Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑртатать (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Теприн ҫинче — шакла пуҫлӑ ҫамрӑк ача, кӗпине хывнӑ, тарланипе хӑй ҫу сӗрнӗ евӗрлех, хӗвел ҫинче хӗҫ пек йӑлтӑртатать.

На второй сидит молодой стриженый парень, без рубахи, от пота весь будто маслом облитый, блестит на солнце, как палаш.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тепӗр ҫур сехетрен Кӗҫӗн Аким колхоз картишӗнчен вӑкӑрсем кӳлнӗ икӗ лав илсе килсе тӑратрӗ, Ванюшка хайхи, хуратутлӑ пичӗ ҫинчи вӗтӗ-вӗтӗ тар пӗрчисене шӑлкаласа, алласа тасатнӑ тулӑ миххисене арпалӑхран кӗлет умне йӑтма тапратрӗ, тулли тип-типӗ, шултӑра, ылтӑн тӗслӗн курӑнса йӑлтӑртатать.

Через полчаса Аким Младший вел с колхозного база две бычиные подводы, а Ванюшка с лицом, усеянным мелкими, как веснушки, бисеринками пота, таскал из мякинника на приклеток амбара мешки с подсеянной пшеницей, твердозерной и ядреной, отливающей красниной червонного золота.

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Чие йывӑҫҫин туни ҫинче хытса ларнӑ янтарь тӗслӗ сухӑр чӑмӑркки уйӑх ҫутинче тӗксӗммӗн ҫиҫсе йӑлтӑртатать.

Под месяцем неярко светится на стволе вишни янтарный натек замерзшего клея.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Аялтан ҫапакан шап-шурӑ электричество ҫутипе ҫутатнӑскер, вӑл варкӑшса йӑлтӑртатать, хӗп-хӗрлӗ юн юхнӑ евӗр йӑрӑмланса вӗлкӗшет.

Освещенное снизу белым накалом электрического света, оно кипуче горит, струится, как льющаяся алая кровь.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унӑн хырнӑ пичӗ пӑхӑр пек йӑлтӑртатать.

Его бритое лицо блестит, точно медь.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Намӑса пӗлмесӗр ҫиҫсе, вӑл пур ҫӗрте те хавхаланса йӑлтӑртатать, хӑйӗн сивлекӗпе куҫа ҫиет, ҫын сӑн-сӑпатне пӑсса ярать.

Нахальный, крикливый, он торжествующе трепещет всюду, режет глаза, искажает лица своим холодным блеском.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ҫухине йӳле янӑ, шурӑ ҫамки ҫинче пӑнчӑ-пӑнчӑ вӗтӗ тар йӑлтӑртатать, сӑра тултарнӑ стакан тытнӑ алли чӗтрет.

Ворот рубахи был расстегнут, на белом лбу блестели мелкие капельки пота, и рука со стаканом пива, тряслась.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Иккӗшӗнчен пӗри — пысӑкки — ҫап-ҫутӑ чул пек йӑлтӑртатать, тепри — унран инҫех те мар, — аран курӑнать.

Одна из них — большая — блестела изумрудом, другая, неподалеку от нее, — едва видна.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӑрӑм кӗсменсем айӗнче шыв кӑшт кӑна илтӗнмелле шӑмпӑртатса чӳхенет, тата ҫаплах ӑшӑ та кӑвак фосфор ҫутипе йӑлтӑртатать.

Вода чуть слышно звенела и плескалась под ударами длинных весел и все блестела теплым голубым светом фосфора.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Мӑйӑхӗ, хулпуҫҫисем ҫинелле усӑнса анса, ҫӳҫ кӑтрисемпе пӗрле хутшӑнса кайнӑ; куҫӗ ҫап-ҫутӑ, ҫӑлтӑр пекех йӑлтӑртатать; кулли тата — хӗвел пӑхнӑ пекех туйӑнать, туршӑн та ҫав!

Усы легли на плечи и смешались с кудрями, очи, как ясные звезды, горят, а улыбка — целое солнце, ей-богу!

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Шуйттан праҫнике хитреленнӗ пекех хитреччӗ, жупаннех ылтӑн ука тыттарса пӗтернӗ, учӗ урипе кӑшт тӑпӑртатса илсессенӗх — аяккинче ҫакӑнса пыракан хӗҫҫи ҫиҫӗм пек йӑлтӑртатать… хӗҫҫине пӗтӗмпех хаклӑ йышши чулсемпе эрешленӗ, ҫӗлӗк тӳпи — йӑм-кӑвак бархат, пӗлӗт татӑкӗ, тейӗн, чаплӑскерччӗ вӑл, ҫав ватӑ господарь!

Красив он был, как черт в праздник, жупан шит золотом, на боку сабля, как молния, сверкает, чуть конь ногой топнет, вся эта сабля в камнях драгоценных, и голубой бархат на шапке, точно неба кусок, — важный был господарь старый!

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

…Ун айӗнче ҫап-ҫутӑ шывӑн шавӗ, Ҫӳлте хӗвел йӑлтӑртатать.

…Под ним струя светлей лазури, Над ним луч солнца золотой.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вараланчӑк, ҫурри татӑлнӑ кӗпи айӗнче тарланӑ кӑкӑрӗ йӑлтӑртатать, чӑмӑртанӑ алли ҫинче алӑ тымарӗсем вӗрен пек ҫыхланса выртаҫҫӗ.

Грязная полуоторванная манишка обнажала выпуклую, блестящую от пота грудь, сжатые кулаки были как бы опутаны голубыми веревками жил.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Йӗннинчен кӑларнӑ хӗҫ, донецсен чалӑш пусса лартнӑ картузӗсем тӗлӗнче, пӗкӗ пек авӑнса, тӗкӗр пек йӑлтӑртатать.

Вырванная из ножен шашка зеркальной дугой повисла в воздухе над приплюснутыми набекрень фуражками донцов.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вут ҫутти йӗс каскӑсем ҫине ӳксе йӑлтӑртатать.

Огонь отражался в медных касках.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӳречесем ҫине ӳксе йӑлтӑртатать, тӗттӗмре чупакан салтаксен мӗлкисем курӑнаҫҫӗ, хӗрлӗ ялав татӑкӗсем, заряд ещӗкӗсем, лафетсем, урам урлӑ йӑвантарса вырттарнӑ конка вагонӗсем курӑнаҫҫӗ.

Вспыхивал в стеклах, выдергивал из темноты бегущих солдат, красные лоскутья флагов, зарядные ящики, лафеты, поваленные поперек улицы конки.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Бульварти каштансемпе грави ҫинче пӗр ҫӑлтӑр йӑлтӑртатать.

Над каштанами и гравием бульвара бледно дрожала первая звезда.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку сорт та ҫутӑ-симӗс, анчах вӑл тӑрӑхла тата ытларах йӑлтӑртатать.

Этот сорт тоже светло-зеленый, но более продолговатый и глянцевитый.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗвел пур ҫӗрте те куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатать, ӑҫта куҫ хыван, пур ҫӗрте те — капитан кӗперӗн карлӑкӗсем ҫинче, ҫилпе вӑйкӑнан хумсен кӑтра ҫилхисенче, шыва чӑмса кӗнӗ чайкӑн ҫунат вӗҫӗнче, пур ҫӗрте те хӗвел ҫути ялкӑшать.

Как ослепительно сверкало солнце везде, куда ни кинешь взгляд, — на медных поручнях капитанского мостика, на гребешках закидывавшейся под ветром волны, на мокром крыле нырнувшей чайки!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫынсен куҫӗсенче куҫҫуль йӑлтӑртатать, вӗсем, халӑхӑн аслӑ хӑвачӗпе тата генийӗпе ҫӗкленсе кайнӑскерсем, чарӑна пӗлмесӗр алӑ ҫупаҫҫӗ.

У людей на глазах блестели слезы, а они все хлопали и хлопали, потрясенные великим духом и гением народа, к которому мы сейчас все прикоснулись.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех