑнма Маразлиевски урамран Ҫывӑхри Армансем патне куҫнӑ», теҫҫӗ.

Говорили: «Вы слышали, какое горе? У Анжелики Ивановны скоропостижно скончался муж и оставил ее без всяких средств. Она с Маразлиевской перебралась на Ближние Мельницы».

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех