Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Св (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Св. Марийӑн» пушаннӑ лагерӗнче пӗчченех ҫӳретӗп-ха эпӗ, акӑ ҫыратӑп та сана, ҫывӑх тусӑмҫӑм, тӑван Катя.

Я один ещё брожу по опустевшему лагерю «Св. Марии» и вот пишу тебе, мой друг, родная Катя.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑшпӗр япалисем ҫинче ҫавра пичет пуррине те уйӑрса илме пулать-ха, унта «Зверобойная шхуна «Св. Мария» тенӗ, е «Св. Мария» тесе ҫеҫ ҫырса хунӑ.

На некоторых вещах ещё можно было разобрать круглую печать «Зверобойная шхуна «Св. Мария» или надпись «Св. Мария».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Уйӑрлас умӗн унран эпӗ, хай, тахҫан ненецсен стойбищине кайса «Св. Мария» шхуни ҫыннисем ҫинчен юлнӑ юмах-сӑмахсене пӗлмест-и, тесе ыйтрӑм.

Прощаясь, я спросил о его давней поездке в ненецкие стойбища, где якобы должны были храниться какие-то предания о людях со шхуны «Св. Мария».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Св. Мария» шхуни ҫыннисем хашлата-хашлата сывласа, суккӑр пулас мар тесе куҫӗсене хупса йывӑррӑн иртнӗ ҫула, эпӗ, ача чухнехи куҫа йӑмӑхтаракан тӗлӗкри пек аса илсе, ҫур градусран та ытла йӑнӑшмасӑр хут ҫинче туса кӑтартмастӑмччӗ-и вара?

Разве не чертил с точностью до полуградуса маршрут, по которому, как в детском ослепительном сне, прошли люди со шхуны «Св. Мария» — прошли, тяжело дыша, с закрытыми, чтобы не ослепнуть, глазами?

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку Соломбала ӗнтӗ, кунта эпӗ 1913-мӗш ҫулхине «Св. Мария» тухса кайма хатӗрленнӗ чух Татаринов капитан пурӑннӑ ҫурта та тупрӑм.

Это была Соломбала, и я нашёл дом, в котором жил капитан Татаринов, когда снаряжалась «Св. Мария».

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хулари музейре «Св. Мария» экспедицине чысласа хӑйне пӗр пӳлӗм панӑччӗ, паллӑ экспонатсем хушшинче хамшӑн интерӗслӗ ҫӗнӗ япала куртӑм эпӗ, вӑл Седов тусӗн П. художникӑн асилӗвӗччӗ, унта Флор сӑмахӗсенче Климов штурмана епле тупни ҫинчен каланӑччӗ.

В местном музее экспедиции «Св. Марии» был посвящён целый отдел, и среди знакомых экспонатов я нашёл интересные, новые для меня воспоминания художника П., друга Седова, о том, как штурман Климов был найден на мысе Флора.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «Св. Мария» экспедицийӗ енӗпе ӗҫленисем Татаринов капитанӑн чапне сарма пулӑшни ҫинчен каласшӑнччӗ ӗнтӗ вӑл, Николай Антоныч вара хӑй те ҫав хушаматлах пулнипе усӑ курнӑ иккен.

Он хотел сказать, что моя работа по изучению экспедиции «Св. Марии» впервые привлекла общее внимание к личности капитана Татаринова и что Николай Антоныч воспользовался тем, что он носит ту же фамилию.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах вӑрҫӑра хампа мӗн пулса иртни тӗлӗнмелле майпа-тӑр Татариноа капитан историйӗпе те «Св. Марийӑпа» ҫыхӑнса тӑрать.

если бы то, что произошло со мной на войне, не переплелось самым удивительным образом с историей капитана Татаринова и «Св. Марии».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Атте ячӗ ҫӗкленнӗҫемӗн унпа пӗр тӑванӑн ятне те час-часах аса илеҫҫӗ, вӑл полярник-ученӑй, «Св. Марийӑна» хатӗрлес майпа вӑл хӑйӗн пӗтӗм пурлӑхне хӗрхенмесӗр панӑ, пӗтӗм пурнӑҫне аслӑ ҫыннӑн биографине пӗлес ӗҫе панӑ.

И чем выше поднимается его имя, тем всё чаще произносится рядом с ним имя его двоюродного брата, почтенного учёного-полярника, пожертвовавшего всем своим состоянием, чтобы организовать экспедицию «Св. Марии», и посвятившего всю свою жизнь биографии великого человека.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Чӑнах та ӗнтӗ, Катя, — терӗ вӑл урнӑ пек кӑмӑлпа В. патӗнчен таврӑнсан, — ҫурҫӗрте, экспедици, «Св. Мария» — вӗсем ҫинчен манӑн урӑх илтессӗм те килмест!

— Кончено, Катя, — с бешенством сказал он, вернувшись от В. — север, экспедиция, «Святая Мария» — я больше не хочу слушать об этом.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ватӑ художник П., Седовпа пӗрле ҫӳрекенскер, Седовӑн ҫывӑх тусӗ те ҫавӑн йышши ҫынччӗ, тахҫан вӑл Саньӑн «Правдӑра» пичетленнӗ статьине питӗ мухтарӗ, каярахпа хӑй те «Св. Фока» Пысӑк Ҫӗр ҫине таврӑннӑ чух Флор сӑмсахӗнчен Климов штурмана епле илсе килни ҫинчен асӑнса пӗр статья пичетлесе кӑларчӗ.

Таков был П., старый художник, друг и спутник Седова, в своё время горячо отозвавшийся на Санину статью в «Правде» и впоследствии напечатавший свои воспоминания о том, как «Св. Фока», возвращаясь на Большую землю, подобрал штурмана Климова на мысе Флора.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня В. профессорпа та курнӑҫнӑ, вӑл хайхи «Св. Мария» куҫса пынӑ май утрав тупаканни, В. Саньӑпа питӗ ыррӑн калаҫнӑ, Саня ҫак илемлӗ те пысӑк Ленинградра, ҫак хулара летчиксен шкулӗнче вӗреннӗрен вара юратса тӑрать — Заполярьери шӑплӑх хыҫҫӑн — Ленинград!

Он виделся с профессором В., тем самым, который открыл остров на основании дрейфа «Св. Марии», и В. отнёсся к нему превосходно, Саня был в Ленинграде, прекрасном огромном городе, который он любил ещё со времени лётной школы, — в Ленинграде после тишины Заполярья!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫӗр, чӑн та, пысӑк мар, Арктикӑри типӗ ҫӗр татӑкӗ ҫеҫ, юхса ҫӳрекен пӑрсем хушшинче аташса кайнӑ салху ҫӗр кӑна ҫапах та Совет Арктикин картти ҫинчи тепӗр «шурӑ пӑнчӑ» хуралчӗ-ха, вӑл ӗҫе тумашкӑн «Св. Мария» куҫса пынин картти пулӑшрӗ.

Правда, это оказалась не бог весть какая земля, а всего только клочок арктической суши, затерянной среди ползучих льдов и представлявшей собою крайне унылую картину, но, как бы то ни было, ещё одно «белое пятно» было стёрто с карты Советской Арктики, и это было сделано с помощью карты дрейфа «Св. Марии».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗҫӗ акӑ мӗнле тӑрать иккен-ха: «Св. Мария» 1912-мӗш ҫулхи октябрьтен пуҫласа 1914-мӗш ҫулхи апреле ҫитиччен тинӗсре епле куҫса пынине карттӑ тӑрӑх сӑнаса пӑхнӑ май, В. профессор ҫав широтара 64° долготара халиччен этеме паллӑ пулман ҫӗр пур тесе шухӑшлать.

Дело в том, что, изучив карту дрейфа «Св. Марии» с октября 1912 по апрель 1914 года, профессор В. высказал предположение, что на широте 78°02′ и долготе 64° должна находиться ещё неизвестная земля.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта «Св. Марня шхуни» тесе ҫырнӑ.

Здесь написано: «Шхуна «Св. Мария».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑнах та: проектра кӑтартнӑ вырӑнсене юлашки ҫулсенче сахал-и, нумай-и, куркаласа ҫӳренӗ ӗнтӗ, ҫапах та «Св. Мария» экспедицийӗн йӗрне халиччен те тупайман — ку пӗр енчен; тепӗр енчен тата: Ҫурҫӗр ҫӗрӗнчен пуҫласа Пясина юхса кӗрекен ҫӗре ҫитиччен пин километр ытла, ҫавӑн пек ҫӗрте шырасси вара питӗ кӑткӑс ӗҫ.

В самом деле: во-первых, места, указанные в проекте, более или менее изучены за последние годы, и, однако, до сих пор не было обнаружено никаких следов экспедиции «Святой Марии»; во-вторых, от Северной Земли до устья Пясины более тысячи километров, и организовать поиски на таком расстоянии — это очень сложная задача.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта «Св. Мария шхуни» тесе ҫырнӑ

Здесь написано: «шхуна Св. Мария»

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Св. Мария» тухса кайиччен виҫӗ кун маларах фортрюмра, ун боргаучӗн икӗ енӗпе чылай аяларах шхунӑна тултан питӗлесе ҫапнине ҫитичченех унӑн шалти стенисене шпангоучӗ-мӗнӗпе каскаласа та шултӑркатса шӑтарнисене тупнӑ пулнӑ, унта пилапа пуртӑ йӗрӗсем те палӑрсах тӑнӑ, ишсе пынӑ чух ҫав шӑтӑксенчен питӗ хӑрамалла пулнӑ».

За три дня до выхода «Св. Марии» в фор-трюме, в обеих сторонах его баргоута, под второй палубой, значительно ниже ватерлинии, обнаружены опасные для плавания вырезы борта вместе со шпангоутами, вплоть до наружной обшивки, со следами топора и пилы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кивӗ хаҫатсенче мана урӑххи тӗлӗнтерсе ячӗ: вӗсем пурте пӗр вӑхӑтрах «Св. Мария» шхунӑна пурпӗрех вилӗм кӗтет тесе ҫырнӑ, хӑшпӗрисем аллисене кӑранташ тытса шхунӑ Ҫӗнӗ Ҫӗр патне те аран ҫитме пултарать, тесе шутланӑ.

Другое остановило и поразило меня в старых газетах: в один голос они утверждали, что шхуну «Св. Мария» ждёт неизбежная гибель, иные рассчитывали с карандашом в руках, что она едва дойдёт до Новой Земли.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Кам айӑплӑ?», «Св. Мария» шӑпи», «Татаринова ӑҫта шырамалла?» — ҫак статьясене вуласанах хам ача пулнӑ чухнехинчен юлнӑ хӑрушӑ куна аса илтӗм: Энскра чух анне сасартӑк ман пӳлӗме кӗрет, чаплӑ хура платйи унӑн чӑкӑртатса тӑрать, аллине хаҫат тытнӑ, эпӗ крават ҫинчен анса ун патне пӗр кӗпе вӗҫҫӗн ҫаруранах чупса пытӑм пулин те, мана асӑрхамасть вӑл.

«Кто виноват?», «Судьба «Св. Марии», «Где искать Татаринова?» — первое страшное впечатление детства вспомнилось мне при чтении этих статей: мама вдруг быстро входит в мою маленькую комнатку в Энске с газетой в руках, в своём чудном чёрном шуршащем платье, и не видит меня, хотя я говорю ей что-то, и соскакиваю с кроватки, и бегу к ней босиком, я одной рубашке.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех