Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилет (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Венеци вилет, Венеци пушанса юлчӗ», теҫҫӗ сире унта пурӑнакансем; анчах, тен, ӑна шӑпах ҫак юлашкинчен килекен илем, ҫеҫкеленнӗ тата чиперленнӗ вӑхӑтра хавхаланнӑ чухне тӗссӗрленнин илемӗ ҫитмест пулӗ.

«Венеция умирает, Венеция опустела», — говорят вам ее жители; но, быть может, этой-то последней прелести, прелести увядания в самом расцвете и торжестве красоты, недоставало ей.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Шыва путса вилет вӑл, ҫӑлӑр ӑна, ҫӑлӑр! — кӑшкӑрса ячӗ Анна Васильевна, ҫыран хӗрринче урисене сарса, йывӑррӑн сывласа тӑракан Инсарова.

— Он утонет, спасите его, спасите! — закричала Анна Васильевна Инсарову, который стоял на берегу, расставив ноги и глубоко дыша.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Хӑҫан та пулин пиртен кам та кам уншӑн вилет, ун чухне вара: вӑл тӑван ҫӗршыва юратнӑ, теме юрать.

 — Вот когда кто-нибудь из нас умрет за нее, тогда можно будет сказать, что он ее любил.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Аппа вилет, атте ҫавӑнта!.. — тесе кӑшкӑрать Роберт, хумсем ҫине кӑтартса.

— Сестра умирает, отец там!.. — кричал вне себя Роберт, указывая на волны.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вилессе те вӑл таҫта, райкомран суда чупнӑ ҫӗртех, вилет пулмалла.

Он и умрет-то, наверное, где-нибудь на бегу из райкома в суд…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Эп вилсен Кӗтрин те вилет, эс вилсен — Павлик.

Если я умру, умрет Кетрин, если ты умрешь — Павлик.

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Эсӗ пур… шӑтмасть, вилет

А то: не уродилась… сдохла…

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Тырпулне ҫапать вӑл, хулана леҫет, ӗне илсе ярать, тейӗпӗр, ӗни вара вилет каять.

Смолотил он пшеницу, свез в город, купил корову, потом корова сдохла.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Вӑл вилет!

Он помрет!

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Ав ҫав купере ҫын вилет, теҫҫӗ, — хапӑл тусах ӑнлантарса пачӗ ӑна сухаллӑ арҫын.

— Да вон в том купе человек, слышь, помирает, — охотно объяснил ей бородатый.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Хамӑн ӗмӗрӗмре эпӗ вӑрмансем тӑрӑх нумай ҫӳресе куртӑм, кӗҫҫе сарнӑ йӑва тупсан вара яланах пӗчекҫӗ ача пек: «Тӗнчере мӗнпур япалан вӗҫӗ пур, пурте вилет, пӗр асатте кӑҫатти ҫеҫ ӗмӗрӗ пырать» тесе шухӑшлаттӑм.

Много в моей жизни походил я по лесам, и когда приходилось найти птичье гнездышко с подстилом из войлока, думал, как маленький: «Все на свете имеет конец, все умирает, и только одни дедушкины валенки вечные».

Асатте кӑҫатти // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 111-114 с.

Эпӗ шухӑшлатӑп: тӗнчере мӗнпур япалан вӗҫӗ пулмалла, пурте вилет, пӗр пирӗн асатте кӑҫаттисем кӑна ӗмӗре пыраҫҫӗ, тетӗп.

И стал я думать, что на свете все имеет конец, все умирает и только одни дедушкины валенки вечные.

Асатте кӑҫатти // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 111-114 с.

— Кӗлту, Арина, кӗлту! — йӑнӑшса ячӗ вӑл: — ывӑлӑмӑр вилет.

— Молись, Арина, молись! — простонал он, — наш сын умирает.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вилет пулсан, шуйттан патне, — тарӑхса каларӗ ашшӗ.

— Чорт с ним, ежели издыхает, — с досадой отозвался отец.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Лаша вилет, тетӗп!

— Издыхает лошадь, говорю!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вилет пулас.

— Издыхает наверное.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кунта вара Маруся хӑй е унӑн тантӑшӗсенчен хӑшӗ те пулин ӳксен, нимӗҫсем ҫавӑнтах гранатсем пуррине пӗлме пултараҫҫӗ, вара кӗпер те ишӗлмест, «Катя каҫӗ» те пулмасть, Чайка та вилет.

А если упадет она или кто-нибудь из ее подруг и немцы увидят гранаты — останется целым строительство, сорвется «катина ночь», погибнет Чайка.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл юнпа вараланнӑ тӗрме стенисем хушшинче мар, хӑй ӗмӗрӗнче темиҫе хутчен урлӑ-пирлӗ утса тухнӑ вӑрманта вилет.

Не зловещие, обрызганные кровью стены окружают его, а родной лес, исхоженный за долгую жизнь вдоль и поперек.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вилет!

— Дойдет!

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗлетӗн-и, Ксюша, пичче чӑнах та вилнех пулсан, хӑй те вӑл хуйхӑрсах вилет.

А ты знаешь, Ксюша, ежли она узнает, что он взаправди помер — она от тоски сама помрет.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех