Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилетӗп (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Вӗсем пекех, Ерошка мучи пекех, пурӑнкалатӑп та вилетӗп.

«Так же, как они, как дядя Ерошка, поживу, умру.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Веткин кӑранташпа ҫирӗппӗн ҫырнӑ хута сӗтел ҫинче тупать те ӑна сасӑпа вулать: «Пурне те каҫаратӑп, хам ирӗкпе вилетӗп, пурнӑҫ ҫав тери йывӑр та хурлӑ!

Веткин находит на столе записку, твердо написанную карандашом, и читает ее вслух: «Прощаю всех, умираю по доброй воле, жизнь так тяжела и печальна!

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапла, анчах эпӗ вилетӗп, ун чух вара текех ни тӑван ҫӗршыв, ни тӑшмансем, ни чыс пулмаҫҫӗ.

Да, но я умру, и не будет больше ни родины, ни врагов, ни чести.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вилетӗп пуль эп кӗрешӳре, ҫакна сиснӗ пек туйӑнать хама…

Быть может, я погибну, я предчувствую это…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫӗр ҫинче пӗр ҫын та пулин маншӑн хуйхӑрнине пӗлсе вилетӗп эпӗ, тӑпрам ҫинче кам куҫҫулӗ тӑкӑнасса та пӗлетӗп.

И я умру с сознанием, что хоть одна душа на земле пожалеет обо мне и прольет слезы над моей безвестной могилой.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах, вилетӗп, ах, вилӗм ҫитсех ҫитрӗ иккен мана… сывлӑш тухми пулчӗ… аннеҫӗм! — терӗ те хӑй умӗнче тӑракан ҫынсене тӗксех тӗкме тытӑнчӗ.

Ох, умираю, ох, смерть моя пришла… задыхаюсь… матушки! — и принялся толкать в спину стоящих впереди него.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Ҫавна тума ирӗк пар, атту эпӗ вилетӗп», — тесен ялан тенӗ пекех ирӗк параҫҫӗ; анчах, хӑвӑрах пӗлетӗр, ку аслӑ принциппа шӳт тума юрамасть; тата хӑвӑн тивӗҫлӗхне те чакарма юрамасть: ирӗк памасан вара вилмеллех пулать.

Если скажешь: «Уступай, или я умру», — почти всегда уступят; но, знаете, шутить таким великим принципом не следует; да и нельзя унижать своего достоинства, — если не уступят, то уж и надобно умереть.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ, чӑннипех те, ҫапла шухӑшланӑччӗ: ун патне кайса тепӗр хут тӗл пулатӑп та шыва сиксе вилетӗп, тенӗччӗ.

Уж я и в самом деле думала: пойду к нему, увижусь еще раз с ним да пойду после того и утоплюсь.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Татах кун пек пурӑнас пулсан, вилетӗп пуль эпӗ.

Я, кажется, умру, если это еще продлится.

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Хушма мар, ыйтма мар, — ҫав ҫынна хамшӑн нимӗн те ытлашши тутармастӑп, хӑй мӗн тӑвас тенине ҫеҫ тутаратӑп; ӑна ирӗксӗрлесе тутариччен, ӑна хӗсӗрличчен луччӑ вилетӗп, — тенӗ.

«Скорее умру, чем — не то что потребую, не то что попрошу, — а скорее, чем допущу, чтобы этот человек сделал для меня что-нибудь, кроме того, что ему самому приятно; умру скорее, чем допущу, чтобы он для меня стал к чему-нибудь принуждать себя, в чем-нибудь стеснять себя».

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Кала хӑвӑртрах, атту кунтах, сан сӗтел хушшинчех вилетӗп

Признавайся же скорей, не то я умру тут же, за столом у тебя…

XXI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах халлӗхе чӗрех пулсан та часах пурпӗрех вилетӗп: ман пуҫра пуля ларать».

Но ежли я временно живой, то вскорости непременно помру: у меня пуля в голове сидит».

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Киле таврӑнатӑп та Андрейпе тата Давыдовпа сывпуллашатӑп, Польша фронтӗнчен илсе килнӗ шинеле тӑхӑнатӑп та перӗнсе вилетӗп.

«Приеду домой, попрощаюсь с Андреем и с Давыдовым, надену шинель, в какой пришел с польского фронта, и застрелюсь.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Маншӑн, хӑвӑн аннӳшӗн те пулин пӑхӑнсамччӗ ҫав тискер усалсене! — тет ӑна амӑшӗ, анчах вӑл амӑшӗн сассине илтет те: «Ҫук, аннеҫӗм, юлташсене сутмастӑпах эпӗ, хамӑн идейӑшӑн вилетӗп, ӳкӗтлес вырӑнне эсӗ мана вилес умӗн чуптуса юл, вара мана хамӑн вилӗме кӗтсе илме те ҫӑмӑлрах пулӗ…» — тесе хуравлать.

Ради меня, твоей матери, покорись им, злодеям! — говорит ему мать, но он услыхал ее голос и отвечает: «Нет, рóдная мама, не выдам я товарищей, умру за свою идею, а ты лучше поцелуй меня перед моей кончиной, мне тогда легче будет смерть принять…»

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сире хӑвӑра пурсӑра та ҫатма аврипе ҫапса вӗлерсе пӗтеретӗп, хам та шыва сиксе вилетӗп!» — тет.

И вас всех чапельником побью, и сама утоплюсь!»

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ кӑшкӑратӑп: Анне, илсе тухсам мана килкартине, чыхӑнса вилетӗп эпӗ кунта! — тетӗп.

Я кричу: «Мамка, да вынеси ты меня на двор, задохнусь я тут!»

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

— Ҫапла, вилетӗп! — тенӗ Сокол, чун хавалпе сывланӑ майӑн.

— Да, умираю! — ответил Сокол, вздохнув глубоко.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Кашни ӑсмассерен киленнипе: — Ах, вилетӗп! — тесе кӑшкӑрать пуян.

Как ни зачерпнет с наслаждением: — Ах, умру! — кричит богач.

Кӑштах кулса илмелӗх // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... sa-ilmelkh

Ай, аннеҫӗм, ай вилетӗп!

Ой, мамочки, ой, помру!

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ку шӑтӑк ҫумне ыратакан енӗпе ҫыпӑҫса лартӑм: уйрӑлсанах — вилетӗп.

Я прирос к этой яме больным местом: попробуй оторвать — будет смерть.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех