Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗҫӗм сăмах пирĕн базăра пур.
вӗҫӗм (тĕпĕ: вӗҫӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Король вӗҫӗм пакӑлтатать, хулари пӗтӗм ҫын ҫинчен вӑлтса пӗлме тӑрӑшать, йытти-качки таранах пӗлесшӗн вӑл, кашнин ятне калать, хулара, Джордж ҫемйинче е Питер килӗнче мӗн-мӗн пулса иртнине асӑнать.

А король все болтал да болтал и ухитрился расспросить чуть ли не про всех в городе, до последней собаки, называя каждого по имени и упоминая разные происшествия, какие случались в городе, или в семье Джорджа, или в доме у Питера.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Грэнджерфордсем учӗсем ҫинчен анман, вӗҫӗм старик умӗнче каллӗ-маллӗ уттарса персе тӑнӑ, лешӗ те вӗсем ҫинелле пенӗ.

Грэнджерфорды с лошадей не слезли, все гарцевали вокруг старика и палили в него, а он палил в них.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ик-виҫӗ кун эпӗ вӗҫӗм ҫакӑн пирки шухӑшларӑм, унтан хам куҫпа хам курас терӗм: мӗн чухлӗ те пулин тӗрӗслӗх пур-и кунта е ҫук.

Дня два или три я все думал об этом, а потом решил сам посмотреть, есть тут хоть сколько-нибудь правды или нет.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пирӗнтен аслӑрах салтаксем, хура-шур пайтах тӳснӗскерсем (вӗсен ҫумӗнче эпир аякра тӑратпӑр), чунтанах йӗреҫҫӗ, хӑйсем пӗр вӗҫӗм: — Тинех пӗтрӗ! Тинех пӗтрӗ!.. — тесе кӑшкӑраҫҫӗ.

Солдаты постарше, не чета нам, плакали: — Дожили! Дожили!..

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Саша вара ҫав тери киленнипе куҫлӑхне пӗр вӗҫӗм тӳрлетет.

Саша их без конца поправлял на носу, вероятно, от полного блаженства.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сӗм тӗттӗмре пӗр вӗҫӗм Тем вӑрттӑн ҫеҫ хускалнӑн туйӑнать.

Мне чудится все то же Движенье тайное в угрюмой тишине.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Сӗм тӗттӗмре пӑр вӗҫӗм Тем вӑрттӑн ҫеҫ хускалнӑн туйӑнать…

Мне чудится все то же Движенье тайное в угрюмой тишине…

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

канлӗх ҫук-мӗн; ҫӑлтӑрсемпе чӑпарланнӑскер, вӑл вӗҫӗм хусканать, куҫать, чӗтрет; эпӗ шыв ҫинелле пӗкӗрӗлтӗм… анчах унта та, ҫак тӗттӗм, сивӗ тарӑнлӑхра, ҫӑлтӑрсем чӗтресе чӳхенеҫҫӗ; пур ҫӗрте те мана канӑҫлӑх ҫук пек туйӑнать — ҫавӑнпа пушшех ӑш вӑрка пуҫларӗ.

не было покоя: испещренное звездами, оно все шевелилось, двигалось, содрогалось; я склонился к реке… но и там, и в этой темной, холодной глубине, тоже колыхались, дрожали звезды; тревожное оживление мне чудилось повсюду — и тревога росла во мне самом.

X // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ ҫак чуна витӗрех куртӑм: ӑна яланах темӗнле йывӑрлӑх пусса тӑрать, ҫын умӗнче куҫран ӳкес мар текен шухӑш ӑна вӗҫӗм канӑҫ памасть, анчах унӑн пӗтӗм чунӗ тӗрӗсси патне ӑнтӑлать.

Я заглянул в эту душу: тайный гнет давил ее постоянно, тревожно путалось и билось неопытное самолюбие, но все существо ее стремилось к правде.

IX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ пур пӗр вӗҫӗм чарӑнса ларнӑ юмахрах супса ҫӳретӗп.

А я хожу и думаю, чем закончится сказка.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Анчах пӗр вӗҫӗм чӗнмесӗр ларма та юрамасть.

Но и молчать все время — тоже было нельзя.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кашни кун ҫапла ҫул ҫӳре те пӗр вӗҫӗм ӗҫле!

— Кажин день в езде да в работе!

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрта, Донӑн сулахай ҫыранӗнче, повстанецсен икӗ дивизийӗ траншейӑсенче тымар янӑ пек ҫирӗпленсе ларнӑ, хӗрлӗармеецсен йышлӑ батарейисем хӑйсем ҫине пӗр вӗҫӗм тенӗ пек хаяррӑн персе тӑнӑ пулин те, вӗсене шыв урлӑ каҫма паман; ытти виҫӗ дивизийӗ повстанецсен территорине хӗвеланӑҫӗнчен, ҫурҫӗрпе хӗвелтухӑҫ енчен хӳтӗленӗ, пур ҫӗрте те, уйрӑмах ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫ участокӗнче, вышкайсӑр пысӑк ҫухатусем тӳснӗ, ҫапах та каялла чакман, Хопер округӗн чиккисенчех тытӑнса тӑнӑ.

На юге, по левому берегу Дона, две повстанческие дивизии упорно отсиживались в траншеях и не давали противнику переправиться, несмотря на то что на всем протяжении фронта многочисленные красноармейские батареи вели по ним почти беспрерывный ожесточенный огонь; остальные три дивизии ограждали повстанческую территорию с запада, севера и востока, несли колоссальный урон, особенно на северо-восточном участке, но все же не отступали и все время держались на границах Хоперского округа.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Председатель пурнӑҫ тӑршшипех заводра ӗҫленӗ, хӑй ирӗкӗпе вӑхӑтлӑха ҫӗр ӗҫне кайма килӗшнӗ чухне кунта хӑйӗн ҫине кашни кунах кӗтмен япала йӑтӑнса анма пултарасса пачах та пӗлмен: пӗр шӑтӑкне хуплатӑн та — тепри сиксе тухать, пӗр инкекне сиретӗн те — тепри алӑкран шаккать, вӗҫӗм ҫапла.

Председатель всю жизнь проработал на заводе и когда вызвался стать на время хлеборобом, то даже не представлял себе, что означает этот неизмеримый цех под голубым небом, где каждый день может свалиться на тебя любая неожиданность: заткнешь одну прореху — появляется другая, отведешь одну беду — другая в двери стучится, и так без конца.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл татах темле питӗ ҫепӗҫ, ачаш, хӗрарӑмла айван сӑмахсем каларӗ, аллипе пӗрехмай Григорин ҫаврака хулпуҫҫийӗсене ҫупӑрласа ачашларӗ, ӗмӗрлӗхе парӑннӑ куҫӗсемпе пӗр вӗҫӗм унӑн куҫӗнчен тинкерсе пӑхрӗ.

Она еще что-то говорила несказанно-ласковое, милое, бабье, глупое и все время гладила ладонями сутулые плечи Григория, неотрывно смотрела в его глаза своими навек покорными глазами.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫӗтӗк йӗм пӗҫҫине аллипе хупласа тытнӑ, тути пӗр вӗҫӗм сиккелесе чӗтрет.

Он шел, стыдливо придерживая порванную штанину, дрожа губами.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сайра пӗрчӗллӗ, сӳсленкӗ сухалӗ пӗр вӗҫӗм чӗтренсе тӑчӗ, сарӑрах хӗрлӗ ҫӳҫӗ сапаланса тӑрмаланчӗ.

Редкая волокнистая бороденка его тряслась, седые с красной подпалиной волосы растрепались.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ванька Болдырев — Мигулин казакӗ — мыскарасем кӑтартма тата ҫынтан тӑрӑхлама юратаканскер, — хӑйӗнпе юлташлӑ пулеметчикран пӗр вӗҫӗм тӑрӑхласа кулчӗ.

Ванька Болдырев — мигулинский казак, балагур и насмешник — подсмеивался над товарищем пулеметчиком:

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хумханса ӳкнӗскер, чылайччен тӗлӗрсе каяймарӗ вӑл, пӗр вӗҫӗм чӗлӗм туртрӗ, хытӑ тӳшек ҫинче йӑшаланчӗ, хаваслӑн хашлата-хашлата сывларӗ.

Взволнованный, он долго не мог уснуть, курил, ворочался на жестковатом тюфяке, радостно вздыхал.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳллӗ, тӗксӗм ҫутӑ куҫлӑ, ӗҫпе тата темиҫе каҫ йӗркеллӗ ҫывӑрманнипе туртӑнса хытӑрканӑ председатель ӑна хӑйӗн ӗҫ пӳлӗмӗнчи чӳрече патне ҫавӑтса пычӗ, калаҫнӑ хушӑра алла ҫыхмалли сехетне пӗр вӗҫӗм шӑлкаласа тӑчӗ (вӑл ларӑва кайма васкарӗ):

Высокий, тусклоглазый, испитой от работы и бессонных ночей председатель отвел его к окну своей комнаты, сказал, поглаживая ручные часы (он спешил на заседание):

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех