Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑвашрах (тĕпĕ: йӑваш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсир ӑна ан ҫилленӗрсем, — терӗ хӗрарӑм Ольгӑна йӑвашрах сасӑпа.

— Вы на нее не сердитесь, — негромко сказала Ольге женщина.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

— Кӑшт йӑвашрах.

— Немного слабее.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла кунпа ӗҫ ӑнчӗ-ха, анчах каҫхине ҫӗр выртма чарӑннӑ-чарӑнман ӑна Андреянов шыраса тупрӗ те хыпаланса ыйтрӗ: «Пӗрле ҫӗр каҫатпӑр-и кӗҫӗр?» — унтан Григорий мӗн те пулин тавӑрса каласса кӗтмесӗрех сӑмах арманне хӑлтӑртаттарма пуҫларӗ: «Эсир, ырӑ ҫыннӑм, казаксем ҫуран ҫапӑҫура йӑвашрах терӗр те, эпӗ ак хамӑн пурнӑҫра унӑн превосходительстви ҫумӗнче порученисемпе ҫӳрекен офицер пулнӑ чух…

И днем преуспевал в этом, но как только останавливались на ночевку — Андреянов разыскивал его, торопливо спрашивал: «Вместе ночуем?» — и, не дожидаясь ответа, начинал: «Вот вы, любезнейший мой, говорите, что казаки неустойчивы в пешем бою, а я, в бытность мою офицером для поручений при его превосходительстве…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Икӗ сысна ҫури пачӗ те сурӑхран та йӑвашрах туса хучӗ сана!

— Сунул двух поросят и сделал тебя смирней овечки.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата ҫӳрессе тек ун пек ӑмӑр ан ҫӳре, ҫынсемпе йӑвашрах пул, атту эсӗ ӗмӗрне те пӗрре йӑл кулмастӑн вӗт, пурне те ятлатӑн та ятлатӑн…

И по ходи ты как ненастный день, поласковее с людьми будь, а то ведь ты но улыбнешься сроду, всех только пилишь и пилишь…

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каярахпа вӑл йӑвашрах ҫынсене систермесӗр хӗстерсе пынӑ, вӗсене хӑйӗн влаҫне туйтарнӑ, анчах, ҫакна ытла чеен хӑтланнипе лешсем ӳпкелешме нимӗнле сӑлтав та тупайман.

Людей послабее он позже незаметно прижимал, давал им почувствовать свою власть, но действовал так, чтобы они не имели никаких поводов жаловаться.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнер хӳтерме пуҫланӑччӗ те, казаксем ав хама юнама тытӑннӑ: «Хӑйне йӑвашрах тыткалатӑр, атту унпа хӑвӑрт татӑлатпӑр!» — тесе каланӑ, тет.

Вчерась начал их выгонять, а казаки на меня грозятся: «Пущай, дескать, посмирнее себя ведет, а то мы с ним живо управимся!»

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ йӑвашрах пул унпа.

— Ты с ними помягче.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн йӑвашрах сивлек ҫутӑпа йӑлкӑшакан ҫуллӑ куҫӗсем (казаксен — суд членӗсен — пичӗҫем тӑрӑх шӑвӑнса пӑхаҫҫӗ.

Масленые добродушно-строгие глаза его испытующе ползали по лицам казаков — членов суда.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Каласа пар мана, хӑта, паҫӑр хускатни ҫинчен, — йӑвашрах сасӑпа ыйтрӗ Коршунов, пирускине сӳнтерсе.

— Отвечай мне, сват, — расслабленным голосом попросил Коршунов и затушил цигарку.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йӑвашрах та…

— Слабоват…

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пирӗннинчен кӑшт йӑвашрах ҫеҫ.

Только послабее будет нашей.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унтан, калавӗн чи пуҫламӑшӗнчех, Михин подпоручиксем шав хушшинче хӑйсен кӑмӑлӗ пирки евитлерӗҫ, анчах, пыр хӗлӗхӗсем йӑвашрах тата ҫынни мӗн ҫуралнӑранпах вӑтанаканскер пулнӑран, ун шухӑшне итлесех каймарӗҫ.

Затем, в самом начале рассказа, подпоручик Михин заявили под шумок о своем собственном мнении, но ввиду недостаточности голосовых средств и свойственной им целомудренной стыдливости мнение это выслушано не было.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑйӗн ырӑ, йӑвашрах сӑнне тилӗрнӗ чухнехи евӗр туса хучӗ те, вирлӗн те килпетсӗррӗн сулӑнса, тӑма вӑл пӗтӗм вӑйӗпелен сӑптӑрчӗ.

Придав озверелое выражение своему доброму, простоватому лицу, он изо всей силы, с большим, неловким размахом, ударил по глине.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Геновева йӑвашрах вылянине пула карчӑксем мӑртӑхаҫҫӗ.

Старухи были недовольны Геновевой, которая играла недостаточно трогательно.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кирсанов кайнӑ хыҫҫӑн Вера Павловнӑпа Дмитрий Сергеич вӑл темиҫе кун хушши ӗнтӗ хӑйне темӗнле тӗлӗнмелле тыткаланине аса илчӗҫ; унччен вӗсем вӑл ун пек пулнине асӑрхаманччӗ, ӑнланманччӗ, халӗ ӗнтӗ вӑл ун чухне ухмахла хӑтланнисене ӑнланма пулать: вӑл ун чухне те хальхи пекех хӑтланнӑ, анчах кӑшт йӑвашрах ҫеҫ пулнӑ.

Когда Кирсанов ушел, Вера Павловна и Дмитрий Сергеич припомнили, что уж несколько дней до своего явного опошления он был странен; тогда они не заметили и не поняли, теперь эти прежние выходки объяснились: они были в том же вкусе, только слабы.

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Копёр ҫатӑртатать, чӗтрет, ҫынсен пуҫӗ ҫинче, вӗренпе пӗрле туртӑнса, хӗвелпе ҫунса хуралса кайнӑ, сарӑ та ҫӑмлӑ алӑсем ҫӗкленеҫҫӗ; мускулсем хӑмпӑланса, кӑвакарса каяҫҫӗ, анчах хӗрӗх пӑтлӑ тӑваткал чугун чукмар сахалтан сахалтарах хӑпаракан пулать, йывӑҫ свай пуҫне йӑвашран йӑвашрах ҫапӑнать.

Копер скрипел и дрожал, над головами толпы поднимались обнаженные, загорелые и волосатые руки, вытягиваясь вместе с веревкой; их мускулы вздувались шишками, но сорокапудовый кусок чугуна взлетал вверх всё на меньшее расстояние, и его удар о дерево звучал всё слабее.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ йӑвашрах ӗнтӗ, ҫавӑнпа вӑл…

Я посмирнее, так вот она…

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӑшӗсем вӗсенчен вырӑсла та ӑнлансах ҫитеймеҫҫӗ; куҫӗсем вӗсен темӗнле сивӗрех пек, анчах ман ҫине пӑхнӑ чух, вӗсен сӑн-пичӗ хавасланать, йӑвашрах курӑнать.

Некоторые из них почти не понимали по-русски; глаза у них были диковатые, но, когда они смотрели на меня, лица их будто веселели, смягчались.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем кӑмӑллӑрах, йӑвашрах пулаҫҫӗ, тӗрме ҫыннисемпе калаҫма тытӑнаҫҫӗ-и?

Они приветливы и заговаривают с нами?

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех