Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Манпа аппа велосипедпа ҫӳренипе никамӑн та ӗҫ ҫук! — тенӗ Коваленко, сӑнран ӳксе.— Что я и сестра катаемся на велосипеде, никому нет до этого дела! — сказал Коваленко и побагровел.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Вӑл пуҫне кӑкӑрӗ ҫинелле уснӑ, тем мӑкӑртатать, унӑн кашни секундрах чул ҫине е рельса ҫине ӳксе ҫӗмӗрӗлме хатӗр ӳчӗ-кӗлетки, эрехпе ҫӑвӑннӑскер, вӑйсӑр сулланкалать.
«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.
Ҫын кӗтет — хӑй те чухлаймасть вӑл мӗн кӗтнине, ун ӑшӗнче авалхи инстинкт вӑраннӑ, вӑл сывлать, кӗрешӳ ыйтать, икӗ ӳт пӗр-пӗринпе тытӑҫса ӳксе, юн пӗрхӗнсе тухсан, клетка тӗпне, пӑсланса, таткаласа тӑкнӑ этем ӳчӗ ыткӑнсан, хӑрлатнӑ тата кӑшкӑрнӑ сасӑ илтӗнсен, унӑн киленсе чӗтренсе илес килет…
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Унӑн амӑшӗ кӑшкӑрса ярса ахӑлтатса кулма пуҫларӗ, вырӑн ҫине кайса ӳксе, урисемпе тапкалашса ҫухӑра-ҫухӑра ячӗ:
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Эпир ҫумӑр тумламӗсем лупашкана ӳксе шыв кӳлленчӗкӗсене пӗркелентернине курса тӑратпӑр.Мы видели, как его капли падали в лужи и лужи морщились под их ударами.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Вӑл унта тӗл пулакан япаласен, кӗнекери геройсен ятне ӗнтӗ калатчӗ, пӗринче ҫапла, ҫӳлӗк ҫинчен ҫӑкӑр чашки ӳксе ҫӗмӗрӗлчӗ те, вӑл кӳренсе: — Эх, эсӗ, Прозоровский воевода! — терӗ мана.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Халӗ те ӳксе, путса вилекенсем пулнӑ, анчах вӗсем ӗнтӗ ӳкӗнӳсӗр, куҫҫульсӗр вилнӗ.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Ылтӑн тенкӗсем тӑкӑна пачӗҫ, вӗсем урайне ӳксе чӑнкӑртатнине итлеме питӗ кӑмӑллӑ пек туйӑнчӗ мана.Золотые монеты стукали меня по голове, и мне весело было слушать их звон, когда они падали на пол.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Карчӑк йывӑррӑн сывласа ячӗ, калаҫма чарӑнчӗ; пуҫӗ, кӑкӑрӗ ҫине ӳксе, темиҫе хутчен темле сулкаланса илчӗ.Старуха вздохнула, замолчала, и ее голова, опустившись на грудь, несколько раз странно качнулась.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Акӑ ун ывӑлӗ, ашшӗ ҫук ӗнтӗ, тенӗ; халсӑрланса ҫитме тытӑнсан, вӑл юлашки хут ҫӳлӗ пӗлӗте вӗҫсе хӑпарчӗ, унтан, ҫуначӗсене пуҫтарса, шӗвӗр ту хысакӗ ҫине ӳксе ҫапӑнчӗ те вилчӗ… тенӗ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Фонарь ҫутисем, тинӗсе ӳксе, темӗн чухлӗ сарӑ пӑнчӑсем сапаланӑ.Море отражало огни фонарей и было усеяно массой желтых пятен.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Эх, ӗнтӗ ӳксе пуҫҫапам сана, мӑнкӑмӑллӑ королева! — тесе, пӗтӗм ҫеҫенхире илтӗнмелле кӑшкӑрса ячӗ Лойко, ҫӗре тӑсӑлса выртрӗ те, вилнӗ Радда урисене чуптуса, ҫаплипех вилнӗ пек хытса кайрӗ.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Ӑҫталла та пулин каяс килет: курас марччӗ ҫав Лойко Зобар хӗр умне ӳксе пуҫҫапнине, ҫав хӗр Радда хӑй пулсан та, ун пек пуҫҫапнине курас килмест.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Вӑл хӑйӗн ирӗклӗхне мана юратнинчен ытларах юратать, эпӗ Раддӑна хамӑн ирӗклӗхе юратнинчен те ытларах юрататӑп, ҫавӑнпа та эпӗ Раддӑна ӳксе пуҫҫапас терӗм, вӑл мана ҫапла хушрӗ, унӑн илемлӗ маттур йӗкӗте — Лойко Зобара епле парӑнтарнине пурте курччӑр; Раддӑна куриччен Лойко хӗрсемпеле, хӗрен кӑвакалсемпе епле вылять, ҫавӑн пекех вылятчӗ.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Пӗтӗм табор умӗнче ман умма ӳксе пуҫҫапатӑн та ман сылтӑм алла чуптӑватӑн — вара эпӗ санӑн арӑму пулӑп.Поклонишься мне в ноги перед всем табором и поцелуешь правую руку мою — и тогда я буду твоей женой.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Павел Иваныч ҫапас килнӗ пек пӑхса илет те ҫапла каласа хурать ӗнтӗ: «Чӗркуҫҫи ҫине ӳксе йӑваланиччен, санӑн, ухмахӑн, эрех кӳпес марччӗ, карчӑкна хӗрхенесчӗ.
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.
Пӑр, фанерӑпа шӑвӑҫсем ҫине ӳксе, параппан ҫапнӑ пек янраттарса тӑчӗ, пире аялалла пусарчӗ, ачасен аллисемпе пуҫӗсем ҫине киле-киле ҫапӑнчӗ.
36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
«Мӗне пӗлтерет-ши?» — вӑл чӑм шыва ӳксе вӑранса кайрӗ, вырӑн ҫинчен сиксе тӑчӗ те ҫӗрлехи урама пӑхса илчӗ.
30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Сиккипе пынӑ чух вӑл ун ҫинчен ӳксе те пӑхнӑ, ун пек чухне вара Муромец чарӑнса тӑратчӗ, Санька тӑна кӗрессе, хӑйӗн ҫурӑмӗ ҫине хӑпарса ларасса кӗтетчӗ.
27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Обломов кӑшт тӗлӗрсенех, пӳлӗмре пукан хӑй тӗллӗн ӳксенех, е юнашар пӳлӗмре кивӗ савӑт-сапа ӳксе ҫӗмӗрӗлсенех, е тата ача-пӑчасем шавлама тытӑнсанах — хуть те тухса тар!
IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956