Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уҫрӗ (тĕпĕ: уҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анне хӑйӑ ҫутипе тухса алӑк уҫрӗ.

Мама, держа керосиновую лампу, открыла мне дверь:

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Коля кӗҫӗн алӑкне уҫрӗ те эпир тӗрлӗ тӗслӗ кроликсемпе вӗсен ҫурисем сиксе ҫӳрекен пӗчӗк картишне кӗтӗмӗр.

Куҫарса пулӑш

V. Пирӗн колхозри пекех // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Слава урайне сиксе анчӗ, кӑшт алӑк уҫрӗ, итлесе тӑчӗ те каллех алӑкне хупрӗ.

Слава спрыгнул на пол, чуть приоткрыл дверь, прислушался и снова закрыл ее.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Анчах акӑ Жиров алӑка уҫрӗ, вара виҫҫӗшӗ те хӑмаран тунӑ ҫутӑ ҫӗр пӳрте кӗрсе тӑчӗҫ.

Но вот Жиров открыл какую-то дверцу, и все трое очутились в светлой землянке, обшитой досками.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Борис хӑйӗн пысӑк пӳрнинчи чӗрнине самай кӑшлакаласа тӑчӗ, унтан вара питӗркӗче уҫрӗ:

Борис долго грыз ноготь на большом пальце, потом открыл щеколду: Напрасно товарищи упрашивали Раису выйти.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Рая саппун вырӑнне ҫакнӑ салфеткӑпа аллине шӑлса илчӗ те алӑка уҫрӗ.

Рая вытерла руки о салфетку, повязанную вместо фартука, и открыла дверь.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Кирилл пире алӑк уҫрӗ те художник ҫине пӑхса илчӗ, художник хӑрах аллине шыв тултарнӑ стакан тытнӑ, тепринче кисточка пур.

Кирилл открыл нам и переглянулся с художником, который стоял посреди комнаты, держа в одной руке стакан с водой, а в другой — кисточку.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Вовка пӗчӗк люкӑн виттине уҫрӗ те «Архимеда» шалтан мӗнле тунине кӑтартрӗ: акӑ кунта шыв валли резервуар пур, унтан вара сывлӑш кӑларса кӗртмелли компрессор пур.

Вовка открыл крышку маленького люка и показал, как устроен «Архимед» внутри: — Вот резервуар для воды и воздушный компрессор.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Алӑка уҫрӗ те, ҫавӑнтах хупса та хучӗ…

Открыла дверь, а потом сразу как захлопнет…

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вӑл алӑк уҫрӗ, пуҫне перес мар тесе алӑкран тухнӑ чух пӗшкӗнчӗ, малалла пӗрре ярса пусрӗ, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ… унтан сасартӑк хыҫалалла чакрӗ те алӑка хупса хучӗ.

Она открыла дверь, согнулась, чтобы не стукнуться снова о притолоку, сделала шаг вперед, остановилась на секунду… и вдруг, резко дернувшись назад, закрыла дверь.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

— Арӑмунтан чӗркуҫленсе каҫару ыйтмасан, ӗнсе чикки пани те ытлашши мар! — терӗ те шофер, кабина алӑкне уҫрӗ.

— Добряче по шее, если перед женой на коленях прощения не попросишь! ответил шофер и потянулся открыть дверку.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Майне-шывне тупса, вӑл ӑна юлашкинчен ҫапах та уҫрӗ, хӑйне кирлӗ пек вырнаҫтарса хучӗ.

Изловчившись, он все же заставил ее раскрыться и лечь так, как он хотел.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫак калаҫу хыҫҫӑн тепӗр кунне Сергей сӗтел хушшине кӗрсе ларчӗ те янахӗпе кӗнекене хӑй патнелле туртса илчӗ, ӑна тутисемпе уҫрӗ, вулама пуҫӑнчӗ.

На другой день после этого разговора Сергей уселся за стол, подбородком подтянул к себе книгу, губами раскрыл ее и начал читать.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таня хӑмла ҫырли тӗслӗ хуплашкана уҫрӗ.

Таня открыла малиновую обложку.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вара Григорий Васильевич больницӑн мӑн алӑкне татӑклӑн туртса уҫрӗ.

Григорий Васильевич решительно открыл массивную больничную дверь.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ампутаци пуҫланас умӗн темиҫе минут маларах вал куҫне уҫрӗ, хӑй тавра хӗвӗшекен врачсем ҫине пӑхса илчӗ те: — Сылтӑммине те апла… — терӗ кӳренчӗклӗн.

За несколько минут до начала ампутации он открыл глаза, обвел взглядом суетившихся вокруг врачей и сказал: — Значит, и правую…

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Самай шӑнкӑравланӑ хыҫҫӑн дежурнӑй сестра тухрӗ, алӑка сӑмахсӑрах уҫрӗ, кая юлса ҫӳреҫҫӗ пулин те, пӑхмасӑрах ҫаврӑнса утрӗ.

На долгий звонок вышла дежурная сестра, молча открыла дверь и, не взглянув на поздних посетителей, ушла.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫапах та алӑка пӗтӗм кӗлеткипе тӗртсе уҫрӗ, палатӑна кӗрсе тӑчӗ.

Всем телом налегла на дверь и вошла в палату.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей куҫне тепӗр кун ирхине уҫрӗ.

На вторые сутки утром Сергей открыл глаза.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Бесхлебнов юнашар пӳлӗм алӑкне уҫрӗ те каҫару ыйтнӑ пек сасӑпа каларӗ:

— Бесхлебнов открыл дверь в соседнюю комнату, словно извиняясь, сказал:

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех