Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хулӑн (тĕпĕ: хулӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак шухӑшсем йӗркеленсех ҫитеймен пулсан та, вӗсем ҫапах та ҫынсен пуҫ мимине ҫӑра, тачӑ карӑпах карса илнӗ, шуҫкаланакан хулӑн хытӑ хупӑпа хупласа хунӑ, — пурнӑҫра хайсен хутне кӗрекен, хӑйсене хӳтӗлесе тӑма пултаракан пӗр вӑй пур, тесе шухӑшлама хӑнӑхнӑ ҫынсем.

Бесформенность этих представлений не мешала им опутать мозг густой, плотной сетью, покрыть его толстой, скользкой коркой; люди привыкли думать, что в жизни есть некая сила, призванная и способная защищать их, есть — закон.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Унӑн хӗп-хӗрлӗ, хулӑн пичӗ пурнӑҫ ҫитнӗн, телейлӗн ҫутӑлса илчӗ: хӑй вӑл шав тутисене тутлӑн ҫуласа ларчӗ.

Его толстая, румяная рожа самодовольно и счастливо лоснилась, и он все смачно облизывал губы.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Вӑрӑм та хулӑн хӑмӑр ҫивӗчӗ унӑн, хулпуҫҫи урлӑ анса, кӑкри ҫине ӳкет.

Длинная и толстая коса каштановых волос, спускаясь через плечо, лежит на груди ее.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

— Эпӗ пытанман… — терӗ Коновалов, чӳрече патне пырса, лар ҫине хӑпарса, хулӑн сассипе.

— Я не спрятался… — подойдя к окну и взлезая на ларь, сказал глухо и густо Коновалов.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Кай-йӑр! — илтӗнет ҫаплах хулӑн сас.

— Да п'дё-ем! — лопотал бас.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Кай-йӑр! — хӑрӑлтатрӗ пысӑк тискер кайӑкӑнни пек хулӑн сас — Кай-йӑр, эпӗ ӑна кайран хӑналӑп!

— П'дё-ем! — рычал зверский бас — П'дё-ем, а я его после уважу!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Тутӑр айӗнчен ҫаврака та кӑмӑллӑ, каҫӑр сӑмсаллӑ сӑн-сӑпат курӑнчӗ; хулӑн та хӗрлӗ тути кулнипе, икӗ тулли питҫӑмартийӗ ҫинче икӗ путӑк.

Из-под платка смотрело круглое, миловидное, курносое личико с пухлыми щеками и ямочками на них от улыбки пухлых красных губ.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Килмеллипех, — илтӗнчӗ алӑк патӗнчен хулӑн сасӑ.

— Совсем, — отвечал с порога глубокий, грудной голос.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Чустана вӑрах тытнӑ! — тесе, вӑрӑм мӑйӑхне шӑртлантарса, хулӑн та тем пирки яланах йӗпе тутине чаплаттарса кӑшкӑратчӗ вӑл.

— Передержал тесто! — кричал он, оттопыривая свои рыжие длинные усы, шлепая губами, толстыми и всегда почему-то мокрыми.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Тинӗс хулӑн сасӑпа салхуллӑн шавлатчӗ.

Море шумело глухо и печально.

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Малтан пӗри ҫепӗҫ те хулӑн сассине янӑратрӗ, — вӑл пӗр-ик ҫаврӑм тусанах, тепри ҫав юррах ҫӗнӗрен пуҫларӗ, малтанхи малаллах кайрӗ… — виҫҫӗмӗш, тӑваттӑмӗш, пиллӗкмӗш те ҫав майлах, пӗрин хыҫҫӑн тепри хутшӑнса пычӗҫ.

Сначала раздался контральто, — он пропел две-три ноты, и раздался другой голос, начавший песню сначала, а первый все лился впереди его… — третий, четвертый, пятый вступили в песню в том же порядке.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Хӗр ачаш та хулӑн сасӑпа юрлать, кулӑ илтӗнет…

Девушка пела мягким контральто, слышался смех…

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Ҫӗр тӗттӗм пулнӑ, тӳпе тӑрӑх лӗмсӗркке пӗлӗтсен хулӑн сийӗсем шӑвӑннӑ; тинӗс тӳлек, хура та ҫу пек ҫӑран курӑнса выртнӑ.

Ночь была темная, по небу двигались толстые пласты лохматых туч, море было покойно, черно и густо, как масло.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ку кимме юман хӑмасем тиенӗ паруслӑ баркӑсем, пальмӑпа, сандалпа тата хулӑн кипарис кӗрешӗсемпе тултарнӑ тӗрӗк фелюгисем кӗпӗрленсе тӑнӑ ҫӗрте, пӗр баркӑран кӑкарса хунӑ пулнӑ.

Лодкой, привязанной к корме одной из целой флотилии парусных барок, нагруженных дубовой клепкой, и больших турецких фелюг, занятых пальмой, сандалом и толстыми кряжами кипариса.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Санька йывӑҫ тӑрӑх ҫӳлелле хӑпарчӗ, хулӑн турат ҫине утланса ларчӗ, патаккине аялалла тӑсса, Петькӑна та йывӑҫ ҫине хӑпарма пулӑшрӗ.

Санька забрался по стволу вверх, сел верхом на толстый сук и, протянув вниз конец палки, помог вскарабкаться на черемуху Петьке.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Федя аслашшӗ кутамккине илнӗ те пӗр хулӑн пӗрене ҫине утланса ларса шыв урлӑ каҫса кайнӑ.

Федя забрал дедушкину котомку и, оседлав толстое бревно, переправился через реку.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫиелте, юр пекех чӑлт шурӑ, хулӑн туналлӑ виҫӗ шурӑ кӑмпа та пур.

Сверху лежали даже три белых гриба с толстыми белоснежными корнями.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тымарӗсенчен пуҫласа хулӑн турачӗсем патне ҫитичченех тӗллӗн-тӗллӗн шурӑ, тӗллӗн-тӗллӗн хура хурӑн хуппине ятсемпе, хушаматсемпе, числасемпе, сӑмахсемпе тӗрлесе пӗтернӗ.

Меловая, в черных подпалинах кора березы от самых корней до первых толстых сучьев была испещрена именами, фамилиями, датами, надписями.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кашт кӑна пуклак пуҫлӑ сарӑ пушмакне ташлама пуҫланӑ чухнехи пек тапса ҫатлаттарса илчӗ, урисене ҫӳлелле ҫӗклесе хулӑн патушисене кӑтартрӗ.

Он притопнул крепкими, почти новенькими тупоносыми желтыми ботинками, словно собирался пуститься в пляс, потом задрал ногу и показал толстую подошву.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан яланах хулӑн, йывӑр ҫырусем, конвертне чӗрӗ ҫиппе ҫӗленӗ ҫырусем килетчӗҫ.

Письма от него обычно приходили пухлые, увесистые, конверт был зашит суровой ниткой.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех