Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аякра сăмах пирĕн базăра пур.
аякра (тĕпĕ: аякра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пирӗнтен аслӑрах салтаксем, хура-шур пайтах тӳснӗскерсем (вӗсен ҫумӗнче эпир аякра тӑратпӑр), чунтанах йӗреҫҫӗ, хӑйсем пӗр вӗҫӗм: — Тинех пӗтрӗ! Тинех пӗтрӗ!.. — тесе кӑшкӑраҫҫӗ.

Солдаты постарше, не чета нам, плакали: — Дожили! Дожили!..

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Бреслаупа Берлин хушшинчи автострада пирӗнтен темиҫе ҫухрӑм аякра иккен, ҫавӑнпа эп кӗҫӗн лейтенанта ку ҫул мӗн тума кирлӗ пулнине ӑнланаймарӑм.

Автострада Бреслау — Берлин была в стороне, в нескольких километрах от нас, и я не очень понял, зачем она понадобилась младшему лейтенанту.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Аякра, хир вӗҫӗнче, ҫӳллех мар сӑрт курӑнать, сӑрт хыҫӗнче хушӑран-хушӑ пулемет шатӑртатнисем, тӑшман миномечӗсем ӳхӗркеленисем илтӗнеҫҫӗ.

За полем вдали была небольшая высотка, за которой изредка раздавались пулеметные очереди и трескотня вражеских скрипух — минометов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пирӗн Вера Михайловна, тӑванӑм, аякра ӗнтӗ вӑл халь, инҫетре, — ӑнлантарчӗ мана отделени начальникӗ.

— Вера Михайловна наша, голубчик, уже далеко, — объяснил начальник отделения.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Таврара пӗр ахаль ҫын та курӑнмасть, Гороховец хули кӑна таҫта аякра палӑрать.

И ни штатской души вокруг, только город Гороховец, до которого не близко.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Аякра ҫаплах-ха ухлатнӑ сасӑсем илтӗнкелеҫҫӗ, манӑн пуҫ тӑрринче вара ним пулман пек ҫӑлтӑрсем ялкӑшаҫҫӗ.

Вдали еще ухало и охало, а у меня над головой мирно сверкали звезды.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Е аякра илтӗнеҫҫӗ вӗсем, е кӳршӗ пӳрт тӑрринчен пенӗ пек кӗрлесе каяҫҫӗ.

Где-то далеко и вдруг совсем близко, чуть ли не с соседних крыш.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак минутсенче вӑл мана каллех ҫав тери ӑслӑ, ҫав тери ҫитӗнсе ҫитнӗ, манран пит аякра тӑракан… пачах манашкал мар ҫын пек туйӑнчӗ…

И опять она казалась мне в эти минуты очень умной, очень взрослой, очень далекой… и совсем не такой, как я…

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир тинӗс ҫулӗсенчен таҫта аякра тӑни, ҫавӑнпа та ӑнсӑртран кӑна ҫӑлӑнма пултарни паллӑ пулчӗ.

Было совершенно очевидно, что наш остров находится в стороне от мореходных путей и что только случай может спасти нас.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑҫан та пулин ҫӗр ҫинче пӗр пӗччен ҫын пулнӑ пулсан, вӑл мӗнпур этем ҫулӗсенчен таҫта аякра тӑракан ҫак утрав ҫинче кӑна пулма пултарнӑ.

Если бы когда-нибудь был одинокий человек на земле, он мог быть только на этом острове, который стоял где-то далеко от всех человеческих дорог.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӑван ҫӗршывран аякра ҫӳресси асаплӑ пулин те, Грант капитана шыраса тупас тӗлӗшпе пӗр шанӑҫ пулсан, яхтӑн экипажӗ инҫетри ишевсен татах темӗн чухлӗ инкекӗсене тӳссе ирттерме хатӗр тӑрать.

Как ни тяжка была разлука с ней, экипаж яхты готов был ещё долго подвергаться всем опасностям дальних плаваний, если бы только была малейшая надежда разыскать капитана Гранта.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аякра пулсан та Гленарван ӑна аванах палларӗ.

Гленарван узнал его, несмотря на расстояние.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Сӑмах майӑн, — терӗ вӑл Паганеле, — эсир шыв юппинчен аякра мар темӗнле ял пурри ҫинчен каланӑччӗ пулас-ха?

— Кстати, — добавил он, обращаясь к Паганелю, — вы как будто говорили о какой-то деревне, расположенной вблизи от места слияния рек?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аякра пурӑнса пит паха япалана ҫухатнӑнах туйӑнать.

Словно живя вдали что-то дорогое потерял.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсенчен аякра, пӗр хӗрӗх утӑмра, каллех икӗ юпа.

Шагах в сорока в стороне опять два столба.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Анчах эсир вутта чугун ҫулран аякра хатӗрленине пӗлнӗ вӗт? — ыйтрӗ Аким.

— Но вы знали, что работу ведут вдали от дороги? — спросил Аким.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Таҫта аякра пӗр кӗтӳ кенгуру ҫӳрени курӑнать, вӗсем ҫеҫенхирте акробатсем пек сиксе ҫӳреҫҫӗ.

Вдали можно было рассмотреть стада кенгуру, вприпрыжку перебегавших по степи и похожих на пружинных паяцев.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫапла ӗнтӗ, ҫамрӑк хуҫасем пурӑнакан ҫурт аякра, экзотикӑлла ӳсентӑрансен чӑтлӑхӗнчи пекех ларать.

Жилище молодых владельцев станции благодаря этому было изолировано от всякого шума и казалось затерянным в чаще экзотических растений.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Йывӑҫсем пӗр-пӗринчен аякра лараҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӗсен хушшинчен утсем те, ӗне кӗтӗвӗсем те, урапасем те ирӗккӗнех тухма пултараҫҫӗ.

Кони, стада быков, телеги свободно могли передвигатьс между широко расставленными деревьями.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӑпри унти пекех курӑклӑ та тикӗс, горизонт унти пекех таҫта аякра уҫҫӑнах палӑрса тӑрать.

Почва была такая же травянистая и гладкая, горизонт такой же далёкий и резко очерченный.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех