Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫавӑн (тĕпĕ: ҫав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унтан кӑшт аяккарах, пӗчӗк матрац ҫинче шурӑ кушак аҫи выртнӑ; Каштанкӑна курсан вӑл сиксе тӑнӑ, ҫурӑмне мӑкӑртса кӑларнӑ, хӳрине ҫӳлелле ҫавӑрса хунӑ, ҫӑмне тӑратнӑ та унтан ҫавӑн пекех чӑшлатма тытӑннӑ.
Несколько в стороне от него, на матрасике, лежал белый кот; увидев Каштанку, он вскочил, выгнул спину в дугу, задрал хвост, взъерошил шерсть и тоже зашипел.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Асаилӳсем мӗн чухлӗ уҫӑмлӑрах пулнӑ, ҫавӑн чухлӗ хытӑрах та тунсӑхлӑрах йынӑшнӑ Каштанка.
И чем ярче были воспоминания, тем громче и тоскливее скулила Каштанка.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

— Мӗнле эсӗ ҫавӑн пекех ырханланса кайнӑ!
— И какая ты тощая!

Мӗн чухлӗ нумайрах ҫинӗ, хырӑмӗ выҫни те ҫавӑн чухлӗ вӑйлӑрах сисӗннӗ.
И чем больше она ела, тем сильнее чувствовался голод.

Анчах ҫавӑн пек кирлӗ, ҫапла ҫеҫ…
Но так надо, надо…

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ох, пӑлхантӑм та ҫавӑн чух.
Ох и понервничал я тогда.

Хваттер пирки сӑмах та ҫук, мӗнли кирлӗ, ҫавӑн пеккине илме пултаратӑн.
Квартира будет — какую пожелаешь.

Ҫырма вӗренес тесе вӑл мӗн чул вӑй хумарӗ, тӑрӑшмарӗ пулӗ, шанӑҫӗ вара ҫавӑн чухлех чакса, пӗтсе пычӗ.
И чем больше прилагал он усилий, чтобы научиться писать, тем менее оставалось надежд на это.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӑлханнипе ҫавӑн чух чӗри те тапма чарӑннӑччӗ пулас ун.
С замершим от волнения сердцем солдат.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пирӗн ҫине никам та пӑхмасть, ку вӑл хӑнӑхманнипе кӑна ҫавӑн пек туйӑнать.
И никто на нас не смотрит, это только так кажется с непривычки…

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ӑҫтан ҫавӑн чухлӗ кӗнеке пирӗн? — ыйтрӗ пӗррехинче Сергей.
— Откуда у нас столько книг? — спросил однажды Сергей.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӗр ҫапӑҫура вӑл ялав йӑтса малтан чупса пынӑ, ӑна ҫавӑн чух йывӑр амантнӑ.
о том, как тот в одном из боев бежал впереди со знаменем и был тяжело ранен.

— Ҫавӑн пек арӑмпа-и!..
— С такой-то женой!..

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑвпа пӗрле ҫавӑн чухлӗ асап тӳснӗ хыҫҫӑн тыт та кала.
Скажи после того, как она столько выстрадала с тобой.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫавӑн чухне пычӗ те Иван Егорович патне:
Тогда-то и обратилась она к Ивану Егоровичу:

Маркшейдерсем каланӑ тӑрӑх, вӑл шӑп ҫавӑн айӗнче… ун ҫийӗнче тӑватҫӗр метр хулӑнӑш ҫӗр…
Маркшейдеры сказали, что там, под тем местом, он… а над ним четыреста метров земли…

Тӗрӗслев вӑхӑтӗнче полици салона хупнӑ, предпринимателе ҫавӑн пекех РФ КоАПӗн 6.3 статйине пӑсни ҫинчен протокол ҫырса панӑ.
В ходе проверки полиция закрыла салон, на предпринимателю также был составлен протокол о нарушении законодательства по статье 6.3 КоАП РФ.

Вӑйӑ салонӗ полици килсен ҫеҫ ӗҫлеме пӑрахнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24798.html

Ҫавӑн чух аса илчӗ те Прохор хӑйӗн миххинче имлӗ-сиплӗ эрех банкисем выртни ҫинчен.
Тут Прохор вспомнил, что у него в мешке лежат банки с лечебным вином.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ермаков, кил хуҫи хӗрарӑмӗ патне кухньӑна тухса, тӑватӑ стакан илсе кӗчӗ, сӑмах хушмасӑр спирт тултарчӗ, сӗтел ҫине пысӑк пӑхӑр чейникпа сивӗ шыв пырса лартрӗ; салӑ вакларӗ, унтан ҫавӑн пекех нимӗн те шарламасӑр сӗтел ҫине йывӑррӑн чавсаланчӗ те, темиҫе минут ури айнелле тимсӗррӗн пӑхкаласа ларнӑ хыҫҫӑн тӳрех чейник тутинчен шыв ӗҫрӗ, хӑйӑлтатарах каларӗ:
Ермаков сходил на кухню к хозяйке, принес четыре стакана, молча разлил в них спирт, поставил на стол большой медный чайник с холодной водой, нарезал сала и, все так же молча, присел к столу, облокотился на него, несколько минут тупо смотрел себе под ноги, потом прямо из горлышка чайника выпил воды, хриповато сказал:

Е татах ҫавӑн майлӑ мӗн те пулин, анчах та кунашкалах кӳрентермелле мар.
Или еще что-нибудь в этом роде, но не менее обидное.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика