Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лаши (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лаши хамӑн мар вӗт-ха, кайса парас пулать…

— Лошадь-то чужая, отдать надо…

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Кӑштах тӑхтасан, вӑл лаши чарӑнса тӑнине сисет.

Немного погодя, он слышит, что лошадь остановилась.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

«Пурпӗрех… — шухӑшлать вӑл, — лаши хӑех каять, ҫулне пӗлет.

«Всё равно… — думает он, — сама лошадь пойдет, знает дорогу.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

(Лавҫи ӳсӗр пулмасан тата лаши лайӑхрах пулсан, вӑтӑр ҫухрӑм та пулас ҫук та, лавҫи ӳсӗр те лаши ӗшенчӗк пулсан, вара аллӑ ҫухрӑма яхӑнах та пуҫтарӑнма пултарать).

(Ежели возница не пьян и лошади не клячи, то и тридцати верст не будет, а коли возница с мухой да кони наморены, то целых пятьдесят наберется).

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

Лаши хӑй ҫынсене мӗн кирлине ӑнланман пек пуҫне каҫӑртса пӑхать.

Лошадь высоко задрала голову и, казалось, не понимала, что, собственно, от нее хотят.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лаши лашах-ха.

— Лошадь как лошадь.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Илья Ильич пӗр пар лаша та туянчӗ, анчах, хӑй асӑрхануллӑ пулнӑран, лашисем юлхав: пушӑпа виҫӗ хут ҫапсан тин крыльца патӗнчен тапранаҫҫӗ; пӗрре-иккӗ ҫапсан, пӗр лаши, сулӑнать те аяккалла туртӑнать, унтан иккӗмӗш лаши сулӑнать те аяккалла туртӑнать, вара, мӑйӗсене, ҫурӑмӗсене, хӳрисене тӑсса, иккӗшӗ те харӑс тапранаҫҫӗ те пуҫӗсене сулласа чупаҫҫӗ.

Илья Ильич завел даже пару лошадей, но, из свойственной ему осторожности, таких, что они только после третьего кнута трогались от крыльца, а при первом и втором ударе одна лошадь пошатнется и ступит в сторону, потом вторая лошадь пошатнется и ступит в сторону, потом уже, вытянув напряженно шею, спину и хвост, двинутся они разом и побегут, кивая головами.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мужиксем хиртен таврӑнаҫҫӗ, ҫависене хулпуҫҫисем ҫине хунӑ; унта утӑ тиене лав хӑпарать, урапи те, лаши те курӑнмасть; ҫӳлте, купа ҫийӗнче, мужикӗн ҫеҫкеллӗ ҫӗлӗкӗ тата ача пуҫӗ курӑнать; лерен ҫара ураллӑ хӗрарӑмсем килеҫҫӗ, вӗсем ҫурласем тытнӑ, хыттӑн кӑшкӑрашса калаҫаҫҫӗ…

Мужики идут с поля, с косами на плечах; там воз с сеном проползет, закрыв всю телегу и лошадь; вверху, из кучи, торчит шапка мужика с цветами да детская головка; там толпа босоногих баб, с серпами, голосят…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл пӗр виҫере тытӑнса тӑма пултарнӑшӑн тата, туйӑмсен лаши ҫинче сиккипе чуптарса пынӑ чух, туйӑмсен тӗнчине суя та ытлашши ҫепӗҫлӗх тӗнчинчен, чӑнлӑх тӗнчине мыскара тӗнчинчен уйӑрса тӑракан ҫинҫе йӗр урлӑ каҫса каймасан е, каялла чуптарнӑ чухне, хаярлӑхӑн, ӑслӑланассин, ӗненменлӗхӗн, вак-тӗвекӗн, чӗрене кастаракан хӑйӑрлӑ та типӗ тӑпри ҫине чавтарса кӗрсе кайманнишӗн те хӑйне телейлӗ тесе шутлать.

Он считал себя счастливым уже и тем, что мог держаться на одной высоте и, скача на коньке чувства, не проскакать тонкой черты, отделяющей мир чувства от мира лжи и сентиментальности, мир истины от мира смешного, или, скача обратно, не заскакать на песчаную, сухую почву жесткости, умничанья, недоверия, мелочи, оскопления сердца.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл, акӑлчан лаши пекех пӗтӗмпех шӑмӑсемпе мускулсенчен, нервсенчен тытӑнса тӑрать.

Он весь составлен из костей, мускулов и нервов, как кровная английская лошадь.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Андрей хӗрарӑма тата хытӑ ыталаса чӑмӑртанӑ, куҫҫульне кӑшт-кашт шӑлкаланӑ, унтан лаши ҫине утланнӑ, ӑна аяккинчен тапса илнӗ те тусан ӑшӗнче курӑнми пулнӑ; ун хыҫҫӑн икӗ енчен те виҫӗ йытӑ ыткӑнса, хыттӑн вӗрсе чупнӑ.

Он еще крепко обнял женщину, наскоро отер слезы и вскочил на лошадь. Он ударил ее по бокам и исчез в облаке пыли; за ним с двух сторон отчаянно бросились вдогонку три дворняжки и залились лаем.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Унӑн лаши ҫӳрен, — малалла каларӗ Волков.

— У него рыжая лошадь, — продолжал Волков, —

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Унӑн коллекцийӗнче пӗр тинӗс лаши ҫеҫ пулнӑ, вӑл та пӗркеленчӗк, начарскер.

У него в коллекции был всего один морской конек, и то какой-то сморщенный, трухлявый.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Амед лаши ҫине вӗҫсе ларчӗ, ҫӗр ҫинчен мар, таҫтан, ҫилпе пӗрле варкӑшса килнӗ пек, ҫӑмӑл йӗнерӗ ҫине утланчӗ.

И Амед взлетел на коня, словно не с земли, а откуда-то с ветра принесло его на кожаное легкое седло.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унпа вӑл вырӑсла та, туркменла та калаҫрӗ, лаши касса тунӑ пек чипер пуҫӗпе хуҫин хӗвелпе пиҫнӗ питҫӑмартинчен сӗртӗне-сӗртӗне тӑчӗ.

И говорил ему что-то — то по-русски, то по-туркменски, а конь терся своей длинной точеной головой о загорелую щеку Амеда.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Вӑл ылтӑн евӗр йӑм-йӑм курӑнакан пурҫӑн тӗклӗ ҫӳрен утне лӑпкать, ҫупӑрлать, лаши хуҫи ҫине ӑслӑ куҫӗсемпе савӑнӑҫлӑн пӑхкалать.

— Он бережно оглаживал шелковистую гнедую, с золотым отливом шерсть, а конь следил за хозяином веселым и понятливым глазом.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ унӑн шакмаксем сарса тунӑ урам урлӑ каҫса каймалла, кунта ӑна шахмат вӑййи аса килет, чул ҫинчен чул ҫине шахмат лаши пек сикме тытӑнать: икӗ чул тӳрех те, тепӗри — чалӑшла.

Когда надо было пересекать улицу, мощенную брусчаткой, он перешел ее ходом шахматного коня — два камня прямо, один наискосок.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Лешсем старике лаши ҫинчен сӗтӗрсе антарнӑ, ҫыхса пӑрахма хатӗрленеҫҫӗ мӗн.

Они стащили старика с его клячи и готовились вязать.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Чыкан хӑйӗн лашине сиртен лайӑхрах ҫитернӗ те, ав, пурпӗрех лаши вилсе выртнӑ.

 — Цыган лучше свою лошадь кормил, и то подохла.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, урама сиксе тухса, часрах унӑн лаши патне ыткӑнтӑм.

Я выбегаю на улицу и бросаюсь к его лошади.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех