Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурпӗр сăмах пирĕн базăра пур.
пурпӗр (тĕпĕ: пурпӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ерӗҫеймесен, Мажаров пурпӗр камран та пулин хут ҫырса янӑ, унта яланах: «Кӳлӗ патне пыр, сана кӑвак чулсем патӗнче кӗтетӗп», — тесе ҫырнӑ, Ксюша ун патне хутӑн тепӗр енне кӑранташпа: «Кӗт», — тесе ҫырса янӑ, килтен тухма май килмен чухне ун патне Васенӑна пысӑк ҫыру леҫтернӗ.

Если он бывал занят, то обязательно присылал с кем-нибудь записку, где всегда были написаны одни и те же слова: «Приходи к озеру, буду ждать тебя у серых камней», в ответ она царапала карандашом на обороте бумажки: «Жди», а когда не могла вырваться из дома, посылала с большим письмом Васену.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата акӑ мӗн уйрӑмах тӗлӗнтерет — нумай пурӑннӑ, нумай тӳснӗ ӗнтӗ, пӗр пурнӑҫ мар, темиҫе пурӑнса ирттернӗ тейӗн, анчах пурпӗр ӗлӗкхи пекех пӗр туйӑмпа пурӑнатӑп — хам тума тивӗҫлӗ чи кирлӗ ӗҫ малта пек, чӑн-чӑн пурнӑҫ пуҫланман та пек туйӑнать!

И что особенно поразительно — столько прожито и пережито, словно не одна уже жизнь позади, а живу по-прежнему с таким чувством, будто самое главное, что я должен сделать, еще впереди и настоящая жизнь вроде и не начиналась!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ирех пӗр-пӗр колхоза кайма пуҫтарӑннӑ пулсан, унта пурпӗр кӑнтӑр апачӗ тӗлне тин тухса кайма пултарнӑ.

Если он с утра собирался выехать в какой-нибудь колхоз, можно было с уверенностью сказать, что выберется он туда только к обеду, не раньше.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Райкома кӗрсе тухмасан та, унта вӑл пурпӗр пыратех!»

И если он не заглянет в райком, то там уж он будет непременно!»

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Асту, эпӗ сан ҫинчен тата тепӗр хут пӑсӑк сӑмах илтсен — хуть йӑлӑн, хуть ан йӑлӑн, пурпӗр каҫармастӑп!

— И запомни, ежели я еще хоть раз услышу о тебе худое слово — моли не моли, ни за что не пощажу!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫирӗп халӑх мар ҫав вӑл хӗрарӑм тени: паян капла, ыран апла, хӑйне сиен кӳрет те, пурпӗр малтанхи пек тумасть!

Нетвердый народ эти бабы: сегодня одно, завтра другое, пусть хоть во вред себе, лишь бы не по-старому!

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах ҫамрӑксем те маншӑн пурпӗр тенӗ-ҫке, вӗсем те унччен пӗтӗм ял тарӑхакан, калаҫтаракан ӗҫсем ҫине лӑпкӑн пӑхнӑ.

Но ведь и молодые парни и девчата были заражены тем же безразличием и спокойно проходили мимо того, о чем раньше возмущенно гудела бы вся деревня.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах халӗ ӗнтӗ паллӑ: Корнея мӗн кирлине пӗлмесӗр Егор унран хӑпас ҫук — вӑл тӑванӗн чунне кӑларса илет те ҫакна пурпӗр пӗлет-пӗлетех.

Но теперь стало ясно, что Егор не отстанет от него, пока не узнает, что ему нужно, даже если для этого пришлось бы вытрясти из родственника всю душу…

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӗплӗ хуҫалӑхлӑ старике сысна ҫурине пурпӗр пустарчӗҫех.

Хозяйственного старика все-таки заставили приколоть поросенка.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ те халӗ ӗнтӗ кӑмӑллӑнрах, анчах сӳрӗлсех ҫитеймен ҫиллине пурпӗр палӑртса калаҫрӗ:

Вороновский пожал плечами и уже миролюбивей, но с оттенком неостывшего негодования продолжал:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья киле ҫитсенех витрисене пушатрӗ те кӑмака ҫумне тӑмпа сӗрсе ҫыпӑҫтарнӑ тӗкӗр патне утса пычӗ, хӑйӗн ватӑларах панӑ, ҫапах та пурпӗр чипер сӑн-пичӗ ҫинелле вӑрахчен пӑлханса пӑхса тӑчӗ.

А Аксинья, как только пришла домой, опорожнила ведра, подошла к зеркальцу, вмазанному в камень печи, и долго взволнованно рассматривала свое постаревшее, но все еще прекрасное лицо.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫапах та пурпӗр сан ҫинчен шухӑшлатӑп.

А все думается о тебе.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ ҫӑмха пек хутланса выртнӑ та куҫне сӑран подсумок ҫине хурса тӗлӗрет; яппун патронташӗ унӑн айӑк пӗрчине ыраттарать, анчах хӑй пурпӗр майлӑрах ҫаврӑнса выртма ӳркенет, ҫӑтах пӗркенсе кӗптеннӗ шинель арки айне ҫӗрлехи сивӗ сывлӑша кӗртес килмест унӑн.

Тот дремлет, свернувшись калачом, положив в голова кожаный подсумок; японский патронташ давит ему ребра, но он ленится лечь поудобней, не хочет пускать в плотно запахнутые полы шинели струю ночного холода.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗрре ҫапла атте ҫурӑм тӑрӑх туртапа та туртса панӑччӗ, ҫапах та пурпӗр сывӑ юлтӑм, йӗкӗт.

Меня, парнишша, отец раз оглоблей вдарил по спине и то выходился.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Рябчиков, урисене ывӑтса, атӑ кунчисене аллисемпе хыттӑн ҫатлаттарса ҫапса, хиврен хирӗлсе тухать, ҫапах та пурпӗр килӗшӳллӗн янӑракан тенорпа такмакласа, ташша хирме пуҫларӗ:

И Рябчиков пошел, выворачивая ноги, жестоко ударяя в голенища ладонями, подпевая резким, но приятным тенором:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑван килсене нумай вӑхӑт хӳтӗлеме май килес ҫукки — Хӗрлӗ Ҫар ҫав-ҫавах Донец патӗнчен ҫаврӑнса ҫитсе, пӑлхавҫӑсене пурпӗр лапчӑтса тӑкасси повстанецсен командованийӗнчен тытӑнса ӗнтӗ пуриншӗн те уҫҫӑнах паллӑ пула пуҫларӗ.

И все яснее становилось всем, начиная с повстанческого командования, что долго оборонять родные курени не придется, — рано или поздно, а Красная Армия, повернувшись от Донца, задавит.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурпӗр тараймастӑр!

Все равно не уйдете!

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурпӗр ҫӑлӑнаймастӑр! — кӑшкӑрчӗҫ ҫӳлтен.

Все равно побьем! — закричали сверху.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксем апла мар муритлерӗҫ те мана, пурпӗр нимӗн те тухмарӗ.

Меня казаки не так крутили, да ничего не вышло.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурпӗр лашисене ҫитерсе яраҫҫӗ, уссӑр ваттарса пӗтерӗҫ е ҫунтарсах яраҫҫӗ.

Все одно ить помечут коням под ноги, потравют зазря али сожгут.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех