Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытсан (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Урамра тытсан вӗсем мӗншӗн пухӑннине пӗлсе пӗтерме ҫук, вӗсем тӳрре тухма пултараҫҫӗ.

— Если вы заберете их на улице, без всяких улик, им нетрудно будет ото всего отпереться.

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Пирӗн паттӑр Стояна Икӗ ҫулпа йӗрленӗ, Виҫҫӗмӗш ҫулпа тытсан, Аллисене кантрапа Ҫыхса минӗретнӗ.

Бедный Стоян, бедняга! На двух дорогах следили, На третьей его схватили, Веревки свои размотали, Молодцу руки связали.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл тарлӑ аллисемпе ман алран тытсан йӗрӗнтерсе ярать.

Он меня за руки возьмет потными руками, а мне тошно становится.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Алӑк хӑлӑпне тытсан, Нагульнов Давыдов енне ҫаврӑнчӗ, анчах хӑй ун ҫине мар, таҫта айккинелле пӑхрӗ, калаҫма пуҫласан вара ун сасси хӑйӑлтатса тухакан пулчӗ.

Держась за дверную скобу, Нагульнов повернулся к Давыдову, но глядел не на него, а куда-то в сторону, и в голосе его, когда он заговорил, появилась легкая хрипотца:

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Алӑк хӑлӑпне пырса тытсан, хайхи, пуҫне ҫавӑрмасӑрах, ҫапла каласа хӑварчӗ:

Уже держась за дверную скобу, не поворачивая головы, буркнул:

24-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Сана карланкӑран ярса тытсан, хӑв та ухмаха ерсе кайӑн!

— Небось одуреешь, коли тебя за глотку возьмут!

24-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӗтетнӗ смарагда наркӑмӑшпа сиенленнӗ ҫынна, наркӑмӑшӗ пӑсланса тухтӑр тесе, тӗвен вӗри сӗчӗпеле параҫҫӗ; роза ҫӑвӗпе хутӑштарнӑ смарагд наркӑмӑшлӑ ҫӗлен-калта сӑхнинчен сиплет, шафранпа хырчӑкласа ирни вара, чирлӗ куҫ патне тытсан, чӑхкуҫ пулнине пӗтерет.

Толченый смарагд дают отравленному ядом человеку вместе с горячим верблюжьим молоком, чтобы вышел яд испариной; смешанный с розовым маслом, смарагд врачует укусы ядовитых гадов, а растертый с шафраном и приложенный к больным глазам, исцеляет куриную слепоту.

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Кондратько, малтанхи пекех васкамасӑр, уйрӑм хуҫалӑхлӑ хресченсем тӗлӗшпе тата хуторти пуянрах хресченсем тӗлӗшпе, ытах та вӗсем кӗтмен ҫӗртен вӑрлӑхлӑх тырӑ пуҫтарас ӗҫре кутӑнланса тӑма е ҫав ӗҫе мӗнле те пулин хирӗҫ тӑма шухӑш тытсан, мӗнле лини тытса пыма кирлине палӑртса хучӗ, агитколонна ытти ял Совечӗсенче ӗҫленӗ чухне туяннӑ опытран хӑш меслечӗсем витӗмлӗрех пулнине кӑтартса пачӗ, хӑй пӗрмаях ҫемҫен калаҫать, ертсе пыракан ҫынла калаҫас тени, вӗрентсе калас тени асра та ҫук, калаҫнӑ хушӑра пӗрре Давыдовпа, тепре Разметновпа, унтан тата Нагульновпа канашласа илет?

А Кондратько все так же неспешно наметил линию, которую нужно вести в отношении единоличника и зажиточной части хутора, ежели, паче чаяния, они вздумают упорствовать и так или иначе сопротивляться мероприятиям по сбору семзерна; указал на наиболее эффективные методы, основанные на опыте работы агитколонны в других сельсоветах; и все время говорил мягко, без малейшего намека на желание руководить и поучать, по ходу речи советуясь то с Давыдовым, то с Размётновым, то с Нагульновым.

22-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ку ӗҫӗ вӗсен хӑйсем Карпат тӑвӗсем еннелле, килнелле кайма шут тытсан пулнӑ.

Это уж тогда с ними было, как они хотели уйти в Карпаты к себе.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Пӗлетӗн-и эсӗ, тытсан, пире мӗн пулассине?

А знаешь, что будет, если поймают нас?

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пулӑ тытсан та юрать, — хушрӗ Степа.

— И рыбы можно наловить, — предложил Степа.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑшпӗр чухне кил хуҫи арӑмӗ, ҫак пӳлӗме кӗрсе, ӑна юсама, тасатма шут тытсан, Захар ҫине тӑрсах ҫапла пӗлтерет: щеткӑсем, вакса, атӑсем ӑҫта выртнине пӗлесси — хӗрарӑм ӗҫӗ мар, унӑн ҫи-пуҫӗ урайӗнче купаланса выртнипе, тӳшекӗ кӑмака хыҫӗнче, тусан ҫинче выртнипе никамӑн та ӗҫ ҫук, вӑл ҫи-пуҫа Захар хӑй тӑхӑнмалла, вӑл тӳшек ҫинче хӑй ҫывӑрмалла, кил хуҫи арӑмӗ мар.

Если Захар заставал иногда там хозяйку с какими-нибудь планами улучшений и очищений, он твердо объявлял, что это не женское дело разбирать, где и как должны лежать щетки, вакса и сапоги, что никому дела нет до того, зачем у него платье лежит в куче на полу, а постель в углу за печкой, в пыли, что он носит платье и спит на этой постели, а не она.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫакӑнпа вӑл, тарас шут тытсан та, — кая юлчӗ ӗнтӗ, вӑй ҫитереймерӗ.

И когда ей приходила мысль бежать — было уже поздно, она была не в силах.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Нумайӑшӗсем хӑйсем мӗн кӑмӑлланине те пӗлмеҫҫӗ, ӑна тума шут тытсан та, тен, кирлӗ, тен, кирлӗ мар, тесе сӳрӗккӗн тӑваҫҫӗ.

Многие даже не знают сами, чего им хотеть, а если и решатся на это, то вяло, так что, пожалуй, надо, пожалуй, и не надо.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӗсем, Анисьйӑпа иккӗшӗ, улпут пӳлӗмӗсене пӗрле тирпейлеме тытӑннӑранпа Захар нимле ӗҫ тытсан та майне пӗлмест.

Лишь только они с Анисьей принялись хозяйничать в барских комнатах вместе, Захар что ни сделает, окажется глупостью.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Акӑ ҫак янах шӑммисем ҫинчи икӗ сухалӗнчен ярса тытсан ҫеҫ; ну, унтан тытмалӑх пур…

Разве вот за эти две бороды-то, что на скулах-то, поймает: ну, там есть за что!..

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ларма шутлатӑн — ниҫта лармалли ҫук; кирек мӗн тытсан та — лапӑртанатӑн: йӑлтах тусанлӑ; ҫӑвӑнмалли те, нимӗн те ҫук, ҫӳре вара, сан пек, хура алӑсемпех…

Хочешь сесть, да не на что; до чего ни дотронулся — выпачкался, все в пыли; вымыться нечем, и ходи вон с этакими руками, как у тебя…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Урайӗнче выртакан тутӑра е урӑх япалана вӑл нихҫан та пӗрре пӗшкӗннипех илмест, яланах пӗр виҫӗ хутчен пӗшкӗнет, ӑна тытнӑ пек тӑвать, тӑваттӑмӗш хутӗнче тытсан та, тепӗр чухне, каллех ҫӗре ӳкерет.

Сразу он никогда не подымает с пола платка или другой какой-нибудь вещи, а нагнется всегда раза три, как будто ловит ее, и уж разве в четвертый поднимет, и то еще иногда уронит опять.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӑлӑпа ярса тытсан та эпӗ, сывлӑша аран ҫавӑрса, темиҫе ҫеккунтлӑха тӑхтаса тӑтӑм-ха.

Держась за скобку двери, я несколько секунд медлил и едва переводил дыхание.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Лешсем вертолет патне таврӑнма шут тытсан вӗсен умне сиксе те тухрӗ.

Когда ребята решили вернуться в вертолет шпион решил пойти ва-банк.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех