Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилет (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав пархатарлӑ ҫын хӑй чунӗнче ӑна айӑпа хурсах вилет; вӑрҫа та вилес тенӗ ӗмӗтпех кӗрет-ҫке, вилӗмрен ним чухлӗ те хӑрамасть вӑл, тесе шухӑшларӗ Рада.

Этот благородный человек умрет неумиротворенный, с отчаянием в душе, думала она; ведь он для того и пошел в бой, чтобы умереть, — он не боится смерти.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Енчен Огнянов ҫак вӑрҫӑра вилсе выртас пулсан, вӑл ӑна, Радӑна ылханса, ҫав тери хуйхӑрса вилет.

Если он погибнет в бою, он умрет с проклятием на устах, в жестоких, нестерпимых нравственных муках.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тархӑсласа ыйтатпӑр санран, Хаджи-ага, хӗрхенсемӗр ҫав ватӑ ҫынна, — йӑлӑнчӗ Цанко, — тепӗр хут асап кӑтартма тытӑнсан чӑтса тӑраймасть вӑл… вилет.

— Просим тебя, Хаджи-ага, пощади старого человека, — умолял Цапко, — новых мучений он не вынесет… помрет.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Лалка таса хӗрача, — шӑппӑн каласа хучӗ тухтӑр, — ҫав Стефчова качча парас пулсан, вилет вӑл…

— Она — невинное дитя, — глухо проговорил доктор, — она умрет, если ее отдадут за этого…

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эп ӑна вилет тесе шыв кукӑрне пӑрахрӑм, путса вилесрен ним чухлӗ те иккӗленмерӗм, вӑл ав, мурне, вилеймен пулнӑ иккен, — мӑкӑртатрӗ Огнянов.

— Я бросил ее, полумертвую, в заводь, думал, что утонет, но она, к несчастью, осталась жива! — пробормотал Огнянов озабоченно.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тепри, чӑлханса ҫыхланнӑ ҫын, ниҫтан ҫӑлӑнса тухаймасӑр перӗнсе вилет е пуҫне йӑлмака чикет.

Безвыходно запутавшийся человек пускает себе пулю в лоб или лезет в петлю.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл эпӗ хам сӑмах ҫине тӑнишӗн вилет!

Она умирает от моего упрямства!

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Вилет-тӗк — вилет, вилтӗрех эппин: телейсӗр пулса юлнинчен лайӑхрах ку.

«Умрет так умрет, — пусть умирает; это лучше, чем чтобы была несчастна.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Шут шӑрҫисем ҫинче ҫуралнӑ вӑл, ҫавсем ҫинчех вилет те.

На костяшках от счетов он родился, на них и помрет.

XIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗр вилӗмсӗрех вилет вӗт старик, хам куҫ умӗнчех тата, эпӗ вара, каҫса кайса кулнине пула, ниепле те тӳрленсе тӑма пултараймастӑп.

Без смерти помирает старик на моих глазах, а я от смеха никак разогнуться не могу.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Вӑл паян суймасан, ыран тунсӑхпа вилет.

— Он, если нынче чего не сбрешет, так завтра от тоски подохнет.

VI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ мӗн илтнине аннене йӑлтах каласа патӑм; вӑл макӑрса ячӗ: «Ҫылӑхпа пурӑнчӗ, ҫылӑхпа вилет ӗнтӗ пирӗн тӑрантаканӑмӑр!» — тет.

Я рассказал матери все, что слышал; она заплакала и говорит: «Грешником жил, грешником и помрет кормилец наш!»

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хӑшӗ пынӑ ҫӗртех ӳксе вилет, хӑшӗ уксахлакан пулать.

Какого насмерть загонит, какого на ноги посадит.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Эсӗ акӑ мӗн… аннене эс текех ан ҫитер… шыв та ан пар ӑна… паяни-и, ыран-и — вӑл пурпӗрех вилет

— Ты вот что… ты мать больше не корми… и воды ей не давай… она все равно помрет не нынче-завтра…

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ӗмӗт сӳнет, ӑсран тайӑлать, вилет — ҫапла вӗҫленет Чэнь Ши-чэнӑн пурнӑҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Китай халӑхӗн аслӑ писателӗ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 3–7 стр.

Ҫамрӑк ҫын вилет, анчах та кӗрешӗве вӑл пӗр-пӗччен тухман, ун юлташӗсем пур.

Куҫарса пулӑш

Китай халӑхӗн аслӑ писателӗ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 3–7 стр.

— Ҫын вилет те хӑй ӳчӗн ҫӗрӗкӗпе ҫӗре самӑрлатать, ҫӗр пучаха апатлантарать, пучах пӗрчӗ ҫитӗнтерсе парать, этем ҫӑкӑр ҫиет те унпа хай ӳт-пӗвне тӑрантарать.

Человек умирает и утучняет гниением своего тела землю, земля вскармливает колос, колос приносит зерно, человек поглощает хлеб и питает им свое тело.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Асӑнмалӑх ним те юлмасть, ним те курмасть вӑл хӑйӗн хирӗнчен, епле ҫуралнӑ — ҫаплипех вилет, — ухмах халлӗнех.

Ничего по нем не останется, ничего он не видит с своего поля и умирает, как родился, — дураком.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Карчӑк чунне турра парать пулать те, вилет те, эпӗ вара хупахсем тӑрӑх чупатӑп пулать.

Старуха душу богу отдает, помирает, а я стану по кабакам бегать!

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Ольга халӗ аманнӑ ҫын: евӗрлӗ: аманнӑ ҫын ҫапла, хӑй сӑмахне каласа пӗтерес тесен, суранне аллипе пӑчӑртаса тытать, унтан вара вилет.

Она походила на раненого, который зажал рану рукой, чтоб досказать, что нужно, и потом умереть.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех