Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытсан (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗнекесенче вуланӑ геройсем пекех хӑюллӑрах, ҫирӗпрех пулас терӗ; хӑйне тытсан, ҫӗрле ҫавӑтса кайнӑ чух, паровой арман тӗлӗнче ертсе пыраканнисенчен пӗри: «мӗн ҫавӑтса ҫӳремелли пур ӑна, пане хорунжи?

Хотел быть смелым, хотел быть крепким, как те, о которых читал в книгах, а когда взяли, вели ночью и у громады паровой мельницы один из ведущих сказал: «Чего его таскать, пане хорунжий?

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах ӑна ура кӗлинчен ярса тытсан, вӑл пит хӑрать вара; пӗтӗм палаткӑна янратать кӑна хӑйӗн ҫухӑракан сассипе.

Только боится, когда её за пятки схватишь: орёт на всю палату.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Вӗсене ӑнӑҫлӑ тытсан — эпир иккӗмӗш курсра.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

«Ҫапла, ку кукӑр ураллӑ юман кашлать-ха, — шухӑшларӑм эпӗ. — Анчах та тумланса курпунне кӑларсан тата чӗрине тытсан, вӑл чӑнах та чирлӗ, шӑлсӑр старик тесе?» епле шутламастӑн-ха.

«Да, этот кривоногий дуб еще пошумит, — подумал я. — А ведь когда он оденется, согнется, закашляет и схватится за сердце, ну как не подумать, что это и правда только болезненный беззубый старикашка!»

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Анчах, айванла тума шут тытсан, ҫамрӑксем халичченхинчен те ытларах чӗнми пулчӗҫ, пӗр-пӗрне ҫилленнӗ пекех пулчӗҫ.

Но, решившись на глупость,приятели еще упорнее прежнего молчали и даже казались сердитыми.

XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Одинцова хӑйне темӗнле хытӑ тытсан та, тӗрлӗ тӗшмӗшсенчен темӗнлех ҫӳлте тӑрсан та, столовӑя кӑнтӑрлахи апата пырсан канӑҫ пулмарӗ ӑна.

Как ни владела собою Одинцова, как ни стояла выше всяких предрассудков, но и ей было неловко, когда она явилась в столовую к обеду.

XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпӗ хӗре пилӗкӗнчен ҫитсе тытсан, савӑннипе кӑшкӑрса ятӑм.

И я закричал от радости, когда мне удалось поймать ее за талию.

XVIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Швальбе хӗвӗнчен хут татӑкӗ кӑларса тытсан, купа ҫинче тӑракан инженерсенчен пӗри хунарӗпе ҫутатрӗ.

Швальбе вынул из-за пазухи пачку листов бумаги, один из стоявших за ним инженеров осветил их.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗҫпӑшалсӑр тытсан та сутӑнчӑкӗсем тупӑнса камне каласа памӗҫ тесе шанса тӑмалли ҫук!

Но если схватят безоружную, где гарантия, что не найдутся предатели и не скажут немцам, кто она?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫавӑнпа шутларӑм та: лайӑх хуҫа ют йытӑсене чулпа перет, хӑйӗнне касмӑкра тытсан та татӑк пӑрахмасӑр хӑвармасть».

Вот и подумалось: хороший хозяин, мол, в чужих собак камнем кинет, а свою, хоть и на цепь посадит, все куском не обнесет.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кама та пулин илӗртсе тытсан, вӑл вара вӑлтана лекнӗ пӗчӗк пулӑ пек яланлӑхах ун аллинче пулать.

Но если кто соблазнится, то навсегда окажется в его руках, как пескарь на крючке.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мирлӗ пурӑнакансене те ҫавӑн пек асаплантарса вӗлереҫҫӗ пулсан, Катьӑна тытсан мӗн тӑваҫҫӗ?

И раз они так с мирными жителями поступают, то что же сделают с Катей, ежели словят?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӑна тытсан вара ашшӗ те мухтанӑ пулӗччӗ.

Это и тятька похвалит.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Мулкача тытсан хӑйӗн сарлака ҫунаттисемпе пӗтӗмӗшпех хупӑрласа хума пултарать.

Своими широкими пуховыми крыльями она могла бы прикрыть целого зайца.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Вӑл: «асапӗ чӑн нумай та, анчах ӑна тытсан, пуятӑп», тесе шухӑшланӑ.

Он думал: «Помучусь, зато уж поймаю её».

Хура тилӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 19–20 с.

Алӑк хӑлӑпне тытсан Катя каялла ҫаврӑнчӗ.

Взявшись за дверную ручку, Катя обернулась.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя алӑк хӑлӑпне тытсан, ун еннелле ҫаврӑнса: — Партире тӑракансенчен… Юрать-и? — тесе ыйтрӗ.

Взявшись за дверную ручку, Катя обернулась: — А из партийцев… можно?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑвна ярса тытсан, кӑштах ҫӑмӑллӑх парӗҫ пуль тетӗн-и?

Думаешь, ежели поймают тебя, скидку сделают?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пӗр те пӗр сана хуторта ярса тытсан?

— А ежели тебя захватят в хуторе?

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан алӑк хӑлӑпне тытсан, хыҫалалла пӑхмасӑр каларӗ:

И, уже взявшись за дверную скобу, не глядя назад, сказала:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех