Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

макӑрса (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сехрине пайтах хӑпартрӑмӑр та-ха, хытах кӳрентерчӗҫ темелли ҫук, — васкавлӑн хуравларӗ Ильинична, макӑрса пӗтнӗ Наталья ҫинелле чалӑшшӑн пӑхса илсе.

Страху повидали, а так чтобы дюже забижать — этого не было, — торопливо ответила Ильинична и косо глянула на заплаканную Наталью.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ куҫҫульпех макӑрса ятӑм.

Я так и залилась слезьми…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк хытӑ пӑлханнипе макӑрса ячӗ, чылайччен сӑмах та хушма пултараймарӗ.

Старуха заплакала и долго не могла проронить ни одного слова.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Асатте ҫине ҫитсе килетӗп, — терӗ пуҫне ҫӗклемесӗр Наталья, кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярасран хӑраса.

— Пойду дедушку проведаю, — не поднимая головы, боясь расплакаться, обронила Наталья.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья, кулса та макӑрса, ачисене ачашларӗ, хӗрӗ ҫине куҫ илмесӗр пӗт-пӗтӗммӗн пӑхса, савӑнӑҫлӑн пӑшӑлтатрӗ:

Наталья, смеясь и плача, ласкала детишек и, не сводя с дочери восхищенных глаз, радостно шептала:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫҫуль ӑна лӑплантарчӗ, анчах макӑрса илнӗ хыҫҫӑн йӗри-таврари ирхи кӑвак тӗнче темле тӗксӗмленнӗ майлӑраххӑн курӑнчӗ.

Слезы облегчили ее, но после этого голубой утренний мир вокруг нее словно бы поблек.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тётка айне пулнӑ кушак чӑтаймасӑр макӑрса ячӗ, анчах ҫав вӑхӑтра хуҫи кӗрӗкне уҫса «гоп» терӗ те Федор Тимофеичпа Тётка урайне сиксе анчӗҫ.

Кот сипло замяукал под лапами Тетки, но в это время шуба распахнулась, хозяин сказал «гоп!», и Федор Тимофеич с Теткою прыгнули на пол.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Каштанкӑна курсан, кушак сиксе тӑчӗ, ҫурӑмне пӗкӗ пек кукӑртса, хӳрине тӑратса, шӑртланса, мӑрӑлтатса, хӑрушшӑн макӑрса ячӗ.

Увидев Каштанку, он вскочил, выгнул спину в дугу, задрал хвост, взъерошил шерсть и тоже зашипел.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Сире мӗн ӗҫ? — кӑшкӑрнӑ Ксюша чунӗ кӳтсе ҫитнипе кӗҫех макӑрса ярас пек, унтан пӳлӗмрен тухса кайнӑ.

— А вам-то что? — не сдерживаясь, почти сквозь слезы крикнула Ксюша и выбежала из комнаты.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Григорий урам кукринелле пӑрӑнса ҫухалчӗ те, ун хыҫӗнче ут чӗрнисем ҫӗкленӗ тусан пӗлӗчӗ кӑна, майӗпен йӑсӑрланса, ҫул ҫине ларчӗ; Аксинья пӗр хушӑ крыльца ҫинче тӑчӗ, тарӑхса макӑрса ячӗ.

Но Григорий уже скрылся за поворотом, только пыль, вскинутая копытами его коня, медленно оседала на дороге; Аксинья постояла на крыльце, заплакала злыми слезами.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ан ман, тархасшӑн! — тилмӗрчӗ вӑл Прохора ыталанӑ май ӳсӗр куҫҫулӗпе макӑрса.

Не забудь, ради Христа! — просил он, обнимая Прохора и плача пьяными слезами.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Поликарп!.. — питне-куҫне ыратнӑ чухнехи пек пӗркелентерсе, кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярас пек кӑшкӑрса ячӗ тӑрантас ҫинче выртакан офицер.

Поликарп!.. — болезненно морщась и чуть не плача, закричал лежавший на дрожках офицер.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахҫантанпа макӑрса курманччӗ вӑл ҫапла.

Как не плакала давным-давно.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья ҫапла тӑркаларӗ те кравать патне пырса пичӗпе вырӑн ҫине тирӗнчӗ, чуна пусарса ҫӑмӑллатакан вӗри куҫҫульне юхтарса, киленчӗклӗн макӑрса ячӗ.

Постояла Аксинья, а потом подошла к кровати, упала ничком и заплакала такими обильными, облегчающими и сладкими слезами.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта ӗне макӑрса ячӗ.

Где-то мычала корова.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична кӗрӳшне куҫҫульпе макӑрса кӗтсе илчӗ.

Лукинична встретила зятя со слезами:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вара ҫав хӗрлӗармеецӑн ӑҫта та пулин Мускав е Вятка кӗпӗрнинче аслӑ Совет Раҫҫейӗнчи пӗр-пӗр паллӑ мар ялта пурӑнакан амӑшӗ, ывӑлӗ «ӗҫхалӑхне улпут-хуҫасемпе капиталистсен пусмӑрӗнчен ирӗке кӑларассишӗн шурӑгвардеецсене хирӗҫ ҫапӑҫса пуҫ хуни…» ҫинчен хыпар илсе, хурлӑхлӑн хӳхлесе макӑрса ярӗ.

И где-либо в Московской или Вятской губернии, в каком-нибудь затерянном селе великой Советской России мать красноармейца, получив извещение о том, что сын «погиб в борьбе с белогвардейщиной за освобождение трудового народа от ига помещиков и капиталистов…» — запричитает, заплачет…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑмсем ӳлесе йӗрчӗҫ, макӑрса хӗрелнӗ куҫӗсене явлӑксен, шаль тутӑрсен вӗҫӗсемпе шӑлчӗҫ, нӑшлата-нӑшлата, аялтан тӑхӑнакан юбка аркисем ҫине сӑмса шӑнкартрӗҫ…

Бабы ревели, вытирали заплаканные глаза кончиками головных платков и шалек, сморкались в подолы исподних юбок…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан хӑлха тӗлӗнчех путек хыттӑн макӑрса ячӗ.

Потом резко над ухом проблеял ягненок.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилес килмест ман! — ӳлесе ячӗ сасартӑк унччен те макӑрса пӗтнӗ шурӑ ҫӳҫлӗ йӗкӗт Маныцков.

Не желаю умирать! — завыл вдруг белобрысый, плакавший еще и до этого, парнишка Маныцков.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех