Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ромашка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ромашка ҫакӑнта, куҫ умӗнче пулас пулсан, тен, ӑна вӗлернӗ те пулӑттӑм, анчах ҫапах та эпӗ ӑна ытлашши иленместӗп курнать.

У меня не было никакой особенной злобы к Ромашке, хотя, если бы он был сейчас здесь, вероятно, я бы убил его.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка обществӑшӑн юрӑхсӑр ҫын, ун пеккисемпе кӗрешмелле, тесе шутларӑм эпӗ.

Я считал, что Ромашка — общественно-вредный тип, с которым нужно бороться.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка пирки ячейкӑна ҫырса патӑн-и эсӗ?

— Ты написал насчет Ромашки в ячейку?

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ак ҫапла каларӗ вӑл мана: «Ромашка кӗнеки ҫине ҫырса пырать, унтан Николай Антоныча элеклесе парать. Элеклет-элеклет те, ун ҫинченех мана каласа парать. Эпӗ хӑлхасене хуплатӑп, вӑл ҫапах каласа ларать».

Он мне буквально сказал: «Ромашка записывает в книжечку, а потом доносит Николаю Антонычу, что о нем говорят. Донесет, а потом мне рассказывает, Я уши затыкаю, а он рассказывает».

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана унта, салтӑнмалли пӳлӗмре, чи малтан куракан ҫын Ромашка пулчӗ.

Первый человек, которого я встретил еще в раздевалке, был Ромашка.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка урайӗнче мӑйне тӑсса выртать.

Ромашка лежал на полу, закинув голову, и тоже молчал.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗтӗм пуҫӑма юн тапса тухнӑ пек пулчӗ, анчах та эпӗ ун патне лӑпкӑн утса пырса, лӑпкӑ кӑна сасӑпа: — Мӗн шыратӑн эсӗ, Ромашка? — тесе ыйтрӑм.

Кровь бросилась мне в голову, но я подошел к нему ровными шагами и спросил ровным голосом: — Что ты ищешь, Ромашка?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр сӑмахпа каласан, манӑн кровать патӗнче манӑн арчана ухтарса тӑракан Ромашка ҫине никам та пӑхмасть.

Словом, никто не обращал внимания на Ромашку, который стоял на коленях у моей кровати и рылся в моем сундучке.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка: эпӗ нихҫан та ҫывӑрмастӑп, тетчӗ.

Ромашка говорил, что он никогда не спит.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр виҫ ҫул ӗлӗкрех шкулта: Ромашка куҫне уҫса ҫывӑрать, тетчӗҫ.

Года три тому назад в школе говорили, что Ромашка спит с открытыми глазами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫапла, а Ромашка итлесе тӑнӑ.

— Ну да, а Ромашка подслушал.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка — йытӑ.

Ромашка — подлец.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка!

Ромашка!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка ман хыҫҫӑн чупса тухрӗ.

Ромашка побежал за мной.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ хамӑн кӑмӑлӑм пӑсӑлса кайнипе, Ромашка мана мӗн тери пӑлханса кӗтсе илнине те сисме пултараймарӑм.

Я был расстроен и поэтому не обратил внимания на то, с каким волнением встретил меня Ромашка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нимех те мар иккен, ку вӑл — Ромашка ҫеҫ!

Ничего особенного, это был только Ромашка!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тупӑшатпӑр эпир — тупӑшатпӑр: Ромашка манӑн пӳрнесем урлӑ пекӗпе сӑтӑрмалла.

Пари заключено, — пари, если Ромашка полоснет меня по пальцам перочинным ножом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка ҫеҫ манран: — Сывалтӑн-и? — тесе ыйтрӗ.

Только Ромашка спросил: — Выздоровел?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ сывлӑш ҫавӑртӑм, ҫыххӑма ҫӗклерӗм, Ромашка енне пуҫӑма сулса, тухрӑм.

Я вздохнул, взял узел, кивнул Ромашке и вышел.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах пуҫӑм манӑн ҫурӑлас пек ыратать, хӑлхара темӗн шавлать, Ромашка умӗнче те хам тухса каятӑп тенӗ хыҫҫӑн каймасан, темшӗн юрамасть пек туйӑнчӗ.

Но у меня болела голова, звенело в ушах и почему-то казалось, что теперь, когда я сказал Ромашке, что ухожу, остаться уже невозможно.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех