Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилетӗп (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Туятӑп — вилетӗп эп… — унтан, Бунчук хурлӑхлӑн хирӗҫлесе алӑпа сулкаланине курсан, питне-куҫне пӗркелентерсе хучӗ.

Чувствую — умру… — и сморщилась, увидев горький отрицающий взмах его руки.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Пурӑнмастӑп, хама-хам вилетӗп! Маншӑн халӗ пурӗ-пӗр! Хӑвӑртрах!» — вут пек ӑшалантарса хӑвалать ӑна шухӑшӗ.

«Руки наложу! Все теперь мне! Скорей!» — гнала ее, огнем хлестала мысль.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вилетӗп пулӗ тунсӑхласа…

— Помру с тоски…

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья куҫӗсене ҫавӑрса пӑрахрӗ те ҫирӗппӗн: — Вилетӗп эпӗ, Гришка. Вӑт… ӗҫӗ те пӗтрӗ! — терӗ.

Скосив глаза, Аксинья твердо сказала: — Я, Гриша, помираю. Ну… вот и все!

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ай, вилетӗп!..

Ой, смерть!..

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вилетӗп те, пурпӗр туса ҫитеретӗпех, вӗсене пӗрер витре ҫӑл шывӗ паратӑп.

Умру — и то приползу по цибарке кринишной дать.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Ҫук, Катерина, ман ӗнте пурӑнмалли нумай юлман асаплантарса вӗлермесен те часах вилетӗп.

— Нет, Катерина, мне не долго остается жить уже, близок и без казни мой конец.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ун хыҫҫӑн та турӑ ҫылӑхӑмсене каҫармасан, хама мӑй таран ҫӗр айне чавса лартма хушӑп е чул стена ӑшне шӑтӑк туса хама хупласа ларттарӑп; апат та ҫимӗп, шыв та ӗҫмӗп, вилетӗп; мӗнпур пурлӑхӑма монахсене парса пӗтерӗп: хӗрӗх кун та хӗрӗх ҫӗр мана асӑнса кӗлтуччӑр».

И когда не снимет с меня милосердие божие хотя сотой доли грехов, закопаюсь по шею в землю или замуруюсь в каменную стену; не возьму ни пищи, ни пития и умру; а все добро свое отдам чернецам, чтобы сорок дней и сорок ночей правили по мне панихиду.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Вилетӗп те капла хӑтлантармастӑп!» кӑшкӑрашма тытӑнчӗ Солопий арӑмӗ, халӑх ушкӑнӗ хӑйне ахӑлтата-ахӑлтата тӗрте-тӗрте янӑ хушӑрах.

— Я скорее тресну, чем допущу до этого! — кричала сожительница Солопия, которую, однако ж, с хохотом отталкивала толпа народа.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эп вилетӗп, эсир те пӗтетӗр, тет.

Мне, говорит, конец, да и вам всем крышка!

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫук, эпӗ чӗре ҫурӑлнипе вилетӗп.

Да, я умру от удара.

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вара эпӗ те вилетӗп.

Тогда умру и я.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Хӑҫан та хӑҫан юлашки ҫулҫи ӳкет, ҫавӑн чух эпӗ те вилетӗп.

Когда упадет последний лист, я умру.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

«Вилетӗп, — шухӑшларӗ Семён. — Заводить туни пӗтрӗ».

«Умру, — подумал Семен. — Кончился завод».

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кун хыҫҫӑн А-шунь пушшех тунсӑхлама пуҫларӗ, ашшӗнчен ыйтма вӑтаннӑ курӑнать, хӑй яланах макӑратчӗ; Чжан-фу: ан кулян, хӗрӗм, пулас упӑшку — йӗркеллӗ, ӗҫлекен ҫын, тесе лӑплантарма тӑрӑшатчӗ те вӑл пурпӗрех ӗненместчӗ: — «Юрать-ха вилетӗп, халӗ маншӑн пурте пӗрех», — тетчӗ.

С этого-то времени на нее и нашла тоска: она все время плакала, жениха стыдилась; когда же отец, узнав об этом, стал его хвалить — какой он, мол, работящий, было уже поздно, она не поверила и все твердила: «Теперь мне уже все равно. Хорошо, что я умру».

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

— Ула зебра, ой, вилетӗп!

— Зебра полосатая, ой, умру!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Халӗ вилсен те йӗркеллӗ, ҫынсем пек, вилетӗп

Теперь если и помру, то честь по чести… по-человечески…

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пӗрре Володя, бомба пӑрахнӑ вӑхӑтра хӑй урамӗнчи пӗчӗк ачасене убежищӗне ӑсатнӑ хыҫҫӑн, отбоя аран кӗтсе илчӗ те: «Ӗҫе хӑюллӑн тытӑнас пулать, урӑхла каласан — фронта каймалла. Унта вилмелле пулсан та, вӑрҫӑ хирӗнче паттӑрсен вилӗмӗпе вилетӗп» — терӗ.

После очередной бомбежки, во время которой Володя таскал на своей улице малышей в убежище, но сам не оставался там, он, едва дождавшись отбоя, сказал себе, что надо решительно действовать, то есть отправляться на фронт. Там, по крайней мере, если придется погибнуть, то смертью храбрых на поле боя.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Виҫӗ хут каҫару ыйт, ыйтмасан ҫакӑнтан сикетӗп те вилетӗп!

— Проси прощения три раза, а то сейчас прыгну отсюда и разобьюсь!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ой, вилетӗп, Ой, халӑм пӗтрӗ! — антӑхса кайса кулать Корольков.

Ой, помру, Ой, лопну!.. — надрывался он.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех