Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

улӑм сăмах пирĕн базăра пур.
улӑм (тĕпĕ: улӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тепре те кӑшкӑрма пултаратӑп, — терӗ те Девяткин, хӑй мӗн те пулин пуласран хӑраса, пуҫне улӑм ӑшне чиксе выртакан Санька патнелле шӑвӑнчӗ.

— Могу и еще, того стоит, — ухмыльнулся Девяткин, но на всякий случай подался поближе к Саньке, который лежал, уткнувшись в солому.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ни тырӑ, ни улӑм».

«Ни зерна, ни соломы»!

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апат пӗҫерсе ҫинӗ, чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн урайне сарӑ улӑм сарса ҫывӑрма выртнӑ.

Готовили ужин, пили чай и, застелив пол свежей соломой, устраивались спать.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мулсемпе кӳлекен лашасем тӑмашкӑн хӗрӗх пин, утлӑ ҫаршӑн вуникӗ пин пӳлмек пулнӑ Соломонӑн; лашасем валли урпапа улӑм кулленех провинцирен кӳре-кӳре килнӗ.

Было у Соломона сорок тысяч стойл для мулов и коней колесничных и двенадцать тысяч для конницы; ежедневно привозили для лошадей ячмень и солому из провинций.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Вӑл ҫут тӗнчере пӗр-пӗччен пекех ӗнтӗ; вӑл, чӗрне вӗҫҫӗн пусса, нянинчен тарать, кам ӑҫта ҫывӑрнине пурне те пӑхса тухать; чарӑнса тӑрса, кам вӑраннине, ҫӗре сурнине е ыйхӑ тӗлӗшпе мӑкӑртатнине тинкерсе пӑхать; унтан, сывлама хӑраса, галерея ҫине хӑпарса каять, чӗриклетсе тӑракан хӑмасем тӑрӑх чупса ҫаврӑнать, кӑвакарчӑн йӑвине улӑхса анать, сад пахчине кӗрет, нӑрӑ сӗрленине итлет, таҫта ҫитиех вӗҫсе кайнине сӑнать, курӑк ӑшӗнче темӗн чӑрклатнине итлет, ҫак шӑплӑха сирекенсене шыраса тупать; шӑрчӑк тытать, унӑн ҫуначӗсене татса пӑрахать те малалла мӗн пулнине пӑхать, е ӑна улӑм пӗрчипе витӗрех тирсе, вӑл ҫак ытлашши япалапа мӗнле вӗҫсе кайнине сӑнать; эрешмен шӑна тытса ун юнне ӗмнине киленсе кайсах, сывлӑш ҫавӑрмасӑр пӑхса тӑрать.

Он был как будто один в целом мире; он на цыпочках убегал от няни, осматривал всех, кто где спит; остановится и осмотрит пристально, как кто очнется, плюнет и промычит что-то во сне; потом с замирающим сердцем взбегал на галерею, обегал по скрипучим доскам кругом, лазил на голубятню, забирался в глушь сада, слушал, как жужжит жук, и далеко следил глазами его полет в воздухе; прислушивался, как кто-то все стрекочет в траве, искал и ловил нарушителей этой тишины; поймает стрекозу, оторвет ей крылья и смотрит, что из нее будет, или проткнет сквозь нее соломинку и следит, как она летает с этим прибавлением; с наслаждением, боясь дохнуть, наблюдает за пауком, как он сосет кровь пойманной мухи, как бедная жертва бьется и жужжит у него в лапах.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Этем мар: улӑм кӑна!

Не человек: просто солома!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Апла тӑк эпир санпа туссем ҫеҫ мар, кӳршӗсем те, — Федор улӑм пӗрчине газировка ӑшне ячӗ те вӗрсе унтан сывлӑш кӑларма пуҫларӗ.

— Вот и выходит, что мы теперь не только друзья, но и соседи, Женек! — Федор вставил соломинку в стакан и радостно забулькал газировкой.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Юлашкинчен, «канотье» текен тӗрлӗ тӗслӗ лентӑллӑ хытӑ улӑм шӗлепке унӑн пуҫӗ ҫинче вӗҫкӗнле ларни те сахал.

Наконец, мало того, что твердая соломенная шляпа «канотье» с полосатой лентой франтовски сидела на затылке.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл вунпӗрмӗш сехет ҫурринче пуҫланчӗ те вуниккӗ ҫине пилӗк минут кайсан гимназипе юнашар магазинта приказчик Петяна унӑн кивӗ улӑм шӗлепкине хут ӑшне чӗркесе аллине илемлӗн тыттарчӗ.

Оно началось в половине одиннадцатого, а в пять минут двенадцатого приказчик в магазине рядом с гимназией уже вручил мальчику, галантно улыбаясь, его старую соломенную шляпу, завернутую в бумагу.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем ӑна пӳртрен, улӑм чӑптине сӗтӗрнӗ пек, сӗтӗрсе тухрӗҫ.

Они потащили его из хибарки, как куль соломы.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑй тӳмеллӗ ҫӗнӗ пушмак тӑхӑннӑ, улӑм шӗлепкеллӗ, халиччен курман илемлӗ ача ҫинчен куҫне те илмест.

То и дело бросала быстрые любопытные взгляды на незнакомого красивого мальчика в новых башмаках на пуговичках и в соломенной шляпе.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр ҫухрӑм чупсан тин Петя сисрӗ — ун хыҫӗнче салтак аттисем мар, пуҫран хывӑннӑ улӑм шӗлепке ҫурӑмне ҫапса пырать иккен.

И, только пробежав по крайней мере версту, Петя наконец сообразил, что это не стук солдатских сапог, а колотится на спине сорвавшаяся соломенная шляпа.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сарӑ, пысӑк хырӑмлӑ, шоколад тӗслӗ пысӑк ҫилхеллӗ, пӗчӗкҫӗ, тачка хӳреллӗ, хӑлхисем валли шӑтӑк тунӑ улӑм шӗлепкепе, акацисен сулхӑнӗнче ҫӑра куҫхаршисене тӑратса, вӑл хапха умӗнче, лайӑх вӗрентсе ӳстернӗ хӗрача пек, лӑпкӑн та йӑвашшӑн тӑнӑ.

Бежевая, пузатенькая, с шоколадной гривкой и маленьким, но пышным хвостом, в соломенной шляпке с дырами для ушей, она стояла, подняв мохнатые ресницы, смиренно и скромно, как благовоспитанная девочка, возле подъезда в тени акации.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавӑн пекех тата паллакан ҫутӑпа ҫутатнӑ хӗрлӗ рамӑллӑ тӗкӗр ҫинче, улӑм шӗлепке тӑхӑннӑ пӗр хура пысӑк ача таҫтан килсе курӑнсан, Петя ӑна та часах палласа илеймерӗ.

Даже тот черномазый большой мальчик в соломенной шляпе, который вдруг появился, откуда ни возьмись, в ореховой раме забытого, но знакомого зеркала, освещенного забытой, но знакомой лампой, не сразу был узнан.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав хӳшӗсенче, питӗ те ӑшӑ улӑм ҫине, кӑнтӑрлахи хӗвел пӗҫересрен сулхӑнра пытанса ларма лайӑххине вӑл аван пӗлет.

Он очень хорошо знал, как приятно бывает сидеть в таком шалаше на сухой, горячей соломе в знойной послеобеденной тени.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петяшӑн хресченсен пурнӑҫӗ, вӗсем мӗнле ӗҫлени ӗмӗрлӗхех асра юлнӑ: ҫӗнӗ улӑм ҫуталса выртни, пӳртӗн кай енне шурӑ тӑмпа шуратнӑ стена ҫумӗнчи ситца татӑкӗсенчен ҫӗленӗ пуканесем, типӗтсе хунӑ «таракуци» текен вылямалли вӗтӗ кавӑнсем.

Ему навсегда запомнились все простые, трогательные подробности крестьянского труда: светлый блеск новой соломы; чисто выбеленная задняя стена мазанки; по ней — тряпичные куклы и маленькие, высушенные тыквочки, так называемые «таракуцки», эти единственные игрушки крестьянских детей.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Лашан хура тутисем Петян улӑм шӗлепки патнелле тӑсӑлчӗҫ.

Черные губы потянулись к соломенной шляпе Пети.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑш вырӑнта кивӗ, хуралса кайнӑ улӑм урисем тӗпӗнчен йӑлтӑркка симӗс таса тулӑ калчисем шӑтаҫҫӗ, вӗсем, пусӑрӑннӑ тӑпрана шӑтарса тӳхса, хӗлхем пек ҫунаҫҫӗ.

Кое-где под слоистыми, почти черными стенами очень старой соломы, пробиваясь из плотной, как бы чугунной земли, горели изумрудные фитильки пшеничных ростков изумительной чистоты и яркости.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫуртсем пек ҫӳллӗ, ҫӗнӗ тата кивӗ улӑм урисем хула пек курӑнса лараҫҫӗ.

Скирды старой и новой соломы, большие и высокие, как дома, образовали целый город.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ, улӑм шӗлепкипе сулласа, темӗскер кӑшкӑрнӑ.

Отец размахивал соломенной шляпой и что-то кричал.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех