Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫут сăмах пирĕн базăра пур.
ҫут (тĕпĕ: ҫут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тек ан пурӑнтӑр вӑл ҫут тӗнчере, ан асаплантартӑр мана!..

Чтобы больше не жил он, не мучил меня!..

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫут тӗнчерен сивӗнме ку хуйхӑ та ҫителӗклӗ!

И этой беды хватит, чтобы белый свет стал немил!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Санӑн хӑть ачусем пур, манӑн ав, — Аксиньйӑн сасси чӗтренсе илчӗ, янӑравсӑррӑн та хулӑннӑн илтӗнме пуҫларӗ, — пӗтӗм ҫут тӗнчипе те вӑл пӗртен пӗрре!

У тебя хоть дети есть, а он у меня, — голос Аксиньи дрогнул и стал глуше и ниже, — один на всем белом свете!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурӑнатӑп пӑртак, ҫут тӗнчене курса савӑнатӑп, унтан тин уйрӑлса каятӑп.

Поживу, порадуюсь на белый свет, попрощаюсь с ним.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӗсем, атьсемӗр, ним шарламасӑр пыраҫҫӗ, ҫут тӗнчере ҫавӑн йышши йӑх-ях ӑҫтан тупӑннинчен хӑйсем те тӗлӗнеҫҫӗ пулас…

— Они, ребята, едут молчаком и сами, видать, диву даются и ни черта не знают, откуда такая пакость на белом свете берется…

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурӑнать вӑл ҫут тӗнчере, хӗрлӗ хӑва хулли пек; пиҫӗскер, хитрескер, кирек хӑш арҫынна та тараватскер.

Жила она на белом свете, как красноталовая хворостинка: гибкая, красивая и доступная.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсир пулман пулсан, тен, эпӗ халӗ ҫут тӗнчере те пулмастӑмччӗ пулӗ!

Если бы не вы, меня, может быть, и на свете не было!

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хамӑн культурӑпа ҫут ӗҫ дипломне илтӗм те баяна ҫакрӑм, — курса ҫеҫ юлчӗҫ мана!

Взяла свой культпросветовский диплом, баян в руки, и только меня и видели!

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Комсомола кӗнӗ чухне Константин салхуллӑн, анчах мӑнаҫлӑн ашшӗ мӗнле вилни ҫинчен каласа панӑ, хӑйне ҫут тӗнче кӑтартнӑ хӗрарӑма йышӑнманни ҫинчен пӗлтернӗ, ку вӑл иртнишӗн тавӑрса, нимӗн шухӑшламасӑр туни пулнӑ, нимӗншӗн те каҫарман ҫамрӑклӑх ҫеҫ ҫавӑн пек тума пултарнӑ.

Вступая в комсомол, Константин с печальной гордостью поведал всем о погибшем отце и мстительно, слепо, как только может это делать ничего не прощающая юность, отказался от той, которой был обязан своим появлением на свет.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Асту, аптраса ан ӳк — пӗччен юлман эсӗ ҫут тӗнчере, йӗри-таврах ҫынсем…

Смотри духом не падай — не один остался на свете, люди кругом…

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мускав ҫинчи чӗлтӗр кӑвак ҫут пек шуҫӑм сӳннӗҫем сӳнсе пычӗ…

И вот уже меркло зарево над Москвой, похожее на зыбкий утренний рассвет…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никодим пиччӗшне Роман сӑпайлӑ та пултаруллӑ рационализатор, пурне те ӑста ҫын пек кӑтартнӑ, культурӑпа ҫут ӗҫ работниксен шкулне пӗтерекен, тӑван колхозра ӗҫлеме ӗмӗтленекен Васенӑ йӑмӑкӗ ҫинчен чунтан савӑнса каласа кӑтартнӑ.

Брата Никодима Роман выдавал за скромного, но даровитого рационализатора, мастера на все руки, восхищенно рассказывал о сестре Васене, которая заканчивала школу культпросветработников и мечтала работать в родном колхозе.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Анчах сирӗн, хӑвӑр калашле, хӑвӑр ҫут тӗнчене килнине тӳрре кӑларма мӗн те пулин тӑвас килмест-и?

— Но разве вам не хотелось бы сделать что-то такое, что оправдывало, как вы говорите, ваше появление на свет?

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна малтанах виҫсе панӑ пулсан — хуть те ҫӗр ҫул пултӑр унта, кайран вара пиртен тусан ҫеҫ юлать пулсан, мӗншӗн килмелле пулнӑ-ха ҫут тӗнчене?

Зачем тогда было появляться на свет, если жизнь заранее отмерена тебе — пусть даже сто лет, а потом пыль, прах, пустота…

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Серафимӑ хӑйне алӑкран кӑларса ярасса кӗтсе тӑмарӗ, тӑшманне ҫут тӗнчери мӗн пур усал сӑмахсемпе хӑртса, малти пӳлӗмрен сирпӗнсе тухрӗ.

Серафима не стала дожидаться, когда ее выставят за дверь, и сама стремглав вылетела из горенки, понося на чем свет стоит свою лихоманку-соперницу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ Аникейшӗн пуҫа анратакан эмелех пулнӑ, кӑшт унпа пӗрле пулсанах, Аникей хӑйне хӑй пӗлмен, ачаш туйӑмсемпе ҫемҫелсе кайнӑ, пӗтӗм ҫут тӗнчене манма хатӗр пулнӑ.

Она действовала на Аникея как дурман, и, стоило ему побыть с нею немного, как он становился сам не свой, размякал от нежных чувств, готов был забыть обо всем на свете.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӑҫта та пулин Дон хӗрринчи чӑнкӑ сӑрт тайлӑмӗнче, ахаль калаҫура «ҫут» текен ҫаврака ту ҫамки ҫинче, витӗр касакан хӗллехи вичкӗн ҫилсем пӗтӗренсе улаҫҫӗ.

Зимою над крутобережным скатом Обдонской горы, где-нибудь над выпуклой хребтиной спуска, именуемого в просторечье «тиберем», кружат, воют знобкие зимние ветры.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сана пула ҫеҫ ҫут тӗнчере пурӑнатпӑр!

Тобой только и на свете держимся!

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫут хӗррисем юртан тасалса ҫаралаҫҫӗ; таврара тӑмлӑ тӑпрапа ҫӗрӗшнӗ курӑк шӑрши кӗрет.

Отходят и оголяются супесные пригорки, первобытно пахнет глинистой почвой, истлевшей травой.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ахӑртнех, ҫунать пулмалла-ха, хӑйӗн мӑчӑлти ҫутине сапаласа, Григорий ҫут тӗнчене килнӗ кун ҫӳл тӳпене ярӑнса тухнӑ пӗчӗкҫӗ ҫӑлтӑр; вӑхӑчӗ ҫитмен-тӗр-ха ӑна халех татӑлса ӳкме, аялалла вирхӗнекен сивӗ ҫулӑмӗпелен тӗпсӗр тӳпе ытамне ҫунтарса вӗҫме.

Знать, еще горела тихим трепетным светом та крохотная звездочка, под которой родился Григорий; видно, еще не созрела пора сорваться ей и лететь, сожигая небеса падучим холодным пламенем.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех