Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Телефонпа (тĕпĕ: телефон) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хваттерӗ питӗрӗнчӗк пулнӑ унӑн, вара вӑл хам телефонпа калаҫас умӗн икӗ минут маларах ҫеҫ хваттерне кӗнӗ, унта та пулин Ленинградран нумайлӑха тухса каяс майпа кӑна.

Квартира была запечатана, и он распечатал её и зашёл к себе две минуты назад, и то лишь потому, что надолго уезжает из Ленинграда.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ мана Аня Ильина самолет килни ҫинчен телефонпа пӗлтерчӗ.

Наконец Аня Ильина позвонила в госпиталь и сказала, что самолёт пришёл.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефонпа шӑнкӑртаттартӑм та манпа калаҫма Розалия Наумовна мар, вӑлах пычӗ.

Я позвонила — и не Розалия Наумовна, а он подошёл к аппарату.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанхине эпир пӳртре ларсах ирттертӗмӗр, Розалия Наумовна телефонпа калаҫса хамӑр сыхланмалли ушкӑн ячӗпе хистесех анма хушрӗ пулин те, эпир вырӑнтан хускалмарӑмӑр.

Первую мы пересидели, хотя Розалия Наумовна звонила по телефону и от имени группы самозащиты приказывала спуститься.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн телефонпа калаҫмалла та.

Мне должны позвонить.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна мана чӗнсе тухрӗ те, Петя, телефонпа калаҫса, кӗрсе тухма чӗнчӗ, терӗ; май килсен — халех, епле пулсан та вара кӑнтӑрлахи вӑхӑтчен кая мар, терӗ.

Розалия Наумовна вызвала меня и сказала, что Петя звонил домой, просил зайти; если можно — немедленно, но, во всяком случае, не позже полудня.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унччен малтан Саньӑна пӗр отрядри летчикӑн амӑшӗпе телефонпа калаҫсаттӑм, вӑл мана Рыбинскран ҫыру илтӗм, тесе пӗлтерчӗ.

Накануне я звонила матери одного лётчика из его отряда, и сна сказала, что получила письмо из Рыбинска.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир хула советӗнче темиҫе хут пултӑмӑр, унта ӗҫлекенсемпе телефонпа калаҫчӑр-ха тесе, художество Академийӗн ректорӗ патне те ҫитрӗмӗр, ҫул ҫине тухса кайма тӗрлӗрен япаласемпе продуктӑсем илме тытӑнтӑмӑр, ҫаннӑмӑрсем ҫине номерле пусмасем ҫӗле-ҫӗле лартрӑмӑр.

И мы ходили в горсовет и к ректору Академии художеств, чтобы он позвонил в горсовет, принимали вещи и продукты в дорогу, шили нарукавники с номерами,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня ҫакӑнтан иртнӗ чух макӑрса ярас марччӗ-ха тесе, пӗррехинче епле майӗпен ҫеҫ шухӑшласа пынине асне илет, кунта ҫитсен вара телефонпа калаҫнӑ пек: — Ч. юлташӑм. Кӑна Григорьев калаҫать-ха, — терӗ.

Саня вспоминает, как однажды он шёл к нему, стараясь медленно думать, чтобы перестать волноваться, и, когда пришёл, обратился к нему как будто по телефону: «Товарищ Ч.? Это говорит Григорьев».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефонпа судьяпа калаҫрӗҫ, судья халь районра иккен-ха, суд сессийӗнче, инҫетрен начар илтӗнен сасси тӑрӑх шайласан, ҫӗр чӑмӑрӗн тепӗр енчен калаҫать теме те пулать.

Разговор по телефону с судьёй, который находится в районе на выездной сессии; судя по слабому, далёкому голосу, — где-то на той стороне земного шара.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ Саня таврӑнать те — ытла каҫа юлнӑ пулсан та Мускавран телефонпа шӑнкӑртаттарать, хӑраса ӳкнӗ Розалия Наумовна мана вӑратать, эпӗ телефон патне чупатӑп…

Он возвращается… Поздней ночью звонит Москва. Испуганная Розалия Наумовна будит меня — я бегу к телефону…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр палламан ҫынсем ман пата телефонпа шӑнкӑртаттараҫҫӗ те сывлӑхӑм ҫинчен ыйта-ыйта пӗлеҫҫӗ.

Незнакомые люди звонят по телефону и справляются о моём здоровье.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Май килсен, эпӗ сана вокзалтан телефонпа пӗлтерӗп.

Если это будет удобно, я позвоню тебе с вокзала.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗншӗн ҫӗр варринче хӑйне Мускавран телефонпа чӗнтерсен те вӑл пӗр евӗрле сӑмахсемпе кӑна: «Юрӗ» е «Ҫук», тесе тавӑркалать, унтан вара, пайтахчен пӳлӗм тӑрӑх уткаласа ҫӳренӗ май, савӑнӑҫлӑн та уҫӑ кӑмӑллӑн пирус туртать?

Почему, когда поздней ночью ему звонят из Москвы, он отвечает только «да» или «нет», а потом долго ходит по комнате и курит, взволнованный, весёлый и чем-то довольный?

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем пекех, эпӗ те, Саня вӗҫсе кайсан таврӑнмалли вӑхӑта ҫитеймест те, вара дежурнӑя мӗн йӑлӑхтариччен отряд штабне пӗр-вӗҫӗмсӗр телефонпа шӑнкӑртаттаратӑп.

Так же как они, я без конца звоню в штаб отряда, надоедаю дежурному, когда Саня уходит в полёт и не возвращается в положенное время.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саньӑна хӑй хушнӑ вӑхӑтра ҫиччӗмӗш сехетре вӑратрӑм, ҫӗрле В. телефонпа чӗнсеччӗ тесе пӗлтертӗм.

Я разбудила Саню в седьмом часу и сказала, что ночью звонил В.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манпа В. калаҫрӗ, сассинченех уйӑрса илтӗм, кирлӗ ӗҫпе калаҫма тӑнӑччӗ пуль ӗнтӗ — ҫӗрле телефонпа ҫапла чӗнтермен пулӗччӗ.

Это был В., я узнала по голосу, и дело, наверное, важное — иначе он не стал бы звонить ночью.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр кунхине Розалия Наумовнӑна мӗн-мӗн тумаллине, пӗчӗккине хӑш вӑхӑтра ҫитермеллине, хӑҫан сӗт илме каймаллине пӗтӗмпех каласа, ҫырса хӑварнӑ хыҫҫӑн эпӗ Саня патне «Асторие» кайрӑм, унтах каҫ выртрӑм, тепӗр куна та юлтӑм, мӗншӗн тесен вӑл чӑнах та мансӑр, хӑй пӗччен ҫеҫ, туса пӗтерейместчӗ, номертен урӑх ҫӗре пӑрӑнма та ҫук — кашни пилӗк минутран телефонпа шӑнкӑртаттарсах тӑраҫҫӗ.

На другой день, оставив Розалии Наумовне тысячу наставлений, расписав по часам, когда нужно кормить маленького, когда идти за молоком и так далее, я поехала к Сане в «Асторию» и осталась на ночь и на другой день, потому что он действительно не мог справиться без меня и нельзя было даже отлучиться из номера — каждые пять минут звонили по телефону.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку яхӑнта Саньӑна курманни темиҫе кун та иртрӗ; вӑл хӑшпӗр чухне ҫӗрле ҫеҫ телефонпа шӑнкӑртаттарать, пӗррехинче тата ун патне института хам кӗрсе тухрӑм, институт ӑна экспедицине хатӗрленес майпа пӗчӗкҫӗ кӑна хайне уйрӑм пӳлӗм панӑ.

Я почти не видела Саню в эти дни: он только звонил иногда по ночам, да однажды я забежала к нему в институт, в маленькую комнатку, отведённую для снаряжения поисковой партии.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ хамах ӑна телефонпа пӗлтерӗп.

Я сам позвоню ему.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех