Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарне (тĕпĕ: тар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвелпе типнӗ, кӑшт тӗкӗннипех саланса каякан хӑйӑрлӑ-тӑмлӑ тӑпра муклашкисене катмакпа тикӗссӗн ватса аппаланнӑ май, вӑл халӗ сахалтарах шухӑшларӗ, кӑштах канма, пичӗ ҫинчи тарне шӑлса илме тата шыв ӗҫме тесе ҫеҫ теплерен пӗрре кӗлеткипе тӳрленсе тӑчӗ.

Она меньше думала, равномерно опуская мотыгу на высушенные солнцем, рассыпающиеся в прах комки песчаного суглинка, изредка выпрямляясь, чтобы отдохнуть, вытереть пот с лица и напиться.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑн чӗнтӗрлӗ сӑмса тутӑрӗпе ҫамки ҫинчи тарне тепӗр хут шӑлса илчӗ, каллех каларӗ:

Кружевной Натальиной утиркой еще раз вытер пот со лба, повторил:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий ларчӗ, пичӗ ҫине сасартӑк тапса тухнӑ тарне ҫаннипе шӑлса илчӗ.

Григорий присел, рукавом вытер обильный пот, внезапно проступивший на лице.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуҫи те, хӗрелсе кайса, ҫамкинчи тарне шӑлса та типӗтеймен.

А хозяин становился красным и никак не мог стереть со лба пот.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӗрентме чарӑнсан, палламан ҫын ҫамкинчи тарне шӑлкаласа тухса кайрӗ, Федор Тимофеич йӗрӗнсе «фрр» тесе тӳшек ҫине выртрӗ те куҫне хупрӗ.

Ученье кончилось тем, что незнакомец вытер со лба пот и вышел, Федор Тимофеич брезгливо фыркнул, лег на матрасик и закрыл глаза.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Хур ывӑннӑччӗ ӗнтӗ, палламан ҫын та ӗшенсе ҫитнӗччӗ, ҫамкинчи тарне шӑлкаласа: — Марья, чӗн-ха кунта Хаврония Ивановнӑна, — терӗ вӑл.

Утомив гуся и себя, незнакомец вытер со лба пот и крикнул: — Марья, позови-ка сюда Хавронью Ивановну!

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тем тусан та! — шухӑшларӗ вӑл, ҫамкине тапса тухнӑ сивӗ тарне шӑлса.

Ни за что! — подумала она и вытерла проступивший на лбу холодный пот.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫул ҫинче сӗм тӗттӗм, малта ҫеҫ, машинӑ ҫути ӳксен, шыв тулнӑ ланкашкасем ҫуталса илеҫҫӗ, кустӑрмасем айӗнче кӳлленчӗксем шӗпӗртетсе сирпӗнеҫҫӗ, тӑвалла хӑпарнӑ чухне мотор ула-ула илет, шофер, ҫамки ҫинчен тарне шӑлса, машинӑ йӗртен тухса ан кайтӑр тесе, руле тем пек пӑркалать.

Дорога выплывала из тяжелого мрака, остро поблескивая залитыми водой рытвинами, с густым шелестом расступались под колесами лужи, нудно взвывал на подъемах мотор, а шофер, то и дело смахивая пот со лба, отчаянно крутил баранку руля, чтобы машина не сползала с колеи.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сӑран тужуркӑ ҫаннипе тарне шӑлса илчӗ, кӑмӑллӑн йӑл кулчӗ.

Смахнув пот рукавом кожаной тужурки, он добродушно улыбнулся.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗвел пит хӗртнӗ; ҫынсенчен, пит пӗҫернипе сӗрӗм тухас пек туйӑннӑ; чиновник час-часах картусне пӑрахса сулласа хӑйне пӑртак сивӗтме тӑрӑшнӑ, студент тумтир тӳмисене салтса янӑ, пӗр аллипе тарне шӑлнӑ, тепӗринпе ӗҫленӗ.

Солнце пекло; над толпой, казалось, стоял пар; чиновник обмахивался фуражкой, студент, расстегнув сюртук, одной рукой утирал лицо, другою работал.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Малтан вӑл ҫакна пӗр васкамасӑр, тӑрӑшса тунӑ, унтан хӑвӑртран хӑвӑрт тӑва пуҫланӑ, унтан кашни пӑхнӑ хыҫҫӑн ҫамки ҫинчен тарне шӑла пуҫланӑ, унтан алли ывӑнса ҫитсен, аллине аялалла усса сулла пуҫланӑ, унтан татах тӑрӑшса пӑхма хӑтланнӑ, татах ывӑннӑ, татах аллине сулланӑ.

Сначала он делал это внимательно, потом все быстрей и быстрей, потом вперемежку с осмотром начал вытирать себе вспотевший лоб, потом, опуская уставшую руку, качал ею вдоль бедра и снова напрягал внимание, и опять уставал, и опять махал рукой.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Унӑн шурса кайнӑ ҫаврака ҫамки ҫине, тарпа йӑлтӑртатакан ҫӳхе кимӗрчеклӗ сӑмси ҫине тусан вӗҫе-вӗҫе ларать, анчах хӑй пӗрехмай урине пӗр-пӗр ӑшӑ япалапа кӗптеме тилмӗрет, ҫамки ҫинчи тарне шӑммипе тирӗ кӑна юлнӑ шӑнӑрлӑ аллипе сӑтӑрса ятлаҫать:

На выпуклый бледный лоб его, на тонкий хрящеватый нос, поблескивающий испариной, садилась пыль, но он все время просил укутать ему ноги чем-нибудь теплым и, вытирая пот со лба костистой, жилистой рукой, ругался:

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Богатырев кӑшӑлӗ ҫинче нумай пулмасть офицер кокардине вӑтӑрса илнӗ йӗр юлнӑ симӗс карттусне сӗтел ҫине пӑрахрӗ, яп-яка хыртарнӑ пуҫӗпе хӗрелсе-хӑмӑрланса кайнӑ пичӗ ҫинчи тарне вараланчӑк сӑмса тутрипе шӑлса, хӗрхеннӗ пекрех кулса илчӗ:

Богатырев кинул на стол защитную фуражку с живым следом недавно сорванной с околыша офицерской кокарды и, вытирая грязным носовым платком голо остриженную голову, пот на побуревшем лице, скуповато улыбнулся:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман кукшаланса пыракан ҫамки ҫинчи тарне ҫӗлӗкӗпе шӑлса типӗтрӗ, сассине хытарса кӑшкӑрчӗ:

Штокман малахаем осушил пот на лысеющем лбу, напрягая голос, кричал:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Есаул, пуҫне чурӑссӑн сӗлтсе, карттус сӑмси айӗнчен юхса аннӑ тарне ал тӳртӗшӗпе шӑлса илчӗ.

Есаул норовисто махнул головой, тылом ладони принял стекавшую из-под козырька струйку пота.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кӑвакарӑн, — йывӑррӑн хашлатса сывлать Подтелков; унтан хӗсӗк ҫамки ҫинчи тарне шӑлса илсе, тепӗр хут калать:

— Небось поседеешь, — трудно вздыхает Подтелков; вытирая пот на узком лбу, повторяет:

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Йывӑр ӑна, шуйттана, ҫӗнмешкӗн, — терӗ Атаманов, пичӗ ҫинчи тарне аллипе хӑвӑрт шӑлса.

— Трудно ее, чертяку, оседлать, — сказал Атаманов и быстрым движением руки смахнул с лица пот.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Бунчук кулса илчӗ те, ҫаннипе ҫамки ҫинчи тарне сӑтӑрса, малалла каларӗ.

 — Бунчук улыбнулся и, вытирая рукавом пот со лба, продолжал.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иван Алексеевич вӑрӑм урисене чармакланӑ та, йӑлкӑшса кулакан пичӗ ҫинчи тарне шӑлкаласа, пӑравус патӗнче тӑрать.

Иван Алексеевич стоял у паровоза, расставив длинные ноги, вытирая пот с улыбающегося смуглого лица.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл утнӑ ҫӗртех китель тӳмисене вӗҫертсе ячӗ, кӑсӑрук айӗнчи тарне шӑлса илчӗ, пӳлӗмсен нӳрӗрех сулхӑнне туйнипе хавасланнӑскер, хура картлашкасем тӑрӑх ҫӳлелле улӑхса, хӑй пӳлӗмне кӗрсе кайрӗ.

На ходу расстегивая китель, вытирая под козырьком пот, он по черной лестнице поднялся к себе, радостно ощутив сыроватую прохладу комнат.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех