Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Атя сăмах пирĕн базăра пур.
Атя (тĕпĕ: атя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Атя пӳрте, кӑшт выртса кан.

— Пойдем в хату, приляжешь.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя хӑть ҫулла вӑлтасемпе пулӑ тытасси ҫинчен пуплӗпӗр.

Давай лучше погутарим об том, как будем летом рыбу удочками ловить.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, кӗрӗпӗр, атя, ир мар ӗнтӗ.

Ну, давай купаться, а то уж не рано.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кайрӑмӑр, атя! — терӗ те Прохора утне юртӑпа чуптарса кайрӗ.

Сказал Прохору: — Трогай за мной! — и пустил коня рысью.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Апла пулсан, атя ҫапла калаҫса татӑлар: эсӗ — казак, эппин, иксӗмӗр санпа, уя кайса, урпа ҫулса купалӑпӑр, эсӗ аслаҫупа пӗрле косилка ҫинче ларса ҫӳрӗн, утсене хӑваласа пырӑн.

— Ежели так — давай решим: ты — казак, вот и поедем со мной на поля, будем ячмень косить, копнить, на косилке будешь с дедом сидеть, коней будешь погонять.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗрехмай мана: «Атя касса кӑларар пульӑсене?» — тесе ӳкӗтлет.

Все упрашивал: «Давай пули вырежем?»

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн-ха, атя, — килӗшрӗ Григорий, стаканне ашшӗ умне шутарса парса.

— Что ж, давай, — согласился Григорий, подставляя стакан.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя, тепрер хурар-и, ывӑлӑм?

Давай, сынок, по третьей дернем?

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя хӑть сывлӑш ҫавӑрма та пулин парӑр!

— Давай же дадим им хоть трошки сапнуть!

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя каҫ шуҫӑмӗнче те пулин тӑраниччен ҫитерсе илер.

Давай хоть на вечерней зорьке накормим их как полагается.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя, куринке ҫине хӑпарса пӑхар-и?

Давай подымемся на курганик?

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кайрӑмӑр, атя, — терӗ те Григорий, калаҫма пӑрахса, сарай еннелле утса кайрӗ.

Давай ехать, — бросил Григорий и направился к сараю.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя, хырса ярам, — сӗнчӗ сасартӑк Григорий.

— Давай я тебе голову побрею сейчас? — предложил вдруг Григорий.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя.

Куҫарса пулӑш

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, лар атя.

— Ну, садись.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя, казаксене кайса чӗнем.

Давай я зараз смотаюсь за казаками.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя иксӗмӗр те ҫылӑха кӗрсе пӑхӑпӑр?.. — кулакан куҫӗсене хӗстерсе, мӑйӑхӗпе Аксинья мӑйне кӑтӑклантарса пӑшӑлтатрӗ казак.

Давай и мы грех поимеем?.. — сузив смеющиеся глаза, щекоча шею Аксинье усами, шептал казак.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя «эсӗ» тесе чӗнер пӗр-пӗрне, мана Ксюша тесе чӗн, юрать-и?

Давай будем на «ты», и зови меня Ксюшей, ладно?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Атя, малтан лава туртса кӑларар, вара кӳлме те юрать!

— Давай сначала воз вытащим, а потом уж будешь запрягать!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Утсем юртӑпа чупрӗҫ, чӑпӑрккасем вӗлтлетме тапратрӗҫ, тӗрлӗ сасӑсем янӑра-янӑра илтӗнчӗҫ: «Ну, атя!», «Ну-у-у, шуйттан кӑваписем!», «Ут хытӑрах!»

Лошади пошли рысью, замелькали кнуты, послышалось разноголосое: «Но, поди!», «Но-о-о, чертовы сыны!», «Трогай!»

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех