Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

енӗ (тĕпĕ: ен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗтӗмпе те икӗ квартал ҫеҫ уйӑрса тӑчӗ тӑшмансене, анчах нихӑш енӗ те пӗр-пӗрин ҫине ҫӗрле тапӑнма хӑяймарӗ.

Всего лишь два квартала разделяли противника, но ни одна сторона не отважилась на ночное наступление.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лодьӑн пӗр инкек енӗ пур: хӑйне вӑл паттӑр тесе калаттарасшӑн ҫунать, хӑйне калама ҫук пултараканскер пек, тем те пӗр курнӑ пек тытма тӑрӑшнипе хӑш чухне вара вал суймасӑр та пултараймасть.

У Лоди была одна слабость: ему так хотелось прослыть храбрецом, человеком исключительным, прошедшим огонь и воду, что он иной раз не мог не приврать.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Пирӗн ӗҫ — мӗн пур фактсене тӗплӗн тӗпчесе пӗлесси, тавҫӑрса илнипе, пӗр енӗ ҫеҫ каласа панипе чарӑнса тӑма юрамасть!..

— Наше дело разобраться во всех фактах досконально, а не полагаться на свои догадки и одностороннюю информацию!..

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сарӑ хӑйӑрпа витӗннӗ тӳрем Дон леш енӗ, вӑрман хӗрринчи кӳлӗсен симӗс утравӗсемпе таткаланса пӗтнӗскер, хурал тӗмескисем ҫинчен вуншар ҫухрӑма курӑнса выртать.

С курганов желтобурунное плоское Задонье, изрезанное зелеными островами ендов, было видно на десятки верст.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗтӗм Дон леш енӗ хӑмӑр кӑвак сӗмлӗхе путнӑ.

Все Задонье тонуло в лиловой мгле.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хӗрлӗ ҫутӑпа пӗвеннӗ хӗвелтухӑҫ енӗ юн юхтарса тӑчӗ тейӗн.

Обращенная к востоку сторона его будто кровоточила, истекая багряным светом.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Восстани мӗн чухлӗ нумая тӑсӑлать — икӗ енӗ те ҫавӑн чухлӗ нумай ҫухатать.

Чем дальше будет тянуться восстание, тем больше жертв будет с обеих сторон.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич, пысӑк шӑмӑллӑ аллипе йӗнер йӑранинчен ярса тытса, урса кайнӑ вахмистра йӗнер ҫинчен сӗтӗрсе антарма тӑчӗ, анчах хӗҫӗн вирлӗн пырса тивнӗ мӑка енӗ ӑна ҫӗрелле ывтӑнарса ячӗ, ҫӑвара чыхӑнтарса антӑхтаракан, мамӑк пек ҫемҫе те тӑварсӑр тусан пашласа кӗчӗ, сӑмса шӑтӑкӗпе хӑлхасенчен, ӳте пӗҫертсе, юн палкаса анчӗ…

Иван Алексеевич схватился своей мослаковатой рукой за стремя, хотел рвануть с седла озверевшего вахмистра, но удар тупяком шашки опрокинул его на землю, в рот поползла удушливая ворсистая, пресная пыль, из носа и ушей, обжигая, хлестнула кровь.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гетман шляхӗ ҫине кӗчӗҫ те, ҫуна ҫинче ларакансен куҫне юртан тасалса кукшаланнӑ сарӑ хӑйӑр сӑрчӗсем, ҫӳҫе йывӑҫҫисен тата ҫирӗк вӑрманӗн сӑмсахӗсемпе кӑвак утравӗсем ыталаса илнӗ, аслӑ ирӗклӗ, ула-чӑла Дон леш енӗ курӑнса кайрӗ.

Выехали на Гетманский шлях, и в глаза сидевшим на санях кинулось просторное Задонье, огромное, пятнисто-пегое, с протаявшими плешинами желтых песков, с мысами и сизыми островами верб и ольхового леса.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Икӗ енӗ те пӗр-пӗрне пырса ҫапма вӑй пухаҫҫӗ.

Те и другие копили силы для решительного натиска.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аялтах, хӗвеланӑҫ енче, уйӑх тӑнӑ, уйӑх ҫути чалӑш ӳкнипе пӳрт ҫийӗсен пӗр енӗ тӗттӗм пулнӑ, уйӑх ҫути ӳкнӗ ҫӗрте юр ҫав тери йӑл-йӑл ҫиҫсе тӑнӑ.

Низко, на закате, висела луна, свет падал наискось — оттого с одной стороны белых крыш темнела тень наподобие козырька, а с другой, обращенной к луне, снег так блестел, что даже вспыхивали искорки…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анчах планӑн тӗп енӗ вӑл выльӑх хупмалли витесем тӑвасси.

Но главное планирование должно пойти по линии нового строительства.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Аксинья мӗнле ларнӑ, ҫаплипех ларать, аллаппийӗн тӳнтер енӗ тӑрӑх кӑна пӗр тумлам вырӑнне виҫӗ тумлам куҫҫулӗ пӗр-пӗринпе ӑмӑртмалла шуса анчӗҫ.

Аксинья сидела, не изменив положения, только на тыльной стороне ладони вместо одной уже три слезные дробинки катились вперегонку.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавна курма тесе, мӗнпур пансемпе гетмансем пухӑна пуҫларӗҫ; сасартӑк тӗнчен пур енӗ те курӑнса кайрӗ.

Все паны и гетьманы собирались дивиться сему чуду: вдруг стало видимо далеко во все концы света.

XIV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Лашасем сӑрта улӑхсан, тата нӳрлӗ те тарӑн сухаланӑ тӑпра ҫине тухса, утӑпа утма пуҫласан, — ку пулас вӑрман тӑрӑхӗн пӗр енӗ, — Никифор Васильевичпа Иван Атаманов пӗр-пӗринпе ролӗсене улӑштарнӑ пекех туйӑнчӗҫ: вӑрман ӑстаҫи, йывӑҫсем лартакан ҫынсене курсан, кӑмӑллӑн кулса ячӗ, юланутпа ҫӳрессин пӗтӗм хурлӑхне ҫийӗнчех маша кайнӑ пек, унӑн пичӗ кӑмӑлланса, ҫуталса кайрӗ; утӑпа ҫӳреме юратман юланутҫӑ вара, кунта лашасене хӑвӑртах юртӑра чуптарма пулас ҫуккине ӑнланса, кичемленчӗ, унтан, туратсем ҫине салхуллӑн пӑха-пӑха илсе, енчӗк кӑларчӗ те чикарка ҫавӑрма пуҫларӗ.

Когда лошади, выскочив на пригорок, вступили на сырую, глубоко вспаханную землю и пошли шагом — это был первый край будущей лесной полосы, — Никифор Васильевич и Иван Атаманов как бы поменялись ролями: лесовод, увидев людей, сажавших деревца, расцвел, сразу забыл о всех горестях верховой езды, его лицо подобрело и посветлело; конник же, не любивший ехать шагом, понял, что тут не скоро придется пустить коней рысью, оттого заскучал и, грустно поглядывая на веточки, вынул кисет и стал закуривать.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӗкӗн тӳнтер енӗ ҫеҫ курӑнать.

Перо было вывернуто наизнанку.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шкул хапхи ҫуммипе иртсе пытӑм: шкулӑн ячӗ те, тулаш енӗ те йӑлтах улшӑннӑ, вӑл маншӑн халь вуҫех ют пек туйӑнать.

Школа, мимо ворот которой я прошел, показалась мне какой-то чужой — переменились и ее внешний вид, и название.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

— Ҫапла та, ваттисемпе ашшӗ-амӑшне ырӑ тӑвассишӗн хӑйне те хӗрхенменни арлӑ-арӑмлӑ пурнӑҫ тасалӑхӗ пекех вӗт — хӗрарӑмӑн чи ырӑ енӗ вӗт ку.

— Но почтительность и преданность — разве не великие женские добродетели!

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Хӗҫӗн ҫивӗч енӗ чӗп-чӗрӗ юнччӗ.

Лезвие шашки было в крови.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Малалла» тесе команда панӑ хыҫҫӑн, тӑшманла икӗ енӗ те пӗр-пӗрне хирӗҫ утса кайрӗ, ҫитменнине, Николаев поручик персе ярсан, Ромашов подпоручик хырӑмӗн сылтӑмри ҫӳл пайӗнчен аманчӗ.

По команде «вперед» оба противника пошли друг другу навстречу, причем выстрелом, произведенным поручиком Николаевым, подпоручик Ромашов ранен был в правую верхнюю часть живота.

XXIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех