Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарӑнӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пурнӑҫ урапи ҫинчен ывӑтнӑ ҫынсем ҫав пурнӑҫа тарӑнӑн ӑнланни мана тӗлӗнтермеллипех тӗлӗнтеретчӗ, ҫавӑнпа та вӗсен калавӗсене эпӗ тӑранайми итлеттӗм, Коновалов вӗсене калавҫӑн философине хирӗҫлес тесе тата мана тавлашӑва кӗртсе ярасшӑн пулса итлетчӗ.
Знание жизни у них, вышвырнутых за борт ее, поражало меня своей глубиной, и я жадно слушал их рассказы, а Коновалов слушал их для того, чтобы возражать против философии рассказчика и втянуть меня в спор.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Тухас тесен, вӗсен умӗнче икӗ ҫул выртнӑ: пери — каялла, анчах та унта вӑйлӑ та усал тӑшмансем пулнӑ; тепри — малалла, анчах та унта, пӗр-пӗринпе вӑйлӑ турачӗсемпе армак-чармакӑн ыталанса, ҫыхкаланса пӗтнӗ тымарӗсемпе шурлӑхӑн хытса ларнӑ юшкӑнне тарӑнӑн кӗрсе кайса, улӑп пек пысӑк йывӑҫсем ларнӑ.
И для того были две дороги: одна — назад, — там были сильные и злые враги, другая — вперед, — там стояли великаны-деревья, плотно обняв друг друга могучими ветвями, опустив узловатые корни глубоко в цепкий ил болота.

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Тӗрӗс ӗнтӗ, Андрей Иванӑч, — тарӑнӑн сывларӗ Катерина, — Эпир пысӑк ӗҫ хускатса ярас тетпӗр-ха.
— Ваша правда, Андрей Иваныч, — вздохнула Катерина, — Мы вот на большое дело собираемся размахнуться.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл тарӑнӑн сывласа илчӗ, ҫак вӑхӑтра ҫивчӗ муклашка ун пырнелле кусса хӑпарчӗ.
Он глубоко втянул воздух, но тут острый комок вновь подкатил к горлу.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, сире йышӑнмаҫҫӗ, — тарӑнӑн сывларӗ Маша.
— Нет, не примут вас, — вздохнула Маша.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Катя шӑпах амӑшӗ пек ӗнтӗ, тупата! — терӗ вӑл сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрса.
— Но Катя так похожа, боже мой! — сказал он вздохнув.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Манӑн тиф пулнӑ, — терӗ кӳреннӗ ҫинҫе сассипе Мотя, хӑй тарӑнӑн сывласа илчӗ.
— У меня был тиф, — тоненьким от обиды голоском сказала Мотя и глубоко вздохнула.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— «Тупра» памаҫҫӗ, — терӗ вӑл сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрса, — ӗҫсе ҫиесрен урӑх нимӗн тӑвасси те юлмасть ӗнтӗ.
— Не дают «добро», — сказал он со вздохом, — Так что больше ничего не остаётся, как закусить и выпить.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл, тарӑнӑн сывласа илнӗ те, аттине икӗ аллипе ярса тытнӑ.
Тогда он набрал в легкие побольше воздуха и схватил сапог руками.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— «Нихҫан та» — ку питӗ хӑрушӑ сӑмах, эп пӗлетӗп ӑна, — тесе, вӑл тарӑнӑн сывларӗ те ман ҫине сӑвап хучӗ.
— «Никогда» — это слово страшное, я его знаю, — сказала она, вздохнув, и перекрестила меня.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара тарӑнӑн сывласа, стена ҫине хут листа ҫакса хураҫҫӗ вӗсем — ку ҫын ан ҫухалтӑр-ха, теҫҫӗ пуль.
и, вздохнув, прикалывают к стене — чтобы не затерялся — листок бумаги.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петя тарӑнӑн сывласа илчӗ те Сфинксене тинкерсе пӑхрӗ.
Вздохнув, Петя уставился на Сфинксов —

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӑйӑхлӑ хулӑн проводник пӗрмай пирӗн ҫине ҫаврӑнса пӑхкалать — ман ҫине-и? — тарӑнӑн сывласа илет те, унӑн та хӗрӗ илемлӗ, тет…
Толстый усатый проводник всё посматривает на нас — или на меня? — и, вздохнув, говорит, что у него тоже красивая дочка…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл тарӑнӑн сывласа, янахне каҫӑртса, чылайччен пӗлӗт тӳпине тухатнӑ ҫын пек пӑхса тӑчӗ.
Он вздохнул и, запрокинув голову далеко назад, долго и завороженно глядел в зенит.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пӗтӗм ҫурт хуйха ӳкрӗ, — терӗ вӑл каллех, сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрса.
— Весь дом сокрушился, — снова сказала она со вздохом.

— Сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрчӗ вӑл.
– Он глубоко вздохнул.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл тарӑнӑн сывласа илчӗ те нимӗн пӑркаланмасӑр калаҫма тытӑнчӗ.
Тогда он вздохнул довольно откровенно и начал.

— Ятлаҫатпӑр унпа текех, — терӗ вӑл тарӑнӑн сывласа.
— Ссоримся мы всё с ней, — сказала она со вздохом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ тарӑнӑн сывласа илтӗм те ҫывӑрмалли пӳлӗме кӗтем.
Я вздохнул и пошел в спальню.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анчах та, государӗмсем, — терӗ вӑл малалла, тарӑнӑн сывласа илнӗ май ҫара чӗлӗм тӗтӗмне вӗрсе кӑларса.
— Но, государи мои, — продолжал он, выпустив, вместе с глубоким вздохом, густую струю табачного дыму.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика