Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

авса (тĕпĕ: ав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лаша, кӗтесшӗн мар пулса, урине тӑп-тап пускалать, мӑйне авса илсе, чӗлпӗрне карӑнтарать.

Конь нетерпеливо топнул ногой и, выгибая шею, потянул поводья.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Батальон командирӗ утланнӑ ула кӗсре урине хитрен пусса пырать, хӑйӗн ҫинҫе мӑйне пӗкӗ пек авса чӗлпӗрпе вылять.

Пегая кобыла под командиром батальона красиво ставит ногу, балует поводом, изгибая дугой тонкую шею.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Панирен пӗр минутлӑха кайма ирӗк пама ыйтатӑп, пан майор сивӗ сӑра ӗҫесшӗн, — терӗ проводник, йӑвашшӑн пуҫ тайса, пуҫ тайнӑ хушӑра хӑйӗн вӑкӑрӑнни пек хулӑн мӑйне аран-аран авса.

— Прошу у пани разрешения отлучиться на минутку: пан майор хочет холодного пива, — угодливо сказал проводник, с трудом сгибая при поклоне свою бычью шею.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫӗр ҫинче хуть ӑҫта пӑхсан та палатка, брезент пулнӑ, ҫӗр чавса, хӑма ҫапса, туратсенчен авса тунӑ пӳртсем пулнӑ.

Земля была усеяна палатками, брезентами, шалашами, хижинами — земляными, дощатыми, из ветвей.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ӑна туратсенчен авса тӑмпа сӗрсе тунӑ, ҫине улӑм витнӗ.

сплетённого из ветвей, обмазанных глиной, и сверху покрытого соломой.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юрать инҫе те мар ҫапӑсенчен авса тунӑ кӗпер пулчӗ, ахӑрнех ӑна индеецсем туса хӑварнӑ пулмалла.

К счастью, невдалеке виднелся плетёный мост, сделанный, по-видимому, индейцами.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унта ҫатан авса тунӑ пӗчӗк пӳртсенче куҫса ҫӳрекен туземецсем вӑтӑр ҫынна яхӑн пурӑннӑ.

Там в хижинах, сплетённых из ветвей, жили человек тридцать туземцев-кочевников.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хуткупӑса тӑсса авса илчӗ, пӳрнисене вӗттӗн, куҫ курса илейми вылятса, калама пуҫларӗ.

Веером вывернул волнистые мехи и рванул с переборами, с перехватами во весь гармоний дух.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Ну авса та хтӑн эсӗ хака, хӑта.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Сире ҫӗре ҫити пуҫа авса тав тӑватӑп.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Авса тунӑ креслӑра ларакан Ольга урисене чӑматан ҫине хунӑ, хӑй ҫемҫе ҫыхӑ ҫумне таяннӑ.

Поставив ноги на чемодан и опираясь на мягкий узел, Ольга сидела в плетеном кресле.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Шурҫырлин вӑрӑм ҫиппи, курӑк тунисемпе тӗмескесенчен уртӑнса ӑшӑ хура тункатана авса илнӗ, чи тӑррине ҫитсе темиҫе хутлам пулса, тепӗр енне тӑсӑлса аннӑ.

Длинная клюквенная плеть, цепляясь за стебельки трав и неровности, оплела черный теплый пень и, сделав на самом верху несколько оборотов, спустилась по ту сторону.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Унпа юнашарах ҫатанран авса тунӑ сарай пур, — ӑна омшаник теҫҫӗ, унта вӗллесене хӗл каҫма кӗртсе лартаҫҫӗ.

Рядом с нею стоял плетеный сарайчик, так называемый амшаник, куда ставят улья на зиму.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Пик ҫинҫе курӑк ҫине хӑпарса кайса авса антарать.

Он влезал на такие тонкие травинки, что они гнулись под ним.

Ҫурт туни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ейӳ илнӗ вӑрман айлӑмӗнче, тирек йывӑҫҫисен шупка симӗс вуллисене чӑпӑл туса, юман тӗмӗсемпе ҫамрӑк ӑвӑссен аяла пулнӑ тӑррисене тикӗссӗн чӳхентерсе, шыв шӑппӑн шӗпӗлтетсе выртрӗ; ун айне пулнӑ кӳлӗсенче юхӑм авса хунӑ хӑмӑш шереписем чӑшӑлтатрӗҫ; шыв илнӗ вырӑнсенче, улах затонра, Дон таппи, ҫӑлтӑрлӑ каҫӑн тӗксӗм ҫутине хӑй ҫине ӳкерсе, такам тухатнӑ пек хускалмасӑр йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнсенче, аран илтӗнмелле сасӑпа тикӗшсем кӑшкӑрчӗҫ, шӑркалчӑ аҫисем ыйхӑллӑн шӑхӑркаласа илчӗҫ, хушшӑн-хушшӑн тата ирӗк ҫӗрте ҫӗр каҫакан, урӑх вырӑнсене ҫул тытакан акӑшсем кикаклатни янӑраса кайрӗ.

Глухо ворковала вода в затопленном лесу, омывая бледно-зеленые стволы тополей, мерно раскачивая потонувшие вершинки дубовых кустов и молодого осинника; шуршали наклоненные струей метелки камыша в залитых озерах; на разливе, в глухих заводях, — там, где полая вода, отражая сумеречный свет звездного неба, стояла неподвижно, как завороженная, — чуть слышно перекликались казарки, сонно посвистывали чирковые селезни да изредка звучали серебряные трубные голоса заночевавших на приволье пролетных лебедей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ мӑйне, пуҫне авса хунӑ, ҫунаттисене сарса, чашкӑрса, тӳрех ун патнелле пырать — кӑвак хур!

Пригнув к земле шею и голову, растопырив крылья и шипя, прямо на нее шел серый гусь.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Авса тунӑ венски пукан ҫинче, аттисене хӗреслӗ хурса, хура пиншак тӑхӑннӑ кӗрнеклӗ ҫын ларнӑ.

На гнутом венском стуле, скрестив ноги, сидел плотный, грузный человек в черной поддевке.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кроватьпе юнашар эмелсемпе, кӗнекесемпе, хаҫатсемпе, ҫырусемпе тултарнӑ ҫаврака сӗтел ларать, ун хыҫӗнче авса тунӑ этажеркӑ курӑнать; ҫыру сӗтелӗ ҫинче кукурузӑ пуҫӗсем, темӗнле курӑк ҫыххисем выртаҫҫӗ: пӗр стенине пӗтӗмпех кӗнеке ҫӳлӗкӗ йышӑннӑ, ун карнисне вӗҫен кайӑксемпе мамӑк тирлӗ тискер кайӑксен кӗлеткисем сырса илнӗ; кровать тӗлӗнчи пӗчӗк кавир ҫинче икӗ кӗпҫеллӗ пӑшал чалӑшшӑн ҫакӑнса тӑрать: тепӗр стена ҫинче — килте тунӑ кӑнттамрах хашакаллӑ, тусан витнӗ картинӑ, ӑна ҫамрӑк чухне Бахолдин хӑй ӳкернӗ пулмалла: уҫнӑ чӳрече умӗнче, хӗвел ҫап-ҫутӑ ҫутатнӑ ешӗл картиш ҫине пӑхса, хӗр ларать.

Рядом с кроватью стоял круглый столик, заваленный лекарствами, книгами, газетами, письмами, за ним высилась плетеная этажерка; па письменном столе валялись початки кукурузы, пучки каких-то трав; одну стену целиком занимала книжная полка, на карнизе ее ленились чучела птиц и пушистых зверьков; коврик над кроватью наискосок перечеркивала двустволка; на другой стене висела запыленная картина в самодельной грубоватой раме, кажется, написанная самим Бахолдиным в молодые годы: девушка сидит у раскрытого окна и смотрит на залитый солнцем зеленый двор.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй ниме те ӗненми пулнине хирӗҫ тӑма пултарайман ӗнтӗ: мӗн ҫуркуннерен пуҫласа кӗркуннеччен пилӗке авса ӗҫлетӗн, аллу хытса лариччен — мӗншӗн?

Он уже не мог противиться страшной неуверенности во всем: работай, гни спину с весны до зимы, наращивай мозоли па руках, а ради чего,

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Михӗ ӑна енчен-енне сулӑнтарчӗ, пилӗкне авса пычӗ.

Чувал гнул его, кидая в стороны.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех