Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫуллахи (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрман ҫуллахи пекех, шӑхӑрать, чӗвӗлтетет, юрланӑ сасӑсемпе тулать.

Лес наполнялся их свистом, писком и песнями, словно было лето.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Урайӗнчен — диванран пуҫласа чӳрече патне ҫити — ҫуллахи пекех тусан ҫӗкленсе тӑрать.

С пола — от дивана к окну, — точно в летний день, колеблющимся дымчатым рукавом протянулась пыль.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эпӗ, ҫуллахи каникула яла килнӗ хула ачи, хама яваплӑ ӗҫ хушнӑшӑн питӗ савӑнтӑм.

Вообще-то, я мальчик городской, но во время летних каникул живу у бабушки в деревне — я очень обрадовался, что мне доверили такое важное дело.

Шутлав такмакӗ // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 56,58,60 с.

«Ҫуллахи ӑшӑ уйӑхлӑ каҫ…»

«Ночь нежна, как моя любовь…»

Ҫӗрле ҫутатакан ҫеҫкесем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 116–118 с.

Ҫуллахи ӑшӑ уйӑхлӑ каҫ Ҫӑлтӑрсем ҫӗр ҫине те ансассӑн, Чун савни, ан сывла ассӑн-ассӑн, Сӑмахпа та сӑмахсӑр калаҫ…

Ночь нежна, как моя любовь. Нам с тобою не надо слов, Когда звёзды светят с высоты, А на земле цветут цветы…

Ҫӗрле ҫутатакан ҫеҫкесем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 116–118 с.

Вырӑн ӗнтӗ ҫуллахи шурӑ пӗлӗт пек кӑпӑшка та ӑшӑ.

Постель уже мягкая и тёплая, как летнее белое облако.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Ӗнер кӑна-ха вӑл хӑйӗн пурнӑҫне ылханса пӗтнӗччӗ, пурте ӑна йӗпе-сапа чухнехилле тӗтреллӗн те савӑнӑҫсӑррӑн курӑннӑччӗ, паян пӗтӗм тӗнче, ҫуллахи юхтарса ҫӑвакан сиплӗ ҫумӑр хыҫҫӑнхи пек, калама ҫук хаваслӑн та ҫуттӑн туйӑнать.

Только вчера она проклинала свою жизнь, и все окружающее выглядело серо и безрадостно, как в ненастный день, а сегодня весь мир казался ей ликующим и светлым, словно после благодатного летнего ливня.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗске ҫав ҫуллахи каҫсем.

Коротки летние ночи.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫуллахи вӑхӑтра кӑнтӑрласенче те вӑрманта лӑпкӑ, ҫутӑ сахал, сулхӑн.

Летом даже в полдни в лесу тихо, сумеречно, прохладно.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗҫӗ-хӗррисӗр вӑрах тӑсӑлчӗҫ ҫуллахи вӑрӑм кунсем.

Нескончаемо тянулись длинные летние дни.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗн пулӗ-ши, ӑна хамӑр таврара аксан, ҫуллахи кун тӑршшӗ пирӗн вӑрӑм пулать, кунӗсем кӑшт уҫӑрах пулсассӑн та.

Куҫарса пулӑш

V. Пирӗн колхозри пекех // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ҫавӑнтан вара ҫуллахи вӑхӑтра кашни кунсерен садра дежурнӑй пур.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ҫуллахи вӑхӑт ҫитнӗ.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ҫуллахи вӑхӑтра мӗн ӳсетчӗ унта?

Куҫарса пулӑш

III. Ӗҫӗ акӑ мӗнле пуҫланнӑ // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Тулта ҫуллахи вӑхӑт, канмалли кун, чӳрече умӗнче ҫерҫи вӗҫкелесе ҫӳрет, вӑл чӗвӗлтетнӗ май пире ҫакӑн пек каланӑн туйӑнать: «Ҫук, ҫук тытаймастӑр эсир мана» тенӗ пек.

За окном было лето, выходной день, а у подоконника на карнизе прыгал воробей, чирикал и точно говорил нам: «Не поймать, не поймать вам меня!»

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Уйӑх тухман-ха, анчах ҫуллахи каҫ ҫапах та ҫутӑ, ҫӑлтӑрсем пӗчӗккӗн ҫиҫеҫҫӗ.

Луна не всходила, но небо было по летнему светлое, с чуть заметными звездами.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ыратнине, ҫуллахи каҫӑн пӑчӑлӑхне пӑхмасӑр.

Коротая душные летние ночи в болезненном полузабытьи.

13 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Шӑпах тата дезертир тесе шухӑшлӗҫ. Пӗр-пӗр службистсем тӗлне пырса ҫакланӑн та — судсӑр-мӗнсӗрех саламатпа хӗртсе тӑкӗҫ», — сасӑпа уйласа пычӗ вӑл сухаланӑ ана ҫинчен чӗкеҫ курӑкӗ пусса илнӗ, ҫын ҫӳремен ҫуллахи ҫул еннелле пӑрӑннӑ, темшӗн тата хӑйне пачах дезертир тесе шутлами пулнӑ хушӑра.

«Как раз ишо подумают, что я — дезертир. Нарвешься на каких-нибудь службистов — и без суда плетей ввалют», — вслух рассуждал он, сворачивая с пашни на заросший подорожником, брошенный летник и уже почему-то не считая себя дезертиром.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лавсем хыҫӗнчен ҫуллахи вӗр-ҫӗнӗ гимнастеркӑсемпе хӗрлӗармеецсен симӗс шӑлаварӗсене тӑхӑннӑ казаксем, кӑштах йӗнер йӑранисем ҫинче ҫӗкленсе, учӗсене юрттарса пыраҫҫӗ.

Позади подвод, привстав на стременах, рысили казаки, одетые в новенькие летние гимнастерки, в красноармейские, защитного цвета, штаны.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична кантӑк уҫса хучӗ — чӗрӗ юнӑн йывӑр шӑршипе краҫҫын ҫуннӑ шӑршӑ ҫапса лартнӑ курницӑна ҫуллахи ирӗн чуна ҫӗклентерекен уҫӑ та сивӗ сывлӑшӗ юхса кӗчӗ.

Ильинична распахнула окно — в горницу, напитанную тяжким духом свежей крови, запахом сгоревшего керосина, хлынул бодрящий, свежий и резкий холодок летнего утра.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех