Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

килӗ сăмах пирĕн базăра пур.
килӗ (тĕпĕ: килӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Мелеховсен килӗ умӗнчен иртсе пыратчӗ те, Пантелей Прокофьевич ана чарса тӑратмасӑр чӑтаймарӗ:

Он шел мимо мелеховского двора, и Пантелей Прокофьевич не преминул его остановить:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле лӑкӑштатса таврӑннӑ Пантелей Прокофьевича хуторта кам та пулин курнах пулӗ ҫав: карательсен отрячӗ хутора килсе кӗрсен тепӗр сехетренех Мелеховсен килӗ тӗлне юланутлӑ тӑватӑ калмӑк сиктерсе ҫитрӗ.

Должно быть, кто-нибудь из хуторян видел пробиравшегося домой Пантелея Прокофьевича; через час после вступления в хутор карательного отряда четверо калмыков прискакали к мелеховскому базу.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутора пырса кӗрсен, вӑл, хӑйне мӑнкӑмӑллӑн тытса, урамра тӗл пулакан хӗрарӑмсем пуҫ тайса саламланине хирӗҫ мӑраннӑн сывлӑх сунса, лашине килӗ еннелле уттарса кайрӗ.

Появившись в хуторе, он, важничая и еле отвечая на поклоны встречавшихся баб, шагом проехал к своему куреню.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйсен килӗ еннелле ҫаврӑнас вырӑнне Ксени, юр ӑшне пута-пута, ансӑр тӑкӑрлӑкпа кайрӗ, пӑрланса ларнӑ шыв хӗррине, пахчасем хыҫне аран-аран тапаҫланса тухрӗ.

Вместо того чтобы вернуться к своему дому, Ксения пошла по целине узкого проулка, проваливаясь глубоко в снег, и упрямо лезла вперед, пока не очутилась за огородами, на берегу закованной в лед речки.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Майӗпен Корнея пурпӗрех мар-и текен туйӑм ҫавӑрса илчӗ, уншӑн халь пурте — пӗрӗхсе тӑракан ҫумӑр витер курӑнми пулнӑ тӑван килӗ те, темӗнле ӑнланмалла мар, арканса кайнӑ пурнӑҫпа пурӑнакан хӗрӗ те, унсӑр пуҫне тата хӑй те пурпӗрех ӗнтӗ.

Постепенно Корнеем овладело отрешенно-усталое безразличие ко всему — и к пропавшему за моросящим дождем родному дому, и к дочери, жившей какой-то непонятной, путаной жизнью, и даже к самому себе.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсен килӗ Дон хӗрринчех ларать.

Баз их был над самым Доном.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Купца килӗ умӗнче, шӑп площадь варринче, купцан тарҫи-тӗрҫисем ҫунакан ҫуртран сӗтӗрсе тухнӑ никель кравать ларать.

Около купеческого дома, прямо на площади, стояла белая никелевая кровать, вытащенная из горевшего дома купцовыми челядинцами.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӗнер ӑҫта ҫунчӗ? — ыйтрӗ Прохор килӗ патне йӗнерсем ҫӗклесе пынӑ казакран.

— Где вчерась горело? — спросил Прохор у казака, подносившего к лодке седла.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпах вӑл уйӑрса илчӗ те хӑйсен килӗ еннелле утса килекен ҫынсенчен пӗри службӑра пӗрле пулнӑ казак ывӑлӗ Петр Богатырев офицер иккенне.

Он-то и узнал в одном из подходивших к его двору людей офицера Богатырева Петра, сына своего полчанина.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуна Моховсен килӗ тӗлӗнче чарӑнсан, ун ҫинчен ватӑлас енне сулӑннӑ, мӑранрах арҫын анчӗ.

Сани стали у моховского дома, седок вылез и оказался человеком пожилым, неторопливым в движениях.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака мучи кӑвакарса тӗссӗрленнӗ тутине мӗкӗлтеттерсе симӗсрех сарӑ мӑйӑхне шӑлса илчӗ те туйипе килӗ еннелле кӑтартрӗ.

Дед Гришака пожевал блеклыми губами, вытер зеленую цветень усов и ткнул костылем в направлении дома.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Самантлӑха чарӑнса тӑчӗ: хыҫалта Анкушкӑсен килӗ ывӑҫ тупанӗ ҫинчи пек курӑнать.

На секунду стал: позади на виду весь Аникушкин баз.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак ӑша лӗклентерекен чӗмсӗрлӗхе тек тӳсме хал ҫитереймесӗр, Иван Алексеевич, хӑйне те, ыттисене те айӑпа хурса, Маховсен килӗ тӗлӗнче тӳррӗн каласа хучӗ:

Шли молча; против моховского дома Иван Алексеевич, не выдержавший тошного молчания, казня самого себя и других, сказал:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Старик, пӗр вырӑнта тӑпӑртатса илсе, килӗ еннелле утрӗ, кӗрӳшне ҫилӗллӗн хӑтӑрса тӑкрӗ:

Старик затоптался на месте и пошел к своему двору, зятю сердито крикнул:

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малтан почтӑна кӗрсе тухрӗ, хӑмӑтсене кайса илчӗ, унтан вара лашине тахҫантанпа туслӑ-пӗлӗшлӗ пурӑнакан кумӑшӗсен килӗ еннелле ҫавӑрчӗ.

Заехал на почту, забрал хомуты и завернул к давнишнему знакомцу и куму.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫапла: сарай, Мальцев килӗ, чӑх вити.

— Значит, так: сарай, мальцевский двор и курник.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Часах акӑ вӑл сирӗн пата хӑнана килӗ.

Скоро он приедет к вам в гости.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Евдокия Ивановна Нагорная пӳрнисемпе шел тутӑр яраписене пӗтӗркеленӗ, вӑл нимӗн те илтмен, мӗншӗн тесен Сергей килнӗренпе унӑн шухӑшӗсем пӗтӗмпех килӗ енче пулнӑ.

Евдокия Ивановна Нагорная перебирала пальцами махры своей шали и ничего не слышала, ибо с приходом Сергея ее мысли вдруг обратились к дому.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл хӑйӗн садлӑ та пусӑллӑ килӗ ҫинчен текех шухӑшланӑ, шухӑшне Анфисӑна кала-кала панӑ, ҫав шухӑш унӑн пурнӑҫне ҫӗнӗ туйӑмсемпе, тӗлӗнмелле йӑмӑх сӑрсемпе илемлетнӗ.

Он все время думала о своем доме с садом и колодцем, делился со своей мыслью с Анфисой, и эта мысль украшала ее жизнь новыми чувствами и удивительными сочными красками.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Инкек ҫине синкек тенӗ пекех, Мальцевсен килӗ умӗнчен иртнӗ чух Ирина Варьӑна тӗл пулчӗ.

Как на беду, проезжая мимо двора Мальцевых, Ирина встретилась с Варей.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех