Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн ҫамки ҫинче, анӑҫри юлашки ҫутӑпа тавлашса, ылтӑн диадема ҫуталсах пынӑ тата ҫӳлелле ҫӗкленӗ аллинчи ҫутӑ кӑшӑлӗ йӑлтӑртатнӑ…

 И во лбу ее, еще споря с последними лучами угасавшей в небе зари, загоралась золотая диадема, и венок огоньков светился в высоко поднятой руке…

V // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Лере, кӑвак тӗтрелӗхре, темскер курӑнма пуҫланӑ, темскер йӑлтӑртатнӑ, шуралса пынӑ, темскер вӑрӑмлансах, чӑпарлансах пынӑ.

А там, в синеватой мгле, стало проступать что-то, что-то заискрилось, что-то забелело, что-то вытягивалось и пестрело.

V // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Тепӗр кунне пур фонтансенчен те шыв пӗрӗхсе ларнӑ, ҫутӑ бассейнсем йӑлтӑртатнӑ, душ айӗнче шыва кӗрекен ачасем калама ҫук ҫухӑрашни илтӗннӗ.

Наутро били фонтаны, сверкали светлые бассейны, из-под душей несся отчаянный визг.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫунаттисем ҫинче ҫеҫ симӗс тӗксем йӑлтӑртатнӑ.

скромная, только на крыльях у неё блестели зелёные перышки.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Тулта юр куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатнӑ, пасарнӑ кантӑксем йӗплӗ-йӗплӗ шерепесемпе хӗмленнӗ, пӳртре сывлӑш ҫавӑрмалла мар тӗтӗм тӑнӑ, пуҫ ҫинче, пӗртте сапаланмасӑр, кӑвак тӗтӗм пӗлӗчӗ шунӑ, ун витӗр хӗвел ҫути сӑрхӑннӑ.

За окном слепяще горели снега, стекла искрились колючей бахромой инея, а в избе было чадно, не продохнуть, и над головами, почти не расползаясь, плавало сизое облако дыма, пронизанное солнцем.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чиркӳ тӑрри, пирвайхи ҫил-тӑман туллашса тустарнипе, виле сӑнӗ ҫапнӑ пек сиввӗн ҫуталса йӑлтӑртатнӑ.

Мертвенней блистал купол собора, овеянный первой метелицей…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑр еннелле тухакан пысӑк чӳречесенчен пайӑркан-пайӑркан хӗвел ҫути ӳксе, лутра та вӑрӑм витене ҫап-ҫутӑ ҫутатнӑ, йӑвасем патне пухӑннӑ шурӑ чӑхсен ҫурӑмӗсемпе мӑйӗсем симӗссӗн йӑлтӑртатнӑ.

Длинное и низкое помещение с широкими на юг окнами было залито солнцем, свет падал полосами, и куры, сбившись у гнезд, казались не белыми, а с зеленоватым отливом на спинках и на шеях.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак самантра вӑл сиввӗн туйӑннӑ, куҫӗсем ҫамрӑкла хӑюллӑн йӑлтӑртатнӑ.

В этот момент он казался холодным, глаза его блестели молодо и храбро.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лере, айлӑмра, юрпа витӗннӗ водокачка хӗвелпе йӑлтӑртатнӑ ҫӗрте, Тутаринов мучи плантацийӗ тавра чавнӑ ҫырма пырать, чавса кӑларнӑ тӑм пӗчӗк тӗмӗсем пек выртать.

А в том месте, где лежит низина и блестит на солнце, весь в снегу, веер водокачки, в обход плантаций деда Тутаринова уже идет ров, бугорками лежит свежая насыпь щебня и суглинка.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пулас канал тӑршшӗпех хӑйӗн шавлӑ та ӗҫчен пурнӑҫӗпе пурӑннӑ, — ирхи кӑвакрах ҫутӑра кӗреҫесем, катмаксем йӑлтӑртатнӑ, ҫӗлӗк пек ҫӗр муклашкисем ҫӳлелле сикнӗ; пушӑ лавсемпе ҫӗр тиенӗ лавсем, вӑкӑр е лаша кӳлнӗскерсем, пӗр вӗҫӗмсӗр шунӑ…

Вся трасса будущего канала двигалась, жила своей напряженной и шумной жизнью, — в сером утреннем свете блестели лопаты, кирки, взлетали вверх, как шапки, комья земли, ехали и пустые, и груженные землей подводы в конной и бычьей упряжках…

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анчах тӗлӗнмелле, мӗншӗн ун чух, ача ят хунӑ ӗҫкӗре, ҫак хӗр нимех те уйрӑм мар, Усть-Невинскинчи ытти хӗрсем пекех туйӑннӑ ӑна, халӗ хӑйпе юнашар, ҫуна ҫинче пачах урӑх Ирина ларса пынӑ — куҫ тӗкӗсемпе куҫхаршисем ҫинче юр пӗрчисем йӑлтӑртатнӑ, куҫӗсем темле иксӗлми савӑнӑҫпа ҫуталса пыраҫҫӗ, сивӗре нар пек хӗрелсе кайнӑ пичӗ ытарма ҫук чипер.

Но странно, что в тот вечер на крестинах она казалась ему обычной девушкой, каких в Усть-Невинской немало, а тут, рядом с ним, сидела на санях точно совсем другая Ирина, — и глаза с пушинками инея на ресницах и на бровях светились какой-то щедрой радостью, и лицо, смуглое и немного подрумяненное морозом, было необыкновенно веселым.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫӗр ҫине тӑм ӳкнӗ — ҫул тӑрӑх та, хӑмӑл ҫинче те ҫӳхе пӑр тӗрлӗ тӗспе йӑлтӑртатнӑ.

На землю легла изморозь, — всеми цветами радуги горела по дороге и на стерне тонкая корка льда.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сывлӑм шывӗ ҫул ҫинчи тусана пусарнӑ, тӗтре сирӗлнӗ ҫӗрте пур ҫӗрте те — типӗ курӑк ҫинче, ҫӗмелсем ҫинче, — кӗленчерен арланӑ ҫип пек, йӗпе эрешмен карти йӑлтӑртатнӑ.

Роса прибила пыль на дороге, и всюду, где туман уже рассеялся, — на стерне, среди сухого бурьяна, на копнах — блестела, как стеклянная пряжа, мокрая паутина.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Перископӑн ансӑр хушӑкӗнчен яка шоссе хуран курӑннӑ, малти танксем ҫинче гусеницӑсен шӑллӑ пиҫиххийӗсем йӑлтӑртатнӑ, тӗтӗм тухакан трубасем тӗлӗнче кӑвак тӗтӗм хӑю пек явӑннӑ, асфальт тӑрӑх мотоциклсем пӗр сассӑр пынӑ пек туйӑннӑ, вӗсем ҫинче кӑшт пӗкӗнерех водительсем ларса пынӑ.

В узкой щели перископа темнела гладь шоссе, мелькали и блестели зубчатые пояса гусениц танков, кружился сизый дымок у выхлопных труб, легко и, казалось, бесшумно катились по асфальту мотоциклы, а на их седлах — чуть согнутые фигуры водителей.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шывран пысӑк шурӑ мрамор лаптӑкӗ тухса тӑнӑ, унӑн яп-яка ҫийӗ йӑлтӑртатнӑ — ӑна ейӳ кайнӑ вӑхӑтра шыв ҫисе якатнӑ.

Из воды выступала массивная глыба белого мрамора, сверху до блеска отшлифованная водой, — работа реки во время разливов.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей куҫне хупсанах, ӑна вут пек хӗрлӗ хушка пуҫлӑ вӑкӑрсемпе пынӑ пек, хӗвел ҫинче сӗт бидонӗсем йӑлтӑртатнӑ пек туйӑнса кайрӗ…

Сергей закрыл глаза, и тотчас же ему показалось, что бричку тянут знакомые ему лысые, огненно-красной масти быки, блестят на солнце молочные бидоны…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ҫав вӑхӑтра Ирина сӑнне пӑхса савӑнса пынӑ — Ирина пичӗ кӑмӑллӑ та хитре, ӑслӑ куҫӗсем яланах темрен сыхӑ тӑнӑ пек йӑлтӑртатнӑ; икӗ хулӑн ҫивӗтлӗ пуҫӗ ҫӳллӗ те мӑнаҫлӑ курӑннӑ.

В это время Сергей любовался лицом Ирины — таким простым и милым, ее строгими, всегда как-то тревожно блестевшими глазами; ее голова с двумия толстыми косами смотрелась высоко и гордо.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ашшӗ ӳсӗр: куҫӗсем ҫуланса тӑнӑ, йӑлтӑртатнӑ.

Отец был пьян: глаза маслено блестели.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗссӗрленнӗ казак картузӗн таткаланчӑк козырёкӗнчен хупӑнчӑк куҫӗсен хура хупаххисем ҫине хура мӗлке ӳкнӗ; мӗлке ӳкнипе унӑн питҫӑмартийӗсем ҫинчи пӗркеленчӗксем тарӑнрах пек курӑннӑ, кӑвак сухалӗ кӑвакӑн-симӗсӗн йӑлтӑртатнӑ.

От потрескавшегося козырька казачьей слинявшей фуражки падала на черные веки закрытых глаз черная тень; от тени морщины щек казались глубже, седая борода отливала сизью.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нимӗҫсем ҫинче тӗттӗм-симӗс тумтир мар, хура мундирсем пулнӑ, малта утса пыракан офицерӗн пенсни хаяррӑн йӑлтӑртатнӑ.

На немцах были не темно-зеленые, а черные мундиры, грозно поблескивало пенсне шагавшего впереди офицера.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.