Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗнчӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫурӑм хыҫӗнчи пӑшалне аллипе тытрӗ те хапхана уҫма умнелле пӗшкӗнчӗ.

Придерживая ружье за спиной, нагнулся, чтоб отворить ворота.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин ватӑ сунарҫӑран пӗрмаях кая юлса пычӗ, вара Ерошка мучи, унран пӗр ҫирӗм утӑм малта пыраканскер, ӑна пуҫ сӗлтсе, аллине сулласа илчӗ те пӗшкӗнчӗ.

Оленин все отставал от старого охотника, и дядя Ерошка, шагах в двадцати впереди его, нагнулся, значительно кивая и махая ему рукой.

XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӑшӑх вырӑна ҫитсен, Лукашка ҫӗкленчӗ, виле умне пӗшкӗнчӗ, ӑна пӗр-ик хутчен ҫавӑркаласа пӑхрӗ.

Лукашка поднялся на отмели, нагнулся над телом, ворохнул его раза два.

IX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ромашов хӑй чӗрҫийӗ ҫинче тӑнран тухаслах ҫапкаланакан пуҫ патне ҫывӑхах пӗшкӗнчӗ.

Ромашов близко нагнулся над головой, которая исступленно моталась у него на коленях.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл пӗшкӗнчӗ те пӗлтӗрхи типнӗ хӑмӑр курӑк тунине татса илчӗ, ӑна ӳрӗк-сӳрӗклӗн кавлеме тапратрӗ.

Он нагнулся, сорвал прошлогоднюю сухую коричневую былинку и стал рассеянно ее жевать.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Генерал йӗнерӗ ҫинчен йывӑррӑн пекӗрӗлсе пӗшкӗнчӗ те тӳмелемесӗр тӑхӑннӑ шур перчеткелле хӑйӗн тулли, шыҫмак аллине Стельковские тӑсса пачӗ.

Генерал грузно нагнулся на седле и протянул Стельковскому свою пухлую руку в белой незастегнутой перчатке.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вал, Ромашов куҫӗнченех тинкерсе пӑхса, ун патне ҫывӑхах пӗшкӗнчӗ, пӗтӗм пичӗпе вара унӑн ҫавӑнтах лайӑххӑн курӑнма пуҫларӗ.

Она наклонилась к нему ближе, вглядываясь в его глаза, и все ее лицо стало сразу видимым Ромашову.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Шурӑ тӗслӗ ҫырла эреххи нумай ӗҫнипе йӑлт хӗремесленсе кайнӑ, шӑрҫисем сарӑлнипе пач хура пулса тӑнӑ куҫлӑ, пӳрленчӗк хӗрлӗ туталлӑ Шурочка сасартӑк Ромашов патне ҫывӑхах пӗшкӗнчӗ.

Шурочка, выпившая много белого вина, вся раскрасневшаяся, с глазами, которые от расширенных зрачков стали совсем черными, с влажными красными губами, вдруг близко склонилась к Ромашову.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан пӗшкӗнчӗ те хӑйӗн тӑшманне малтан пӗр енне, унтан тепӗр енне ҫавӑрса пӑрахрӗ.

Потом наклонился над ним и стал поворачивать его то на один бок, то на другой.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Сасартӑк унӑн пуҫӗ ҫийӗнчех чӑтма ҫук хӑрушшӑн, хӑлхана ҫурасла хыттӑн шатӑртатни, ҫатӑртатни илтӗнчӗ, пӗлӗт икке уйрӑлса кайнӑн туйӑнчӗ; вӑл пӗшкӗнчӗ те, ӗнсипе ҫурӑмӗ ҫине тем таткисем ӳкессе кӗтсе, сывлама чарӑнчӗ.

Вдруг над самой головой его с страшным, оглушительным треском разломалось небо; он нагнулся и притаил дыхание, ожидая, когда на его затылок и спину посьшятся обломки.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Огнянов пӗшкӗнчӗ те, хӗре ал вӗҫҫӗн ҫӗклесе, арманӑн катари кӗтесне илсе пырса вырттарчӗ.

Огнянов наклонился и, взяв девушку на руки, отнес ее в дальний угол мельницы, наиболее защищенный от обстрела.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр хушӑкран пӑхма пӗшкӗнчӗ.

Доктор приник глазом к щели в стене.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынни татах пӗшкӗнчӗ те шӑтӑкалла тинкерсе пӑхрӗ.

Человек снова наклонился и заглянул в пещеру.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл чарӑнса тӑчӗ те пӗшкӗнчӗ.

Он остановился и нагнулся.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ирӗксӗрех пӗшкӗнчӗ те пӗчӗк ачана алла илсе малалла утрӗ.

Огнянов невольно нагнулся, поднял младенца и пошел дальше…

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пӗшкӗнчӗ те вилнӗ тусне ҫамкинчен чуп турӗ, унтан куҫҫуль витӗр: «Ах, тӑванӑм, чун пек ҫывӑх тусӑм Лалка, савнӑ чӗппӗм, мӗн туса хутӑн капла!..» — тесе чӑтаймасӑр макӑрса ячӗ.

Рада, преклонив колена, обняла покойницу, поцеловала ее в лоб и, заливаясь слезами, проговорила: «Сестрица, родимая Лалка, голубка моя, что же ты наделала?..»

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада кофейня умӗнчен иртсе те каяйманччӗ-ха, Стефчов йӗкӗлтешсе кулкаласа Мердевенджиев патнелле пӗшкӗнчӗ.

Не успела Рада пройти мимо кофейни, как Стефчов нагнулся и с ехидной улыбкой шепнул что-то Мердевенджневу.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тияккӑн аллинчи ҫуртине пӗр арча витти ҫине лартрӗ, тепӗр арчи умӗнче чӗрне вӗҫҫӗн пӗшкӗнчӗ, чӗркуҫҫийӗ сиксе чӗтретчӗ те, вара вӑл урайнех урине хӗреслетсе «тӗрӗкле» ларчӗ.

Свечу дьякон прилепил к крышке одного сундука, а перед другим опустился на корточки, но колени его так дрожали, что он сел на пол, скрестив ноги.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ак вӑл, хайхискер, пӗшкӗнчӗ те урайне сиксе анчӗ.

Но вот он наклонился, спрыгнул на пол и сказал:

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кмет каллех кинжала пӑхма пӗшкӗнчӗ; сехри хӑпнипе вӑл калас сӑмахне вӑрахчен калаймасӑр тӑчӗ, анчах леш татах саламачӗпе ҫапма хатӗрленнине асӑрхаса, ирӗксӗрех каламалла пулчӗ.

Староста снова наклонился над кинжалом; ему былострашно, и он медлил в нерешительности, но, увидев правым глазом, что коротыш приготовился снова ударить его плетью, сказал:

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех