Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑртатать (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Дуняшка куҫӗ, куҫҫуль капланса килнипе, сывлӑм сыпнӑ курак ҫырли евӗр йӑлтӑртатать; хӑй вӑл, вӑтанма кирлине тавҫӑрмасӑр, чӗр хулӑ пек пиҫӗ кӗлеткипе намӑссӑрла хуҫкаланса, Дарйӑна хӗрлӗармеецсем йӗнер ҫинче мӗнле силленсе пынине кӑтартать.
Пунцовая Дуняшка с мокрыми от слез глазами, блестевшими, как зерна обрызганного росой паслена, показывала Дарье посадку в седлах красноармейцев и в размеренные движения с бессознательным цинизмом вкладывала непристойный намек.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Черккесенче Дон эрехӗ кӑпӑкланса чашкӑрать, унтан нӳхрепсенче нумай вӑхӑт тытнӑ хаклӑ йӳҫек йӑлтӑртатать, тутлӑ шӑршӑллӑ авалхи «лампада» эрехӗ шӑкӑртатса тулать…
В бокалах пенилось донское шипучее, искрилось выдержанное игристое, сладко благоухало старинное «лампадное» вино…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тачка туналлӑ хӗрлӗ ҫӳҫе шупка кӗрен юн тӗсӗпе йӑлтӑртатать.
Малиновой кровью просвечивал пышнотелый краснотал.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сарлака чӗнлӗ ут хатӗрӗсемпех тӑракан лашасен тарласа сарӑ кӑпӑк тӗсӗ ҫапнӑ ҫӑмӗ ҫу пек йӑлтӑртатать.
Под широкой ременной упряжью лошадей лоснилась мокрая, желтопенистая от пота шерсть.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫеҫенхир тӑрӑх кӑлкан куҫа йӑмӑхтармалла йӑлтӑртатать, тӗве тирӗ тӗслӗ вӗри курӑк йӑсӑрланать; хӑлат, ҫунаттисене чалӑштарса, сенкер тӳпере ярӑнать, — аялта, курӑк тӑрӑх, унӑн пысӑк мӗлки сасӑсӑр шуса иртет.
По степи слепяще, неотразимо сияет ковыль, дымится бурая, верблюжьей окраски, горячая трава; коршун, кренясь, плывет в голубом внизу, по траве, неслышно скользит его огромная тень.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвакрах симӗс йӑрӑмлӑ вӑрмансем ӗнтӗ ем-ешӗл ҫулҫӑсемпе шерепеленнӗ ҫеҫенхир чечеке ларма пуҫланӑ, лапам вырӑнсенче пин-пин йӑлтӑркка кӳлленчӗксем хӑварса, ҫурхи шыв чакса кайнӑ; анчах чӑнкӑ сӑртсем айӗнчи шырлансенче ӑшӑ ҫанталӑк кишӗклесе пӗтернӗ юр ҫаплах-ха тӑмлӑ тӑпра ҫинче лӑпчӑнса выртать, куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатать.
Аквамариновая прозелень лесов уже сменилась богатым густо-зеленым опереньем, зацветала степь, сошла полая вода, оставив в займище бесчисленное множество озер-блесток, а в ярах под крутыми склонами еще жался к суглинку изъеденный ростепелью снег, белел вызывающе ярко.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗпен йӑлтӑртатать ҫеҫен хир анлӑшӗ.
Степь мокро зеленела.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Юнӗ хухса, шӗвелсе пырать, пӗлӗт хӗррипе юхса анса, шӑратнӑ ылтӑн тӗсӗпе сарӑхса йӑлтӑртатать.
Кровица рассасывалась, стекала над горизонтом, золотисто ржавела.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна ун патне пырса питӗнчен тинкерсе пӑхрӗ: Бунчук куҫӗсене хӗстернӗ, йӗрсе пӑрахнӑ тӗреклӗ шӑлӗсем хушшинче сурчӑк кӑпӑкланса йӑлтӑртатать; тиф хыҫҫӑн тӑкӑнса сайралнӑ ҫӳҫӗ ҫамки урлӑ йӗпен пайӑркаланса усӑннӑ.
Анна подошла к нему, заглянула в лицо: глаза его были липко зажмурены, на оскаленных плотных зубах искрилась слюна, редкие, вывалявшиеся от тифа волосы лежали на лбу мокрой прядью.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шӳрлеке асав шӑлӗсем ҫинче шурӑ сӗлеки кӑпӑкланса йӑлтӑртатать.
На острых клыковатых зубах переливалась перламутром слюна.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавралла йӗпе ҫӳҫ пӗрчисемпе тӑрмаланнӑ пушӑ пуҫ чашкинче шупка хӗрлӗ шыв йӑлтӑртатать, — ҫумӑр шывӗ тулнӑ.
В порожней черепной коробке, обрамленной мокрыми сосульками волос, светлела розовая вода, — дождь налил.

Тӗксӗммӗн ҫуталса йӑлтӑртатать наблюдателӗн йӗпе хӳтлӗхӗ.
Меркло блестит мокрый щит наблюдателя.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Машинӑсем ян-ян кӑшкӑрса иртнӗ пекех, унта та кунта никель йӑлтӑртатать, пӗр машина тепӗр машина патне пырса тӑрать, чӑнкӑртатаҫҫӗ тормозсем.
Так же, как машины громко кричали, там и ятм сверкал никель, одна машина подходила к другой, визжали тормоза.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫывӑхрах е хӗрлӗ ту сӑмсахӗсем тӗл пулаҫҫӗ, е пӗр ту тепӗр ту ҫине хӑпарса каять те ҫӗлӗк пек вӑрманпа хупланса тӑрать, е шурӑ чулсемпе йӑлтӑртатать.
Совсем близко вырастали буро-красные скалы, одна вершина лезла на другую, чернея мохнатой шапкой леса или блестя белыми камнями.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Икӗ ту юнашарах тӑраҫҫӗ, вӗсем хушшинче пӗр татӑк юханшыв йӑлтӑртатать.
Горы стояли совсем близко, и между ними блестел кусочек реки…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӳрече кӑшт уҫӑ, кӗленчи йӑлтӑртатать.
Рама была чуть приоткрыта, блестело стекло.

Йӗри-тавра курӑк ҫинче сывлӑм йӑлтӑртатать, шыв енчен сулхӑн туртӑнать, станица ҫинче пӗр хускалмасӑр уйӑх тӑрать, купа патӗнче, мӗнпур йывӑҫ тӗмӗсем айӗнче, таҫта инҫетре-инҫетре каллех ҫеҫенхир юрӑҫисем тӗрлӗ сасӑпа юрӑ пуҫласа, каҫхи шӑплӑха сирчӗҫ.
А вокруг блестела трава в росе, от реки веяло прохладой, недвижимо стояла над станицей луна, и снова и вблизи копны, и под каждым кустиком, и где-то далеко-далеко на все лады заиграли степные музыканты, нарушая ночной покой.

Вӑл пурин ҫинчен те ыйтса пӗлет, хӑй лайӑх пӗлсе тӑни ҫинчен те ыйтать, ун чухне вара пытанса тӑракан савӑнӑҫӗ ун куҫӗнче тата хытӑрах йӑлтӑртатать…
Обычно он расспрашивал обо всем, даже и о том, что сам знал наверняка, — для проверки.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗвел Тӗве-ту ҫурӑмӗ ҫинче выртать, йӗпе те симӗс тӗнче вут-кӑвар тивнӗ пек йӑлтӑртатать.
Солнце лежало в седловине Верблюд-горы, и мокрая, свежая зелень степи вспыхивала и блестела.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ниловна шухӑша кайрӗ, аллине гимнастерка илчӗ те вӑрахчен Ылттӑн Ҫӑлтӑр ҫине пӑхса ларчӗ — ҫӑлтӑрӗ вара ӗҫре хытнӑ аллисенчен сиксе тухас пек йӑлтӑртатать.
Ниловна задумалась, взяла гимнастерку в руки и долго смотрела на Золотую Звезду — и звезда блестела, как будто хотела выскочить из крепких рук.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика