Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗнчӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кушак пек чӗрӗскер, Нунча ун умне пӗшкӗнчӗ те, ыттисемпе пӗрле кула-кула: — Хӗрӗм, — терӗ хӑйӗн вӑйлӑ аллипе хӗрӗн сапаланнӑ ҫӳҫне якатса, — ачамҫӑм, пӗлес пулать: чӗре вӑл вӑйӑра, ӗҫре, юратура пиҫет — пурнӑҫ курнӑ хӗрарӑм чӗри вӑл, пурнӑҫа ӑна вӑтӑртан аякка иртсен тин пӗлсе ҫитетӗн… ан кӳрен, хӗрӗм!

Бодрая, словно кошка, Нунча наклонилась над нею, смеясь вместе со многими: — Дитя, — говорила она, поглаживая рассыпавшиеся волосы девушки своей сильной рукой, — дитя, надо знать, что наиболее сильное сердце в забавах, работе и любви — сердце женщины, испытанной жизнью, а жизнь узнаешь далеко за тридцать… дитя, не огорчайся!..

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Сулӑнкалама пӑрахса, ҫӗнӗ позицире ҫирӗпленсе ҫитсен, вӑл пӗшкӗнчӗ те, ҫӑварне шыв кӗресрен сыхланса, сылтӑм аллипе тымарсем хушшинче пӑтратма пуҫларӗ.

Совладавши с равновесием и укрепившись на новой позиции, он изгибается и, стараясь не набрать в рот воды, начинает правой рукой шарить между корягами.

Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.

Унтан вӑл, паян мӗнле кун иккенне асне илчӗ те, каллех ача ҫинелле пӗшкӗнчӗ:

Но потом вспомнила, какой сегодня день, и вновь наклонилась над ним.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Маша та кунтӑк ҫинелле пӗшкӗнчӗ, чӑтаймасӑр, кунтӑк виттине пӗр кӗтессинчен ҫӗклерӗ, унтан хӑвӑртрах хупса лартрӗ.

Маша тоже наклонилась над кузовком и, не утерпев, даже приподняла уголочек дерюжки, но быстро опустила обратно.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька тулӑ ҫинелле пӗшкӗнчӗ.

Санька низко склонился над посевами.

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька пӗшкӗнчӗ, пӗр ывӑҫ тӑпра тытрӗ, вӑкӑрӑн куҫӗнчен сапса хӑварчӗ.

Санька нагнулся, схватил горсть земли и швырнул быку в глаза.

28-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк Федя, аялалла пӗшкӗнчӗ те пуҫне йӗпе курӑкпа ҫапкалама тытӑнчӗ.

Федя вдруг нагнулся и обсыпал голову и плечи мокрой травой.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пӗшкӗнчӗ те тимӗр кӗреҫепе тымарне чавса кӑларчӗ.

Он нагнулся, глубоко подрезал узкой железной лопаточкой корневище сорняка и вытащил его на свет.

17-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ниҫта та каймалла мар манӑн, — шӑппӑн каларӗ вӑл, унтан ӗҫлес тесе тата ытларах пӗшкӗнчӗ.

— Никуда мне не нужно, — сказал он вполголоса и низко склонился над зерном.

12-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗншӗн хӑвна ху хӗн кӑтартатӑн? — пӗшкӗнчӗ ун патне Катерина.

— Чего неволишь себя? — наклонилась к нему Катерина.

12-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька юлташӗн хӑлхи патнелле пӗшкӗнчӗ, пӑшӑлтатса, кӗтмен ҫӗртенех ҫирӗппӗн ҫапла каларӗ:

Санька приблизил к товарищу лицо и шепотом, с неожиданной твердостью сказал:

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсир… пур хӗрарӑмсенчен те лайӑхрах, эсир тӗнчери хӗрарӑмсенчен малта тӑратӑр! — терӗ Обломов хавхаланса, вара, пурне те манса, аллине тӑсса, ун енне пӗшкӗнчӗ.

Вы… лучше всех женщин, вы первая женщина в мире! — сказал он в восторге и, не помня себя, простер руки, наклонился к ней.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тен, пур, — малтанхи сӳрӗклӗхпех тавӑрчӗ те Ярмола каллех кӑмака патнелле пӗшкӗнчӗ.

Может, есть, — ответил Ярмола с прежним равнодушием и опять нагнулся к печке.

II сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Женя айӑккӑн ҫаврӑнса хӑвӑрт пӗшкӗнчӗ те малалла кармашнӑ Карме ун урлӑ ывтӑнса кайрӗ.

Женя резко нагнулась, достав руками обувь и стала к бегущему Паарме боком, и тот перелетел через нее верх тормашками, только ноги мелькнули в воздухе.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя урайнелле пӗшкӗнчӗ те стена патнелле упаленсе кайрӗ.

Она стремительно опустилась на пол и поползла на четвереньках к стене.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя пуҫтарма пулӑшас тесе пӗшкӗнчӗ, Маргарита та чӗркуҫленчӗ.

Женя поспешила нагнуться, чтобы подобрать весь этот ужас. Маргарита сделала то же самое.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл, васкаса шыв патне пӗшкӗнчӗ те, ывӑҫпа ӑсса ачасене сапма пуҫларӗ.

Он проворно сунулся к воде, отворотил зажмуренное лицо и, молниеносно работая ладонями, стал обливать мальчиков.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик Петя патне ҫывӑхрах пӗшкӗнчӗ, ун ҫӑварӗ патнех пырса, сухан шӑрши сывласа ҫапла каларӗ:

Гаврик совсем близко наклонился к Пете и прошептал ему в самый рот, дыша луком:

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сасартӑк, васкаса Гаврик патне пӗшкӗнчӗ те, итлемеҫҫӗ-и тесе, алӑк патне пӑхса хуллен: — Илтӗнмес, тарчӗҫ-ши вӗсем е тараймарӗҫ-ши? — тесе пӑшӑлтатрӗ.

Вдруг суетливо наклонился к Гаврику, испуганно посмотрел на дверь — не подслушивает ли кто — и шепнул: — Ничего не слыхать, ушли они или остались?

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл пӗшкӗнчӗ, темиҫе ярса пусрӗ, вара, куҫӗсем тӗттӗме хӑнӑхсан, сасартӑк, пахча варринче икӗ ҫын кӗлетки хускалмасӑр тӑнине курчӗ.

Он пригнулся, сделал несколько шажков и вдруг, привыкнув к темноте, ясно увидел посреди огорода две неподвижные фигуры.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех