Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тесшӗнччӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Малороссине тесшӗнччӗ пулас эсӗ?

— То есть, ты хочешь сказать, в Малороссию?

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ «пилӗкҫӗр» тесшӗнччӗ, анчах хӑюлӑх ҫитереймерӗм:

Я хотел сказать «пятьсот», но не решился:

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл шыва кӗме, тесшӗнччӗ, анчах хӑй вӑл шыва кӗнине курнине пӗлтерес мар тесе, — уҫӑлса ҫӳреме-и? тесе хучӗ.

 — Она хотела сказать: купаться, но, не желая открыть, что видела его купающимся, добавила: — гулять?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сергей ун патне пырса ыйтасшӑн пулчӗ: «Мӗн пирки эсӗ капла пит ирех ӗҫсе супрӑн-ха?» тесшӗнччӗ

Сергей хотел подойти и спросить, что за беда и почему человек напился спозаранку.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Пӗчченех уҫӑлса ҫӳрерӗм-ҫке тесшӗнччӗ эпӗ, анчах аттем ҫине пӑхса илтӗм те темшӗн шарламарӑм.

«Да я гулял один», — хотел было я ответить, но посмотрел на отца и почему-то промолчал.

XIV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Кам та кам Катя амӑшӗ нимӗҫе сутӑннӑ тесе шухӑшлама хӑйӗ, намӑс пулӗ ҫавна! — тесшӗнччӗ вӑл.

Стыдно тому, кто думает, что она, мать Кати, сможет пойти на предательство.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗрӗссипе эпӗ кукамайран мами ӑҫта иккенне тепӗр хут ыйтасшӑнччӗ, «Мами ӑҫта, кукамай?» — тесшӗнччӗ — урӑхла тухрӗ.

На самом деле я хотел ещё раз спросить бабушку, где мама; хотел сказать: «Мама где, бабушка?», но получилось по-другому.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

— Чим, акӑ мӗн тесшӗнччӗ сана: ӗҫлеме пулӑшаймӑн-и пире?

— Погоди трошки, я вот что хочу тебе сказать, ты не пособишь нам в работе?

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ сире раснах никам ҫине те ан шанӑр, хӑвӑрӑн вӑй ҫитнине пурне те хӑвӑр ҫине илӗр ҫеҫ тесшӗнччӗ.

Я просто хотел сказать, чтоб вы особенно ни на кого не рассчитывали, а все, что по силам, брали бы на свои плечи.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ мӗн тесшӗнччӗ

— Я хотела сказать…

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калаҫса ларма кӗтӗм тата, сӑмах май, лава кайма ан хушӑр, тесшӗнччӗ: утсем урасӑр пулчӗҫ пирӗн.

Побрехать зашел да кстати сказать, чтоб в обывательские не назначали: кони у нас в ножной.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн тесшӗнччӗ?

А что ты?

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Капла каласшӑн марччӗ вӑл, ыйтса пӗлесшӗнччӗ: мӗнле-ха капла эс, голова, мӗнле майпа лекрӗн ку миххе? тесшӗнччӗ, анчах хӑй те ӑнланса илеймерӗ, темшӗн-ҫке, пачах урӑх сӑмах персе ячӗ.

Он хотел не то сказать, он хотел спросить: «Как ты, голова, залез в этот мешок?» — но сам не понимал, как выговорил совершенно другое.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Корнилов: «Эх, сысна ҫури, вӗрентесшӗн тата…» тесшӗнччӗ, анчах хӑйне алла илсе: — Гм… Кӑна эс тӗрӗс турӑн-ха, — терӗ.

Корнилову очень хотелось сказать: «Ах ты поросенок эдакий, еще учить берется…» Но он сдержался и пробормотал: — Гм… Это ты, конечно, правильно делаешь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ҫук, — терӗ хӗрача, ура ҫине тӑрса, — эпӗ: Илюша Сыриков сиртен тем ыйтасшӑн, тесшӗнччӗ.

— Нет, — сказала девочка, вставая, — я хочу сказать только, что Илюша Сыриков хочет вас спросить что-то.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Нечо-советник Стефчов енне чеен куҫ хӗссе илчӗ: «Таппа хӑех ҫакланчӗ-ха!» — тесшӗнччӗ пуль ӗнтӗ вӑл.

Нечо, советник, иронически подмигнул Стефчову, как бы желая сказать: «Попался в ловушку, несчастный!»

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Учитель хӑйӗн нихҫан пулман хӗрӗ ҫинчен те манса кайнӑччӗ ӗнтӗ, «куҫ хывни ҫук» тесшӗнччӗ, анчах вӑл аса илчӗ: «ах, вӑрттӑн итлесе тӑнӑччӗ-ҫке вӑл!»

Учитель уж и позабыл было про свою фантастическую невесту, хотел было сказать: «не имею на примете», но вспомнил: «Ах, да ведь она подслушивала!»

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах кунта эпӗ йӑнӑш каларӑм, эпе сулахай, малти, пӗр сӑмахпа каласан, сулахай урине кутӑн пӑрса лартрӗҫ, тесшӗнччӗ, вӑл вара ҫаплах, кутӑн утсах кайрӗ, тахӑш еннелле утать хӑй — ниепле те ӑнланмастӑн.

Но я тут ошибку понес, я хотел сказать: левую, переднюю, словом, левую ногу вывернули напрочь, так и пошел он задом наперед, и не поймешь, в какую сторону он шагает.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл: «Манпа тата санпа майлӑрах тухрӗ-и вара унӑн?» — тесшӗнччӗ, анчах урӑххине каларӗ:

Хотел было сказать: «А со мною и с тобою складнее у нее вышло?» — но сказал другое:

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ ӑна: «Сана кирлӗ-тӗк — хӑв кил!» — тесшӗнччӗ ӗнтӗ, анчах урӑх шухӑш тытрӑм: ун патнелле утатӑп, тӑвана курнӑ чухнехи пек кулкалатӑп, трантас патне ҫитрӗм те, алла ун енне тӑсса, калатӑп ҫакна: «Аван-и, тӑванӑм! Мӗнле пурӑнатӑн-пултаратӑн?» — тетӗп.

Хотел я сказать ему: «Тебе надо — ты и иди», — но надумал другое: иду к нему, улыбаюсь, как родному, подошел к тарантасу, протягиваю руку, говорю: «Здорово, браток! Как живешь-можешь?»

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех