Шырав
Шырав ĕçĕ:
Вӗсем ун умӗнче хапхине уҫнӑ та ӑна хуларан кӑларса янӑ, вара вӑл хӑй ывӑлӗ пирки юхтарнӑ юнпа шӑвӑннӑ тӑван ҫӗр тӑрӑх утса кайнине стена ҫинчен вӑрахчен пӑхса тӑнӑ: вӑл ҫав ҫӗр ҫинчен урине аран-аран илсе, ерипен утса пынӑ, хулана сыхласа вилнисем умӗнчен пуҫ тайса иртнӗ, хуҫӑк хӗҫпӑшалсене, тӗренсе, урипе тапса хӑварнӑ — пӗр пӗрин ҫине тапӑнма кирлӗ хӗҫпӑшала аннесем кураймаҫҫӗ, вӗсем пурнӑҫа сыхлама кирлине кӑна сума сӑваҫҫӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Урипе тапса алӑка уҫрӗ те, ӑна хупмасӑрах, алкумне тӑрса, кулса ҫапла каларӗ:
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Вал шӑтӑкӑн пӗр кӗтессинчен урипе арбуз кустарса кӑларчӗ, кӗсйинчен ҫӗҫӗ кӑларчӗ те, арбузне касса, малалла калаҫма тытӑнчӗ:Он выкатил ногой из угла ямы арбуз, достал из кармана нож и, разрезая арбуз, говорил:
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Паллах, вӑл икӗ кайри урипе ҫӳрет, курӑк ҫимест, калаҫать, вулать — выльӑх мар.Известно, ходит она на одних задних лапах, травы не ест, слова говорит, смеется — значит, не скот.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Пӗр асӑрхануллӑ ҫын анчах ӑна курнӑ та, темрен хӑраса, ҫав пархатарлӑ чӗре ҫине урипе пуснӑ…Только один осторожный человек заметил это и, боясь чего-то, наступил на гордое сердце ногой…
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Эпӗ чӳречерен йывӑҫ турачӗсем хушшипе тинкеререх пӑхатӑп та куратӑп; уйӑх ҫутатнипе юханшыв ҫийӗ кӑн-кӑвак, вӑл — шурӑ кӗпепе, пилӗкне икӗ вӗҫне ик еннелле янӑ сарлака пиҫиххи ҫыхнӑ — пӗр урипе кимӗ ҫине, тепринпе ҫырана пусса тӑрать.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Тӗртсе янӑ та пӑрӑнса кайма тӑнӑ, анчах ҫав самантра каччӑ ӑна ҫапса ӳкернӗ, урипе кӑкӑрӗ ҫине тӑнӑ та, хӗр ҫӑварӗнчен юн ҫӳлелле сирпӗнсе тухнӑ; хӗр йывӑррӑн сывласа янӑ, ҫӗлен пек явкаланса илнӗ те — вилнӗ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Кай! — вӑл хуйхӑпа тулнӑ Гаврилӑна урипе тапасшӑн пулчӗ, анчах пултараймарӗ; Гаврила хулпуҫҫийӗнчен ыталаса тытса тӑман пулсан, каллех тӗшӗрӗлсе аннӑ пулӗччӗ.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— терӗ вӑл, Гаврилӑна урипе тапса.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Халӗ эпир кусемпе лекместпӗр-и ӗнтӗ? — терӗ Гаврила, урипе тавар тӗркисене тӗксе.— Так теперь мы, значит, уж не попадемся с этим? — Гаврила ткнул ногой в тюки.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Ҫур пин… — ӗненмесӗр ӗнӗрлешрӗ Гаврила, анчах ҫавӑнтах хӑраса кайрӗ те, кимӗ ҫинчи тӗркесене урипе тапса: — Мӗнле япала пулать-ха ку? — тесе ыйтрӗ хӑвӑрт.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Хӗр ҫав хутаҫа, астумасӑр пекрех урипе пылчӑк ӑшнелле тӗртрӗ ячӗ, чӑнах.А она его будто невзначай пнула ногой в грязь, да и все тут.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Шуйттан праҫнике хитреленнӗ пекех хитреччӗ, жупаннех ылтӑн ука тыттарса пӗтернӗ, учӗ урипе кӑшт тӑпӑртатса илсессенӗх — аяккинче ҫакӑнса пыракан хӗҫҫи ҫиҫӗм пек йӑлтӑртатать… хӗҫҫине пӗтӗмпех хаклӑ йышши чулсемпе эрешленӗ, ҫӗлӗк тӳпи — йӑм-кӑвак бархат, пӗлӗт татӑкӗ, тейӗн, чаплӑскерччӗ вӑл, ҫав ватӑ господарь!
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Нафанаил, урипе урине шаплаттарнӑ май, картусне ӳкернӗ.
Мӑнтӑрккапа ырханкка // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 11–14 стр.
Тыркассем вӑхӑтсӑр вилесшӗн пулмарӗҫ, пӗр Маша кӑна, асӑрханмасӑр ҫӳренӗ пирки, пӗррехинче урипе капкӑна пырса ҫакланчӗ, виҫӗ кун хушши туяпа ҫӳрерӗ, Семушкин ҫакӑншӑн хӗпӗртесе ӳкрӗ пулин те, Маша вара вӑл конструкциленӗ капкӑн хӑрушӑ япала пулни ҫинчен ӑна хӑйнех каласа пачӗ.
37-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Кама калаҫҫӗ! — Санька чикаркине туртса илчӗ те урипе таптарӗ.— Кому сказано! — Санька вырвал цигарку и затоптал ее ногой.
26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Санька ҫиленсе вӗсене урипе тапа-тапа ывӑтрӗ.
22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Урипе вӑйлӑн калинккене тӗртрӗ, калинкке уҫӑлмарӗ.
18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Вӑл тимӗрҫӗ лаҫҫи патӗнче халӗ ҫеҫ юсанӑ плугпа сеялкӑсене пӑхкаласа тӑрать, шӗвӗр сӳре шӑлӗсене урипе тӗксе илет.
2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Юлашкинчен, вуннӑмӗш сехетре Захар пӳлӗм алӑкне патнуспа тӗртсе уҫрӗ те, яланхи пекех, алӑка хупас тесе, урипе каялла тапрӗ, анчах, яланхи пекех, тапса тивретеймерӗ, ҫапах патнусне ӳкермерӗ: нумай ӗҫлесе ку ӗҫе хӑнӑхса ҫитнӗ ӗнтӗ вӑл, тата хыҫалтан хӑйне Анисья пӑхса юласса, мӗн те пулин ӳкерес пулсанах, лешӗ часрах чупса пырса ӑна намӑслантарасса пӗлет вӑл.
XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956