Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарне (тĕпĕ: тар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫырӑва вӑл тимлӗн пӑхрӗ, унтан блокнотне пӑхса илчӗ, аялти тути хӗррине ҫыртса ҫамки ҫинчи тарне шӑлчӗ.

Он внимательно посмотрел на записку, потом заглянул в записную книжку, покусал губы и потер лоб.

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Городцов ҫамки ҫине тухнӑ тарне тутӑрпа шӑлса илчӗ.

 — Городцов вытер платком пот со лба.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Серёжа тутине ҫуласа илнӗ те, пичӗ ҫинчи тарне кӗпе ҫаннипе шӑлса, каллех малалла чупса кайнӑ.

Сережа облизнул губы, рукавом рубашки вытер с лица пот и опять пустился бежать дальше.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Амӑшӗ хӑй вырӑнне ҫитсе чӳлмексене ҫӗре лартрӗ те, пичӗ ҫинчи тарне шӑлса илсе, йӗри-тавралла пӑхрӗ.

Мать дошла до своего места, составила корчаги на землю и, отирая пот с лица, оглянулась.

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Мӗн тӑвас пулать-ха ӗнтӗ? — чӗтрекен аллипе пичӗ ҫинчи тарне шӑлса ыйтрӗ Власова.

— Что надо делать-то? — дрожащей рукой отирая с лица пот, спрашивала Власова.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Чекист унӑн кӗсъи ҫине пӑхса илчӗ, ҫамки ҫинчи тарне кӗпе ҫаннипе шӑлса типӗтрӗ: — Кӗме пултаратӑн пулсан, тӗрӗсле, — терӗ вӑл, нимӗнле мар пулса.

Чекист посмотрел на его карман, вытер рукавом пот со лба и сказал безразличным тоном: — Что ж, проверяй, если влезешь.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Паганель ҫамки ҫинчен чылаях шӑрҫаланнӑ тарне шӑлса илчӗ; вӑл сулхӑн паман йывӑҫсене курнишӗн хӑйне хӑй савӑнать.

Который, вытирая со лба обильный пот, всё-таки поздравлял себя с тем, что увидел деревья, не дающие тени.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шӑтӑкне тӑпра тултарнӑ хыҫҫӑн вӑл ӑна таптаса хытарнӑ, тикӗсленӗ вырӑна тӗрлӗ ҫӳп-ҫап пӑрахнӑ, унтан хӑйӗн ӗҫне тишкӗрӳллӗн пӑхса илнӗ, вара ӗҫе тӗплӗ тунине шута илсе, пуҫӗнчи картузне хывнӑ та ҫамки ҫинчи тарне шӑлса типӗтнӗ.

Засыпав яму землей, он плотно утрамбовал ее, натащил на выровненное место кучу мусора и старого хлама; критически осмотрев результаты своего труда и найдя его удовлетворительным снял с головы фуражку и вытер со лба пот.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лешӗ ҫамки ҫинчи тарне шӑлса типӗтрӗ, Павкӑн пултарулӑхне хак панӑ пек, ун ҫине ҫӳлтен аялалла пӑхса тухрӗ, унтан пушаннӑ кӗпи ҫаннине чавсинчен ҫӳлерех тавӑрса ҫирӗплетрӗ те тӗлӗнмелле ырӑ та кӑмӑллӑ сасӑпа каларӗ:

Та, вытирая пот со лба, глядела на него сверху вниз, как бы оценивая его достоинства, и, подвертывая сползавший с локтя рукав, сказала удивительно приятным, грудным голосом:

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Ай хӑватлӑ иккен Петруҫ, — Таиҫӗ хӑй шӑтрӗ, — ама тарне аванах кӑларттарчӗ ҫӗркаҫ», — тет Уках ҫӗр чӑмӑрӗ тепӗр май ҫаврӑннӑ пек тӗлӗнсе.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сунарта тытнӑ кайӑк-кӗшӗке сутса тунӑ укҫа-тенкӗпе вӑл патронташпа сумка та ҫӑмӑллӑнах туянма пултарнӑ пулӗччӗ, анчах ун пек япаласем туянасси ҫинчен вӑл пачах шухӑшламасть, хайӗн пӑшалне кивӗ мелпех авӑрлать, йӗтрипе тарне тӑкса е хутӑштарса ярас хӑрушлӑхран ҫав тери пултаруллӑн хӑтӑлнипе ҫынсене тӗлӗнтерет.

Он бы легко мог на деньги, вырученные им за проданную дичь, купить себе патронташ и суму, но ни разу даже не подумал о подобной покупке и продолжал заряжать свое ружье по-прежнему, возбуждая изумление зрителей искусством, с каким он избегал опасности просыпать или смешать дробь и порох.

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Зюсмильх пит тӑрӑх юхакан сивӗ тарне тутӑрпа шӑлса илчӗ.

Зюсмильх обтер платком холодный пот, струившийся по лицу.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл ҫамки ҫинчи тарне ҫӗлӗкӗпе шӑлчӗ, ҫӗлӗкне вӑл тӑхӑнмарӗ.

Он вытер шапкой пот со лба и остался с раскрытой головой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑт айван, тарне хӗрхеннӗ-ши вӑл!

Эх, желторотый! Заряд, что ли, бережёт?

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

«Иртнӗ ҫулсенче тырпул пуҫтарнӑ чух ҫакӑн пек курӑнатчӗ-и вара тырӑ пусси? — пичӗ ҫинчи тарне шӑлса шухӑшларӗ Маня.

«Разве так выглядело поле в прошлогоднюю уборку? — вытирая с лица пот, подумала Маня.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Стерлядников ҫамки ҫинчи тарне шӑлса илчӗ, ҫавӑнтах каланине итлесе, сывӑ урипе Чумаков чавнӑ путӑка анса тӑчӗ.

Стерлядников вытер пот со лба, послушно ступал здоровой ногой в вырытое Чумаковым углубление.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗренӳ пӗр виҫ-тӑватӑ сехет яхӑн пынӑ, ҫавӑнпа та тепӗр чухне Федор Тимофеич, ывӑннипе, ӳсӗр ҫын пек тайкаланма пуҫланӑ, Иван Иваныч сӑмсине уҫса хунӑ та йывӑррӑн сывланӑ, хуҫи хӗп-хӗрлӗ пулса кайнӑ та, ҫамки ҫинчи тарне ниепле те шӑлса типӗтеймен.

Ученье продолжалось часа три-четыре, так что иной раз Федор Тимофеич от утомления пошатывался, как пьяный, Иван Иваныч раскрывал клюв и тяжело дышал, а хозяин становился красным и никак не мог стереть со лба пот.

V. Талант! Талант! // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Палламан ҫын тарне ҫамки ҫинчен шӑлнӑ та тухса кайнӑ, Федор Тимофеич йӗрӗнӳллӗн хӑртлатса илнӗ, матрац ҫине выртнӑ, куҫӗсене хупнӑ, Иван Иваныч валашка патнелле утса кайнӑ, сыснине карчӑк ҫавӑтса тухнӑ.

Незнакомец вытер со лба пот и вышел, Федор Тимофеич брезгливо фыркнул, лег на матрасик и закрыл глаза, Иван Иваныч направился к корытцу, а свинья была уведена старухой.

IV. Тӗлӗнтермӗш // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Хурне тата хӑйне ывӑнтарса ҫитернӗ хыҫҫӑн, палламан ҫын тарне ҫамки ҫинчен шӑлса илнӗ те кӑшкӑрса янӑ:

Утомив гуся и себя, незнакомец вытер со лба пот и крикнул:

IV. Тӗлӗнтермӗш // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Старик сенӗке ҫӗре пӑрахрӗ те, пичӗ ҫинчи тарне ҫаннипе шӑлса, чӗререн тухакан йӑваш сасӑпа каларӗ:

Старик бросил вилы, рукавом вытер пот с лица, с сокровенными нотками в голосе сказал:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех