Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кӗрхи вӑйлӑ ҫумӑрсем пӳрт хӑмисем ҫинчен асламӗш сӗрнӗ пурӑн юлашки йӗрӗсене ҫуса тасатнӑ.

Осенние ливни смыли с почерневших досок последние следы бабушкиного мела.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Троллейбуссене пӑхса йӑлӑхрӗ те Роза, вӑхӑта ирттермелле кӳлленчӗке темле майпа лекнӗ кӗрхи ҫулҫа сӑнарӗ пӗр авӑк.

Розе надоело глядеть на троллейбусы, и, чтобы провести время, она наблюдала за осенним листом, попавшей каким-то образом в лужу.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

— Иван Иваныч, чунӑм, — терӗм эпӗ таҫтан инҫетрен ахӑрашса шавлакан кӗрхи ҫил витӗр тухса хӑйӑлтатнӑ сасса илтсен, вӑл сасӑ пӗртте Иван Иваныч сасси пек туйӑнмарӗ — Санпа Саня Григорьев калаҫать.

— Иван Иваныч, дорогой! — сказал я, когда хриплый, совершенно невероятный для Ивана Иваныча голос донёсся до меня, как будто с трудом пробившись сквозь вой осеннего ветра, разгулявшегося в то утро над Кольским заливом — Это говорит Саня Григорьев.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнле уйӑхсемччӗ-ха тата ҫав 1941 ҫулхи кӗрхи уйӑхсем!

И какие два месяца — осень 1941 года!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Симакова итлесе — ҫавӑн пек хушаматлӑччӗ ман кӳршӗм — эпӗ чӳрече витӗр курӑнакан кӗрхи ҫеҫенхире, унти шурӑ тӑмпа сӗрнӗ ҫуртсене пӑхса пыраттӑм, чугун ҫул будкисем патӗнчи пахчасенче хӗвалҫаврӑнӑш пуҫӗсем йывӑр турилкке пек курӑнаҫҫӗ.

когда, слушая Симакова — так звали моего соседа, — я смотрел на медленно проходящую за окнами осеннюю степь, на белые мазанки, на тяжёлые тарелки подсолнухов в огородах у железнодорожных будок.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эп ӗҫлеттӗм, ӑнран кайнӑ поезд сигнал ҫуттисене уйласа тӑмасӑр, кӑшкӑртса та пӑскӑртса, кӗрхи каҫ ҫилне енчен енне уйӑрса вӗҫтернӗ пек ӗҫлеттӗм эпӗ!

Но я работала, «набирая скорость», как на сумасшедшем поезде, который мчится вперёд, не разбирая сигнальных огней, — только свистит и бросается в сторону ветер осенней ночи!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӗлтӗр юр пӗркеннӗ кӗрхи ҫӗр пичӗ — вӑл та пулин юттӑн курӑнать, ун ҫийӗнче усал ура йӗррисем, мӑкӑль пӑталлӑ ботинкӑсен услап пусӑмӗсем.

Сама осенняя, запорошенная снежком земля со следами чужих ног, обутых в ботинки, подбитые выпуклыми гвоздями.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫӳлте, пуҫ тӗлӗнче, инҫе-инҫе, кӗрхи ҫӑлтӑрсем патӗнчех, самолет моторӗсем кӗрлеҫҫӗ.

Над головой высоко, где-то под самыми осенними звездами, ныли моторы самолетов.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах кӗрхи кӗске кун иртме те ӗлкӗрчӗ, поезда ҫитме — пайтах.

Но короткий осенний день уже кончался, а нам надо было как-нибудь добираться до поезда.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗрхи салху горизонт тӑрӑх татти-сыпписӗр аслати ҫӳрет.

По всему горизонту, осеннему, неприютному, глухо дубасил неумолчный гром.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каллех команда илтӗнчӗ, вара кӗрхи типӗ ҫӗр лаша урисен сассипе хупланчӗ.

И опять раздалась команда, и застучали копыта по сухой осенней земле.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Епле илемлӗ иккен кӗрхи вӑхӑт!

Как он хорош осенью!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗнтӗ сывлӑшра, кӗрхи евӗрлех, эрешмен картисем те вӗҫкелеҫҫӗ, вӗсене курсан сывлӑшра темӗнле витер курӑнакан тӳремҫисем хӑйсен ҫутӑ хӗррисемпе йӑлтӑртата-йӑлтӑртата, пӗр-пӗрин урлӑ каҫса ҫӳренӗн туйӑнать.

Летала уже осенняя блестящая паутина, и казалось, что в воздухе пересекаются какие-то прозрачные, сверкающие на краю плоскости.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ те чӳрече патнелле кармашасшӑн тӑрӑшатӑп та, анчах хамӑр пӗчӗк сада кӑна куратӑп, кӗрхи йӗпеннӗ вӗрене ҫулҫисенчен шыв кӳленчӗкӗсем ҫине шултра ҫумӑр тумламӗсем ӳкеҫҫӗ.

Я тоже стараюсь дотянуться до окна, но вижу только наш садик, весь в мокрых осенних листьях клёна, и мокрые дорожки и лужи, по которым ещё шлёпают последние крупные капли дождя.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хозяйка ӑна, кӗрхи ҫанталӑкра ирех тухса уҫӑлса ҫӳрени ҫамрӑк хӗр сывлӑхӗшӗн сиенлӗ тесе, ятласа илнӗ.

Хозяйка побранила ее за раннюю осеннюю прогулку, вредную, по ее словам, для здоровья молодой девушки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ирӗ калама та ҫук илемлӗ пулнӑ, хӗвелӗ кӗрхи уҫӑ сывлӑшпа саралнӑ ҫӑка тӑррисене ҫутатнӑ.

Утро было прекрасное, солнце освещало вершины лип, пожелтевших уже под свежим дыханием осени.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Чӳречерен — тӑхлан тӗслӗ кӗрхи пӗлӗт курӑнать, ун варринче пӗр пӗчӗкҫӗ хушӑк, ҫав хушӑкра — ҫуса тасатнӑ пек ҫутӑ кӑвак ярӑм.

Свинцово-серое осеннее небо в окне, но мне там виден совсем маленький просвет в тучах, и в просвете — синева, яркая и умытая.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗрхи шурӑмпуҫ.

Осенний рассвет.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кораблев кӗрхи вӑрӑм пальтопа ҫӳретчӗ, сарлака ҫунатлӑ шлепкепе, куҫкӗски умне тӑрса мӑйӑхне туратчӗ те урока пыратчӗ.

Он приходил в длинном осеннем пальто, в широкополой шляпе, не торопясь причесывал перед зеркалом усы и шел на урок.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кӗрхи ҫанталӑк ҫаратса хӑварнӑ улмуҫҫисене пӑхма тухнӑ мӗн; вӗсем пӗр ватӑ садовникпа пӗрле улмуҫҫисене пит те ачашшӑн тыткаласа улӑмпа чӗркеҫҫӗ.

Он осматривал яблони, обнаженные дыханием осени, и с помощию старого садовника бережно их укутывал теплой соломой.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940