Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳсӗр сăмах пирĕн базăра пур.
ӳсӗр (тĕпĕ: ӳсӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӳлте иккӗн лараҫҫӗ: пӗри вӑрӑм, ӳсӗр, кулкалаканскер, тепри, ҫамрӑкскер, хӗрлӗ пит-куҫлӑ.

Два лица: одно волосатое, пьяное и ухмыляющееся, другое — пухлое, краснощекое и испуганное.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Чӑнах та Каштанка! — янрарӗ ӳсӗр ҫыннӑн чӗтрекен тенорӗ.

— Каштанка и есть! — подтвердил пьяненький, дребезжащий тенорок.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тепӗр чухне Федор Тимофеич, ывӑннипе, ӳсӗр ҫын пек тайкаланнӑ, Иван Иваныч вара ун пек чух йывӑррӑн сывланӑ.

Так что иной раз Федор Тимофеич от утомления пошатывался, как пьяный, Иван Иваныч раскрывал клюв и тяжело дышал.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тӑваттӑмӗш килте ҫемье пуҫӗ пӗрмаях ӗҫсе ӳсӗр ҫӳренӗ, алхаснӑ, арӑмне хӗненӗ, ӑна никам та чарма пултарайман, мӗскӗн хӗрарӑма никам та хӳтӗлемен, Черемшанкӑ парторгӗ Мрыхин вара правленире хӑйӗн пӳлӗмӗнче райкомран килнӗ хутсене майлаштарса ларнӑ, вӗсене папкӑ ӑшне ҫӗле-ҫӗле хунӑ, член укҫи пухнӑ, хӑйне коммунистсем шанса панӑ ӗҫе тӳрӗ кӑмӑлпа пурнӑҫлатӑп тесе шутланӑ.

В четвертой избе глава пьянствовал и дебоширил, избивал жену, и никто не мог остановить его и защитить бедную женщину, а черемшанский парторг Мрыхин сидел в своей комнатушке в правлении, перебирал бумаги, пришедшие из райкома, подшивал их в общую папку, принимал членские взносы и был глубоко убежден, что он добросовестно выполняет возложенные на него коммунистами обязанности.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ обществӑн, — терӗ Анохин ним кулмасӑр, пусӑрӑнкӑллӑн, ун кашни сӑмахне ыранах ӑна хирӗҫ ҫавӑрса хума пултаракан ӳсӗр хӗрарӑм умӗнче чӗререн калаҫма шутламасӑр.

— Я принадлежу обществу, — серьезно, без улыбки сказал Анохин, совершенно не собираясь откровенничать перед полупьяной женщиной, которая завтра же сможет каждое сказанное им слово обратить против него.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуть те вил ӳсӗр йӑванса кай ҫуна ҫине, пурпӗрех киле, чӳрече умнех, илсе ҫитерет, тата, тухса илӗр тесе, кӗҫенсе ярать-ха мур пуҫӗ!

Завались хоть распьянешенек в сани — все равно привезет домой под самые окна, да еще заржет, чертушка, чтоб, значит, выходили встречать.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Айта атте патне, — хӗрача Костьӑна хӑюллӑн хӑйӗн хыҫҫӑн туртса кайнӑ, — ӳсӗр чухне вӑл питӗ, питӗ ырӑ.

— Пойдем к тяте, — девочка решительно потянула Костю за собой, — Он когда пьяный, то добрый-предобрый!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртре ҫаплах туй шавланӑ, ӳсӗр сасӑсем ҫухӑрнӑ, купӑс ывӑнса ҫитсе хӑйӑлтатнӑ, савӑт-сапа ӳксе ҫӗмӗрӗлни илтӗннӗ…

В доме еще шла свадьба, за ставнями ревели пьяные голоса, хрипела, надрываясь, гармонь, слышался звон разбиваемой посуды…

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ял хыҫӗнче, сывлӑшӗ питӗрӗнсе ҫитсен, вӑл лаша ҫинчен сиксе аннӑ, чӗлпӗре йывӑҫ турачӗ ҫине пӑрахнӑ, ӳсӗр ҫын пек тайкаланса, типсе кайнӑ хӑмӑр курӑк тӑрӑх ҫулсӑр-мӗнсӗр сӗнкӗлтетсе утнӑ.

За деревней, когда уже нечем стало дышать, она соскочила, бросила повод на сук дерева и, не разбирая дороги, шатаясь, как пьяная, побрела по высохшей бурой траво.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, хамӑн ӳсӗр ухмаха пула винтовкӑпа лашана ҫухатман пулсан, ҫӳреттӗмччех пуль сана станица тӑрӑх шыраса!

Нет, кабы не потерял я коня с винтовкой при моей пьяной слабости, черта с два я пошел бы тебя искать по станице!

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ан ман, тархасшӑн! — тилмӗрчӗ вӑл Прохора ыталанӑ май ӳсӗр куҫҫулӗпе макӑрса.

Не забудь, ради Христа! — просил он, обнимая Прохора и плача пьяными слезами.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дашка хӑй ӳсӗр таврӑнчӗ таҫтан…

А Дашка откель-то явилась пьяная…

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич ҫаплах-ха хӑрушла йӑлтӑртатакан хӑрах куҫӗпе (теприне шыҫӑ хупласа илнӗ) шиклӗн те пӑлханчӑклӑн халӑх ушкӑнне ухтарчӗ, унтан сасартӑк, хӑйӗнчен темиҫе утӑмра кӑна Дарья тӑнине курчӗ те, урӑх никам ҫине пӑхмасӑр, ӳсӗр ҫын пек сулкаланса, пӗр утӑм ярса пусрӗ.

А Иван Алексеевич все так же тревожно, взволнованно шарил по толпе одним дико блестевшим глазом (другой затянула опухоль) и вдруг, остановившись взглядом на лице Дарьи, бывшей от него в нескольких шагах, неверно, как сильно пьяный, шагнул вперед.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утасса та вӑл ӳсӗр ҫын пек тайкаланса, пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе чӗтренсе, шертепе ҫапса мӑкӑлтанӑ урине аран сӗтӗркелесе, утса пычӗ.

Он и шел-то будто по горячему, приплясывая, дергаясь всем телом, волоча перебитую жердью ногу…

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каласа кӑтартасчӗ ху Каргин таврашӗнче мӗнле ӳсӗр ҫӳрени, йӑкӑл-якӑл хӗрарӑмсемпе аскӑнни ҫинчен…

Рассказал бы, как пьянствовал под Каргинской, как с б… вязался…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пӑртаках ӳсӗр.

Он был лишь слегка пьян.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумайӑшсем, тӑнӑҫ пурнӑҫа астивсе курнӑ хыҫҫӑн, чаҫсене ӳсӗр таврӑнчӗҫ, урӑлса ҫитрӗҫ те, «пурнӑҫ-пӑрнӑҫа» тарӑхнипеле, ҫуран стройпа атакӑна, пулеметсем ҫине, тӳрӗ кӗрсе кайрӗҫ; теприсем, ниҫта шӑнӑҫтарайми капланса тулнӑ ҫилле шӑнарайманнипе, хӑйсен айӗнчи утсене туймасӑр, хӗрлисем ҫине ҫӗрле асар-писеррӗн пырса тапӑнчӗҫ, тыткӑна илнисене патронӗсене шелленӗ пирки хӗҫсемпе турарӗҫ, ӳчӗсене этемле мар тискеррӗн мӑшкӑлласа ирсӗрлерӗҫ.

И многие, откушав мирной живухи, пьяными возвращались в часть и, протрезвившись, со зла на «жизню-жестянку» шли в пешем строю в атаку, в лоб, на пулеметы, а не то, опаляемые бешенством, люто неслись, не чуя под собой коней, в ночной набег и, захватив пленных, жестоко, с первобытной дикостью глумились над ними, жалея патроны, приканчивая шашками.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кашӑк ил! — ахӑлтатса кӗҫенчӗ Ермаков, ӳсӗр кулӑ чыхӑнтарнипе йӑванса кайса.

— Ложку возьми! — падая от приступа пьяного смеха, ржал Ермаков.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗри хутнӑ пӳлӗмӗн ӑшшипе пӗрле ӑна ыйхӑ пусса килчӗ, ӳсӗр ҫын пек анкӑ-минкӗллӗн ывӑннӑран, хевти-хавалӗпе ӑстӑнӗ кимӗлсе йӑмшакланчӗ.

Сон вторгался в тело вместе с теплом жарко натопленной комнаты, пьяная усталость расслабляла волю и сознание.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӳсӗррине вара эпир пурсӑмӑр та ырӑ пурнӑҫа пула — сире, коммунистсене, кӳренни хамӑр ӑшӑмӑрта кӗвелсе ларнипелен ӳсӗр!

А пьяные мы все от хорошей жизни, от обиды, что запеклась на вас, на коммунистов!

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех