Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Куҫ умӗнче тахҫанхи асилӳсем мӗлтлетсе иртеҫҫӗ: ывӑнса ҫитнӗ Саня тумланнипех ҫывӑрать пек, анчах пӳлӗмре ҫутӑ.

Смутное, далёкое воспоминание вдруг мелькнуло передо мной: Саня спит одетый и усталый; ночь, но в комнате светло.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мӗншӗн апла ҫывӑрать, тетӗн-и эс?

Ты думаешь, почему он так спит?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ҫумма тӗршӗнсе, Игорь ҫывӑрать, вӑл такам телогрейкипе чӗркеннӗ, тӑрсан-тӑрсан шарт сиксе илет.

Прикорнул возле меня усталый, укутанный в чью-то стеганку, вздрагивающий во сне Игорек.

28 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах вӑл сасӑ памарӗ, ҫывӑрать.

Но он не отозвался, спал.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Кухня теекеннинче» шурӑ ҫӳҫлӗ пӗчӗк хӗрача ҫывӑрать, сӑмси унӑн Кира амӑшӗнни пекех пысӑк та тӗреклӗ.

В «кухне вообще» спит маленькая беленькая девочка с косичками и с таким же большим, крепким, как у мамы Киры, носом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тсс, вӑл ҫывӑрать, — ӑнсӑртран персе ятӑм эп.

— Тсс, она спит! — нечаянно вырвалось у меня.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аттене курма ӗлкӗреймерӗм, вӑл ӗҫе кайнӑ, анне каҫа канӑҫсӑр ирттернӗ хыҫҫӑн, ҫывӑрать.

Отца я дома не застала, он уже ушел на работу, а мама еще спала после тревожной ночи.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл диван ҫинче салтӑнмасӑрах канса ҫывӑрать, тӗлӗк куратчӗ пулас вӑл.

Он крепко спал, одетый, на диване и, должно быть, волновался во сне.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑл ҫывӑрать?

— Он спит.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл таса ҫӗрте канлӗн те лӑпкӑн ҫывӑрать.

Он лежал такой чистенький, беленький, и всё вокруг так и сверкало чистотой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ хӑйӗн, куҫне темиҫе хутчен хӑрушшӑн мӑчлаттаркаласа илчӗ, кунта эпӗ Ромашов ҫывӑрнӑ чух куҫне хупмасӑрах ҫывӑрать тесе Саня каласа кӑтартнине аса илтӗм.

У него дрожали колени, он несколько раз как-то странно прикрывал глаза, и я вспомнила, как Саня рассказывал, что он спит с открытыми глазами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мансӑр пуҫне пӗтӗм ҫут тӗнче ҫывӑрать; пӗр эпӗ ҫеҫ ҫак тӗттӗмре выртатӑп.

Весь мир спал, кроме меня; и только я лежал в темноте.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хырӑнман кӳршӗ аллине сӑмси ҫине тытса харлаттарсах ҫывӑрать.

и небритый сосед храпел во всю мочь, положив на нос маленький крепкий кулак,

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ такам пӳлӗм алӑкне уҫса «ҫывӑрать» тенӗ сасӑпа вӑранса кайрӑм.

Я проснулся оттого, что кто-то приоткрыл дверь в столовую и тихо сказал: «Спит».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку начар япала ӗнтӗ — ӑҫтан пӗлетӗн-ха: те ҫывӑрать вӑл, те ҫывӑрмасть!

Это было неприятно — и спит, и не спит!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр виҫ ҫул ӗлӗкрех шкулта: Ромашка куҫне уҫса ҫывӑрать, тетчӗҫ.

Года три тому назад в школе говорили, что Ромашка спит с открытыми глазами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Расщепей тепӗр стена ҫумӗнчи диван ҫинче ҫывӑрать, пӗр аллине пуҫ вӗҫнелле хунӑ, тӑрсан-тӑрсан ыйӑх тӗлӗшпе йынӑшса ярать.

Он спал на диване у другой стены, закинув одну руку за голову, и изредка еле слышно стонал во сне.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир яхта ҫине каялла таврӑннӑ ҫӗре, «Фламмарионӑн» шанчӑклӑ сыхлавҫи Котька Чиликин харлаттарса ҫывӑрать.

Когда мы вернулись на яхту, верный страж «Фламмариона» Котька Чиликин безмятежно спал.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анне ҫывӑрать.

Мама уже спала.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кабинетӗнчех ҫывӑрать, апатне те ҫавӑнтах ҫиет.

Он и спал у себя в кабинете, туда ему носили еду.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950