Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вар сăмах пирĕн базăра пур.
вар (тĕпĕ: вар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑках вар тавралӑх шӑпланчӗ; ҫур ҫӗр тӗлнелле час-часах ҫапла пулкалать!..

И вдруг все стало глубоко безмолвно кругом, как это часто бывает в средине ночи…

XVI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах акӑ ҫапла та пулать: пурнӑҫра улшӑннӑ кун — тарӑн вар евӗрлӗ туйӑнать.

Но бывает и так, что день перелома — глубокий ров.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эпир, анраса ӗнтӗркенӗскерсем, сывлама та шикленетпӗр — хамӑра йӑтса илсе Тарӑн вар тӗпне кайса перӗ-и-ха…

Мы, растерянные, выбившиеся из сил, стоим и боимся даже вздохнуть — вдруг нас сейчас тоже поднимет в воздух, отнесёт далеко-далеко и бросит в глубокий овраг…

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Тарӑн вар хӗррипе лапӑстатса пыратпӑр.

Бредём по краю глубокого оврага.

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

Ҫул ҫывӑхӗнче — вар та, йывӑҫ тӗмӗ те ҫук: пуш-пушӑ, ҫара ҫеҫенхир.

Около дороги — ни ярка, ни кустика: пустая, голая степь.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр хутчен ҫеҫ ҫул урлӑ сӑрӑ мӗлке шуса каҫрӗ те, Григорий пуҫне ҫӗклесе пӑхичченех пысӑк ҫунатсем йывӑррӑн авӑснӑ сасса илтрӗ: кӗл пек кӑвак тӗслӗ ҫеҫенхир кӑркки, ҫунатсен айӗнчи тӗкне хӗвел ҫутинче шуррӑн йӑлкӑштарса, хӑмӑр кӑваккӑн курӑнса выртакан тӗтреллӗ инҫетелле вӗҫсе кайрӗ, хӗвел ҫути ӳкмен тарӑн вар патӗнчи куринке ҫывӑхне анса ларчӗ.

И только раз серая тень скользнула через дорогу, и, еще не поднимая головы, Григорий услышал тяжкий мах больших крыльев: пепельно-сизый, блистающий на солнце белым подбоем оперенья, пролетел дудак и сел возле дальнего кургана, там, где не освещенная солнцем падина сливалась с сумеречно-лиловой далью.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Садиков капитан вар ыратнипе аптрарӗ.

Капитана Садикова сразило желудочное заболевание.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лодьӑн вар ыратнӑ пек пулчӗ.

У Лоди что-то сжалось в животе.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ӑҫта-тӑр, вар таврашӗнче, ирӗке кӑларнӑ вӗҫен кайӑк евӗр, шӑнкӑр-шӑнкӑр юрӑ шӑранма пуҫларӗ.

Где-то у балки, будто — выпущенная на волю птица, забилась песня.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Юлашки вӑхӑтра тем вар ыраткала пуҫларӗ ман, ҫак яхӑнта тюрех май ӑш хыпса ҫӳрет, витӗр спиртланса ҫитрӗм те, халӗ ав ҫунакан лампа ҫывӑхне ларма та хӑракан пултӑм…

Желудок у меня что-то начинает побаливать, настроение все эти дни ужасное, и весь я до того проспиртовался, что теперь даже около горящей лампы боюсь сидеть…

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунтан инҫетре те мар вар урлӑ картланӑ, тӑприне аялтан шыв ҫисе ишӗлтернӗ пӗве пуҫӗ курӑнса выртать.

Неподалеку виднелся пруд с размытой до материка плотиной.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тип вар тӑрӑх, Ягоднӑйран аяккарах, хӗрлӗармеецсем кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ.

По суходолу, в стороне от Ягодного, густо бежали красноармейцы.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пулеметпа шӑлтарса пӑхрӗҫ-ха вӗсем пире, анчах курчӗҫ те лектерме ҫуккине, — ма тесен лере вар хӳтӗлет, — хыҫран хӑвалама тытӑнчӗҫ.

Они было полосканули из пулемета, но только видют, что пулеметом им нас не посечь, затем что спасает нас балка, тогда они пошли в угон за нами.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ ҫавӑнтах вар тӗпне вӑркӑнса антӑм, кӑшкӑратӑп: «Хӗрлисем! Утсем ҫине!»

Я тут кубырком в лог, шумлю: «Красные! По коням!»

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑп, пирӗнтен пӗр ҫӗр чалӑшра пулӗ, вӑрӑм вар тӗпӗ тӑрӑх, хӗрлисем киле параҫҫӗ.

Глядь, а с сотейник от нас по низу балочки красные едут.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрас килмест хамӑн, тӑтӑм-ха, унтан вар тӗпӗнчен сӑрт тӗмески ҫине тухатӑп.

Лень мне было вставать, но все ж таки встал, вылез из того лога на бугор.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий казаксене позицирен илсе тухрӗ; вар тӗпӗнче лашисене утланчӗҫ те васкавлӑ юртӑпа хутор еннелле тӗпӗртеттерсе кайрӗҫ.

Григорий вывел казаков, в лощине посадились верхом, шибкой рысью запылили к хутору.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вар лупашкин шурӑ ытамӗ йӑлтах ҫынсен хура мӗлкисемпе тӗрленнӗ.

Белый простор падины был иссечен черными пятнышками людей.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри пысӑк вар тӗпӗнчен, виҫӗ ретпе сапаланса, хӗрлисем тухни курӑнчӗ.

Внизу, из вогнутой просторной котловины, в три цепи шли красные.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсем, вар тӗвне аннӑ чух, хырӑмӗсем таран ҫемҫе юр ӑшне пута-пута кӗчӗҫ, тахӑшӗн ӑйӑрӗ, ҫур умӗнхи хӗрӳлӗхпе хыттӑн ихахлата-ихахлата кӗҫенчӗ, тапӑҫса хӑтланчӗ.

Лошади, спускаясь, тонули в рыхлом снегу по пузо; чей-то жеребец, в предвесеннем возбуждении, игогокал, лягался.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех