Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк сăмах пирĕн базăра пур.

Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кошевойсен ҫурри ишӗлнӗ пӗчӗк пӳрчӗ тӗлӗнчи тирек те унчченхи майлах тӑван чӗлхепе пӑшӑлтатса калаҫать…
Все тем же родным языком шептал тополь над полуразвалившейся хатенкой Кошевых…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ ун йышшине нихҫан та сиссе юлма памастӑмччӗ: «Клеме-и? Ак вӑл!» — унтан Мишкӑн тарават кӑмӑллӑ командирӗ хӑйӗн пӗчӗк ача пуҫӗ пысӑкӑш кӗре чышкине чӑмӑртарӗ те тискер те хӑрушӑ вӑйпа сывлӑшалла вирлӗн сулса ячӗ.
А я ему никогда, бывало, не дам опомниться: «Проба? Вот она!» — И добродушный Мишкин командир сжимал бурый, величиной с младенческую голову, кулак, выбрасывал его со свирепой и страшной силой.

— Эсӗ пӗчӗк ача мар, хӑвӑнне хӑвӑн пӗлмелле.
— Ты сам не махонькое дите, сам должен знать.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сулахай ҫыранӑн кимӗрчекленсе ларнӑ чӑнкӑ шырланӗ хӗрринче хӑйсене пытанса выртмалӑх пӗчӗк окопсем чаврӗҫ, вӑрманта ҫӗрпӳртсем турӗҫ.
На хрящеватом обрывистом яру левобережья вырыли окопчики для лежания, а в лесу поделали землянки.

Пӗчӗк чух хытӑ шӑннӑччӗ те, ҫавӑн хыҫҫӑн пӑсӑлса юлчӗ.
Ишо с малюшки дюже от простуды хварывал, через это и попортился.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пехотӑна пӗчӗк кимӗсемпе каҫарчӗҫ.
Пехоту перебрасывали на маленьких лодках.

Унӑн тӗтреллӗ ытамӗнче пӗр пӗлӗт татӑкӗ те курӑнмарӗ, кӑнтӑр енче кӑна, Дон хӗрринчи тӑвайкки тӗлӗнче, хӗвел тухас умӗн куҫа шартармалла шупка хӗрлӗ пӗчӗк пӗлӗт лӑстӑкӗ палӑрма пуҫларӗ.
Ни единой тучки не было на его мглистом просторе, лишь на юге, над кромкой обдонского перевала, перед восходом солнца появилось крохотное ослепительно-розовое облачко.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Стариксемпе карчӑксем, килӗсенчи пӗтӗм лаши-вӑкӑрне кӳлсе, урапасем ҫине арчасем, килте-ҫуртра тыткалакан тӗрлӗ-мерлӗ япаласем тиесе тултарчӗҫ, пӗчӗк ачасене улӑхтарса лартрӗҫ.
Старики и бабы запрягали все имевшееся в хозяйстве тягло, валили на арбы сундуки, утварь, хлеб, детишек.

Восстание хирӗҫ малтанах уйрӑм отрядсемпе пӗчӗк отрядсене (сӑмахран, акӑ, ВЦИК шкулӗ икҫӗр ҫынтан тӑракан отряд уйӑрса панӑ), комплектласа ҫитермен чаҫсене, тӑшман вӑйӗсене пӳлсе тӑма сахал йышлӑ отрядсене яраҫҫӗ.
На восстание бросили вначале отдельные отряды и отрядики (так, например, школа ВЦИКа выделила отряд в двести человек), недоукомплектованные части, малочисленные заградительные отряды.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӗрӗп сыснанни майлӑ пӗчӗк питне ҫӗрелле пӗшкӗртнӗ те, мӑшлата-мӑшлата, йӗплӗ ҫурӑмӗпе типӗ хытхура тунисене чӑштӑртаттарса, шӑши йӗрӗпе хӑвӑрт шуса пырать.
Еж торопко подвигается вперед по мышиному следу, опустив крохотную свиную мордочку, сопя и черкая иглистой спиной по сухим бурьянным былкам.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумай пулать-и Дуняшка манкине те шӑлма пӗлмен хӗрачаччӗ; ҫӳретчӗ чупса, ҫурӑмӗ хыҫӗнче пӗчӗк ҫивӗтӗсем шӑши хӳри пек пӗтӗлтететчӗҫ, халӗ пӑх ав епле вӑл, паян тесен паян хӑть качча пар.
Давно ли Дуняшка была сопливой девчонкой; бывало, бегает, а по спине косички мотаются, как мышиные хвостики, а зараз уж вон она, хучь ныне замуж.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна-кӑна пайтах астивсе курнӑ сотня хвершӑлӗ пуля е снаряд ванчӑкӗ шӑтарса кӗнӗ вырӑна ҫуса тасатӗ, кула-кула, пӗчӗк ачана йӑпатнӑ пек: «Мяукӑн та пи-пи пултӑр, чакакӑн та ап-ап пултӑр, Ванюкӑн ҫеҫ сывалтӑр», — тесе йӑпатӗ.
Будет бывалый сотенный фельдшер промывать пулевой или осколочный надрез и, посмеиваясь, утешать, как дитятю: «У кошки боли, у сороки боли, а у Ванюшки заживи».

Вӗсем малтанхи кунӗсенче пуля шӑхӑрнине те пӗчӗк кӑна окоп хӗрринчи нӳрӗ тӑпрас хыҫӗнчен пуҫӗсене ҫӗклесе тӑнлаҫҫӗ.
Они в первые дни и к посвисту пуль прислушиваются, подымая голову от сырого бугорка земли, прикрывающего окопчик.

— Вӑл ҫапла-ха… — хиврен килӗшрӗ те Медведев упанни пек ҫилӗллӗн йӑлтӑртатакан пӗчӗк куҫне калаҫу пуҫланнӑранпа пӗрремӗш хут Григорий ҫине ҫӗклесе пӑхрӗ.
— Оно-то так… — туго согласился Медведев и в первый раз за время разговора поднял на Григория крохотные, насталенные злостью, медвежьи глазки.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсен пӗчӗк ушкӑнӗн ҫеҫ Климовка хуторне татса кӗме май килчӗ.
Только незначительной части красноармейцев удалось прорваться в Климовку.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑть унран, хӑть пӗчӗк ачаран ыйт — пӗрех.
Все одно как с дитя малого.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унан пичӗ-куҫӗ пӗчӗк ачанни пек ҫутӑрах хӗрлӗ те таса пулнӑран Штокман та, ун ҫине пӑхса илсе, тутине сӑлтавсӑр кулӑпа ейӗлтерчӗ.
С таким детски розовым и чистым лицом, что даже Штокман беспричинно ежил улыбкой губы, глядя на него.

Хыттӑн мекеклетсе, путек кӗрӗк ҫинчен урайне сикрӗ те, Григорий патне пырса, кӑштӑрка та ӑшӑ пӗчӗк чӗлхипе вӑрахчен унӑн аллине ҫулласа тӑчӗ.
Пронзительно мекекекнув, козленок скакнул с шубы, потом подошел и долго лизал руку Григория крохотным шершавым и теплым язычком.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казакӑн чӳречери ҫутта картланӑ сарлака хулпуҫҫийӗсене пула пӳлӗм тӑруках темле пӗчӗк те тӑвӑррӑн туйӑнса кайрӗ.
И сразу от широких плеч казака, заслонивших свет, комната стала маленькой и тесной.

Ялан ҫапла илӗртӳллӗ те уҫҫӑн йӑлтӑртатса шуралать вӑл ӑшӑнса ирӗлнӗ хура ҫӗр ытамӗнчи пӗчӗк юр катӑкӗ…
На черном фоне оттаявшей земли всегда заманчивей и ярче белеет оставшийся кусочек снега…

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика