Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кушак аҫи тӑчӗ те, лӳпперӗн карӑнса, ирӗксӗр тенӗ пек, сысна патне пычӗ.

Кот поднялся, лениво потянулся и нехотя, точно делая одолжение, подошел к свинье.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ку аван ҫимӗҫ тенӗ пек пӗр-ик пӑрҫа пӗрчине ҫӑтса ячӗ.

Чтобы показать свое доверие, сам съел несколько горошинок.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Палламан ҫын аллисене «кайӑпӑр» тенӗ пек сулса ячӗ.

Он чмокнул губами и сделал Каштанке знак рукой, который мог означать только одно: «Пойдем!»

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Эсир хаҫатра облаҫ ҫинчен ытла та типпӗн, ҫара цифрӑсемпе тенӗ пек каланӑччӗ, ҫавнашкал вуншар, ҫӗршер хут та ҫырнӑ ӗнтӗ.

Ведь ваша речь была голой информацией об области, она походила на десятки и сотни таких же безликих речей.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ пур киле те тенӗ пек кӗрсе тухрӑм, сирӗн ҫинчен пӗр ҫын та ырӑ сӑмах каланине тӗл пулмарӑм.

— Я обошел почти все избы и не встретил ни одного человека, который сказал бы о вас хоть одно доброе слово…

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Ксенирен урӑх нимӗн ҫинчен те ыйтмарӗ, ахаль ӑшӑ сӑмахсем кӑна каларӗ, ҫав сӑмахсем ҫынна ӗнентерме пултараймаҫҫӗ пулин те, ҫапах хӑйсене евӗр лӑплантараҫҫӗ, шанӑҫ пӗтрӗ тенӗ чухне малтанхи йывӑрлӑха сиреҫҫӗ.

Она ни о чем больше не расспрашивала племянницу, а говорила лишь обычные слова участия, которые вроде и бессильны убедить человека и, однако, по-своему все же успокаивают, снимают первую тяжесть отчаяния.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей Лузгин йывӑр чирпе выртнине Черемшанкӑра никам та ӗненмен, вӑл, хӑйне хӗрхенччӗр тесе, чире перет тенӗ, пӗр ӗне сӑвакан хӗрарӑм вара фермӑра ҫапла каланӑ:

Никто в Черемшанке не верил, что Аникей Лузгин тяжело болен, говорили, что он представляется больным, чтобы вызвать жалость к себе, а одна доярка на ферме так и брякнула:

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ кӳршӗ хӗрарӑмӗсем сӑлтав тупса кашни кун тенӗ пекех вӗсем патне пырса кайнӑ – е мӗн те пулин кивҫен ыйтнӑ, е хӑйсем мӗн те пулин илсе пынӑ.

Соседки паведывались теперь чуть ли не каждый день — то чего-нибудь одолжить, то, наоборот, сами чем-то делились.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Таҫта пухура сӑмах тухса калать, — тенӗ Никодим, ӑнланмалла мар кулса. — Пурне те пирӗн пек тума чӗнет!»

«Выступает где-то на собрании, — загадочно усмехаясь, пояснил Никодим. — Зовет всех поступить по-нашему!»

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хулана ҫитиччен вӑрӑм ҫул ҫинче вӗсем мӗн ҫинчен кӑна калаҫман пулӗ, тем ҫинчен те калаҫнӑ, ҫавна пула Корней килне ывӑлӗсемпе ҫураҫнӑ тенӗ пекех лӑпкӑ таврӑннӑ.

О чем только они не переговорили за долгий путь до города, и домой Корней возвратился почти умиротворенным.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Корней Иванович, эсӗ начар пурӑннипе парти текех килӗшсе тӑма пултараймасть! — тенӗ Пробатов хӗрӳллӗн.

— Партия, Корней Иванович, больше не станет мириться с тем, чтобы ты жил плохо! — горячо отозвался Пробатов.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун хыҫҫӑн, пӗр пилӗк-ултӑ метр хыҫалта, чӑрмантарас мар тенӗ пек, ывӑлӗсем, Ксени тата темшӗн шӑпӑрт пулнӑ Иван аслашшӗ тапранчӗҫ.

За ним, отстав на пять-шесть шагов, словно боясь помешать, тихо двинулись сыновья, Ксения и присмиревший почему-то дед Иван.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата юри тенӗ пекех Васенӑ та унпа пӗрле мар — вӑл, хӑй валли юрӑхлӑ вырӑн шыраса, колхозсем тӑрӑх ҫӳрет, Черемшанкӑна тиркет, кунта ӗҫлеме юласшӑн мар.

Как назло, не было рядом Васены — она разъезжала по колхозам, подыскивая себе подходящее место, все смотрела, привередничала, отказываясь остаться работать в родной Черемшанке.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сан пуласлӑхунта нумайӑшӗ ҫакӑнтан килет» тенӗ пек пулчӗ.

От этого зависит многое в твоем будущем».

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин сӗтел хушшинчен тухрӗ те, палас тӑрӑх чупса тенӗ пекех алӑк патне ҫитсе, каялла ҫаврӑнчӗ, вашаклӑн каласа пӗтерчӗ:

Он вышел из-за стола и, почти пробежав по ковровой дорожке до двери и обратно, нервно досказал:

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хута ӑна ҫырма тунӑ, мӗн ҫырас тенӗ ҫавна ҫыр.

Бумага для того и существует, чтоб на ней писать что хочешь.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗпелӗх е костюмлӑх матери парсан, вӑл яланах шӑппӑн «спаҫҫипӑ» тенӗ, питпе зал еннелле тӑрса, пилӗк таран авӑнса пуҫ тайнӑ, именнипе хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе хӑвӑртрах хӑйӗн вырӑнне ларнӑ.

Получив отрез на платье или костюм, она обычно тихо произносила: «Спасибо», — кланялась почти в пояс, стоя лицом к залу, и, пунцовая от смущения, поскорее садилась па свое место.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пирӗн вара чӗмсӗрле выляни пулса тухать — кам ытларах чӗнмест, ҫавӑ ҫӗнтерет тенӗ пек!

А получается вроде игра в молчанку — кто кого перемолчит!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ, ял хуҫалӑхне пулӑшма каякан ҫынсене чунтан кӑмӑлласа пӑхнӑ чухне, хӑватлӑ хум ҫинче ҫӳле ҫӗкленсе кайса, карьерӑ тума ҫӑмӑл, тенӗ.

При той душевной открытости и симпатиях, которыми сейчас окружали людей, отправлявшихся па помощь сельскому хозяйству, было легко взметнуться па гребень мощной волны и сделать себе карьеру!

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсем ҫавна хӑйсем майлӑ хакланӑ — иртнӗ ҫулсенчи пек, председателе вӑйпа сӗнесшӗн мар, лайӑх пулсан — юлать Лузгин, япӑх пулсан — ӑна нимӗн те пулӑшмасть, тесе шутлаҫҫӗ ӗнтӗ, ҫавӑнпа ҫапла тӑваҫҫӗ, тенӗ.

И люди расценили это по-своему — поступают, мол, так потому, что не хотят, как в прошлые годы, навязывать председателя: хорош Лузгин — останется, плох — тогда ничто его не спасет, не выручит.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех