Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шуса (тĕпĕ: шу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑн хыҫҫӑн ытти чухнехинчен лӑпкӑрах лару-тӑру пуҫланчӗ, траншейӑсенчи пурнӑҫ малтанхи пекех хӑй еккипе шуса пычӗ.

Потом установилось относительное затишье, и жизнь в траншеях пошла прежним порядком.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тётка сикрӗ те сиксе ҫитеймерӗ, каялла шуса анчӗ.

Тетка прыгнула, но не допрыгнула и поползла назад по стене.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Мӗлтлетекен ҫутӑ таса мар мачча тӑрӑх шуса иртрӗ те пӳлӗме ҫутатрӗ.

Мелькающий свет запрыгал по грязным обоям и по потолку и прогнал потемки.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Таҫта, ҫул айккинче, ялсем хуран курӑнса, аран ҫеҫ палӑрса ларнӑ — унта кунӗпе ӗҫлесе ывӑннӑ ҫынсем ҫывӑрнӑ, анчах акӑ сӗмлӗхре пӗр ҫутӑ, тепӗр ҫутӑ, виҫҫӗмӗш ҫутӑ чӗлтӗртетме тытӑннӑ — те итем ҫинче ӗҫленӗ, те тимӗрҫӗ лаҫҫинче мӗн те пулин туптаса пӗтерме васканӑ; шӳсе кайнӑ сухаланӑ ҫӗр ҫийӗн темӗнле ҫутӑ шуса кайнӑ, тӳрех вӑл мӗн иккенне пӗлме те пулман, унтан шӑплӑхра трактор пӗр тикӗс кӗрлени илтӗннӗ — кӗрхи ҫӗртме туса пӗтерме васканӑ пулмалла.

Где-то в стороне, едва угадываемые, чернели деревушки — там спали наработавшиеся за день люди, по вот среди темени начинал мерцать один огонек, другой, третий — то ли там шла работа на току, то ли спешили что-то доковать в кузнице; проплыл над взбухшей пашней светлячок, сразу и не угадать было, что это, пока ухо не уловило в тиши ровный гул трактора — наверное, допахивали пары.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пӗрре Иннокентийӗн яка хырнӑ, ҫилпе хӗрелсе кайнӑ ҫиллес пичӗ ҫине, тепре ун типӗ юр пӗрчисем ҫыпҫӑнмасӑр, шуса анакан тӗттӗм хӑмӑр сӑран пальти ҫинӗ пӑхрӗ, Иннокентий нимӗн те ыйтса пӗлменнинчен тӗлӗнчӗ.

Ксения смотрела то на рассерженное лицо Иннокентия, гладко выбритое, красное от ветра, то на его блестящее темно-коричневое кожаное пальто, по которому скользили, не прилипая, сухие снежинки, и недоумевала, почему Иннокентий ничего не спросит о ней самой.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ санран чӑннине ыйтатӑп! — ҫамкине пӗркелентерсе, Анохин ун ҫумӗнчен шуса ларчӗ.

— Я тебя всерьез спрашиваю! — Анохин, хмурясь, отодвинулся от нее.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун хӗрелсе кайнӑ йӗпе хулпуҫҫисемпе пӗҫҫисем тӑрӑх супӑнь шывӗ юхать, ҫурӑм шӑмми тарӑх шап-шурӑ кӑпӑк шуса анать.

По ее мокрым розоватым плечам и бедрам текла мыльная вода, белоснежный ком пены скользил по атласной ложбинке спины.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйӗн ылтӑн тӗслӗрех хӗрлӗ сухалне тӳсӗмсӗррӗн турткаласа, Мажаров шуса анма пуҫланӑ куҫлӑхне пӳрнипе тӳрлетрӗ те, секретарь ҫине пӑхса, ӑшӑ кӑмӑллӑн, ҫӑварне сарса ярса йӑл кулчӗ.

Нетерпеливо теребя левой рукой спою рыжеватую с золотым отливом бородку, Мажаров поправил пальцем дужку сползавших очков и широко, с непонятным добродушием улыбнулся секретарю.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ийя! — пӗрӗхтерсе кулса ячӗ те Нюшкӑ кравать ҫинчен йӑштӑр шуса анчӗ.

— Ну дык! — фыркнула Нюшка и легко соскользнула с кровати.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей Нюшкӑ ҫумнелле шуса аннӑҫемӗн ӑна ҫурӑмӗнчен ывӑҫ тупанӗпе ачашларӗ, унтан аллине унӑн чӗтренсе тӑракан тулли кӑкӑрӗ ҫине хучӗ, анчах Нюшкӑ ҫӳхе куҫ харшисене сӑмса кӑкӗ патнелле туртӑнтарчӗ те Аникей аллине, вӑл темскерле чӗрӗ мар япала пулнӑ пӗк, кӑкӑрӗ ҫинчен илсе пӑрахрӗ.

Он гладил Нюшку ладонью по спине, все ближе сползая к ней, потом опустил руку на ее полную дрожкую грудь, но Нюшка строго спела к переносью топкие брови, убрала руку, словно это была по рука, а что-то неживое.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгина никам та, унпа юнашар ларнисем те, тытса ӗлкӗреймерӗҫ, вӑл, хӑрӑлтатса, пукан ҫинчен ерипен шуса анма пуҫларӗ те урайне кӗрӗслетсе ӳкрӗ…

Никто не успел поддержать Лузгина, даже сидевшие рядом с ним, и он, захрипев, вдруг стал медленно сползать со стула и рухнул на пол…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Парторгран тепӗр енче, пукан ҫинче, шуса анас патнех ҫитнӗ, пӑчӑ сывлӑшпа аптранӑ Аникей саркаланса ларать; уй хыҫӗнче чӳрече янаххи ҫинче Никитӑ Ворожнев вырнаҫнӑ.

По другую сторону от парторга, развалясь на стуле, почти сползая с него, восседал утомленный духотой Аникей; за его спиной на подоконнике устроился Никита Ворожнев.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн те пулин пулас пулсан, тӳрех суда лекетӗн, нимӗн те пӑхса тӑмӗҫ, ахаль те шуса ӳкессе ҫеҫ кӗтеҫҫӗ те!

Случись что — под суд пойдешь, не посмотрят ни на что, ведь только и ждут, чтобы поскользнулся!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл каллех минтерсем ҫинчен шуса анчӗ, майлӑрах выртрӗ те, хӑйне ҫутӑ кансӗрленӗ пек, куҫӗсене ывӑҫ тупанӗпе хупларӗ.

Он снова сполз с подушек, улегся поудобнее и прикрыл ладонью глаза, как будто свет тяготил его.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл калинккене урипе тапса уҫрӗ те, инкек пуласса сиссе тейӗн, хӑйӗн хӑвӑрт шуса пыракан мӗлкине хуса ҫитме тӑрӑшнӑ пек, кирпӗч сарнӑ тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе витӗннӗ ҫул тӑрӑх чупса кайрӗ.

Распахнув ударом ноги калитку, он побежал по выложенной кирпичом и усыпанной сухими листьями дорожке в мрачном предчувствии беды.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, Ксени халӑх хушшинчен Васенӑн хаваслӑ сассине хирӗҫ чӗнсе кӑшкӑрнине илтсен, юпа пек хытса тӑчӗ, вакун картлашки ҫинчен аннӑ чухне йӳнесӗр ярса пусрӗ, сӑмси ҫинчен шуса ӳкекен куҫлӑхне аран-аран ярса тытрӗ, тӳрленсен, Васенӑ хӑйӗнчен инҫех те мар тӑракан аппӑшне турткаланине курчӗ.

Он обмер, услышав ее голос, отозвавшийся в толпе на радостный зов Васены, и, уже ничего не разбирая, неуклюжи сорвался с вещами с подножки вагона, кое-как на лету удержав свалившиеся с носа очки, он выпрямился и увидел, что Васена уже тормошит стоящую чуть поодаль от него сестру.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ, йӗрсе ярса, упӑшки патне ыткӑннӑ, Анискӑ, сентре ҫинчен шуса анса, ашшӗ мӑйӗнчен пырса уртӑннӑ.

Мать заплакала, кинулась к мужу, скатилась с полатей Аниска, повисла на шее отца.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сентре ҫинчен шуса ансан, вӑл террасӑ ҫине йӑпшӑнса тухнӑ та кӗлет умӗнче кӗлеткесем мӗшӗлтетнине курнӑ.

Соскользнув с полатей, он пробрался на террасу и увидел копошившиеся возле предамбарья фигуры.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Поезд вырӑнтан ҫемҫен, пӗр сассӑр тенӗ пек тапранчӗ, платформӑ ӑсатакансемпе пӗрле каялла шуса кайрӗ.

Поезд мягко, почти неслышно тронулся с места, и платформа с провожающими поплыла назад.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шыв ҫав сӑрӑсене тап-таса ҫуса ярать, вӗсем, шӑранса, ҫуллӑ хура юхан шыв тӗпне юхса анаҫҫӗ, унта ялкӑшса ҫунса, ҫурӑла-ҫурӑла каяҫҫӗ, лак пек йӑлтӑртатакан темӗн чухлӗ машинӑсем ҫав вӗҫӗ-хӗррисӗр улшӑнса тӑракан сӑнсем, тӗссем урлӑ шуса пыраҫҫӗ.

Вода начисто смывала их, они плавились, стекали на дно маслянисто-черной реки и вот уже горели там, полыхали, взрывались целыми каскадами, и поток лаково блестевших машин двигался через их калейдоскопическую пестроту.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех