Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуйхӑ сăмах пирĕн базăра пур.
хуйхӑ (тĕпĕ: хуйхӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петюкӑн ҫеҫ ним хуйхӑ та ҫук.

Зато Петя доволен.

Хӳреллӗ дневник // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 46,49 с.

Мереккенех хуйхӑ ҫук: кӗрӗкӗ ӑшне майлашӑнса выртрӗ те тӗлӗрсе кайрӗ: «Мӑр, мӑр, мӑррӑм пур, ик пӑтавкка тыррӑм пур», — тесе ӗнӗрлесе выртать…

Только у Мурки никаких забот, закуталась уютно в свою шубу, закрыла глаза и лежит, мурлычет: «В амбаре много зерна, в зерне мышиная нора — вот сколько у нас добра».

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Ман сансӑр та хуйхӑ ҫителӗклӗ, — терӗ те мирлешмелле Фомин, хӗвел ӳкнипе куҫне хӗстеркелесе, ҫурӑм ҫине рехетлӗн тӑсӑлса выртрӗ.

У меня и без тебя забот хватает, примирительно сказал Фомин и лег на спину, щурясь от солнца, с наслаждением потягиваясь.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хохолсене начарах мар турарӑмӑр та-ха, атьсем, кӗҫех хамӑр ҫине хуйхӑ килсе ан тиентӗрччӗ…

— Рубили мы, ребята, хохлов неплохо, да как бы самим вскорости не пришлось горевать…

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ытлашши хуйхӑ.

— Лишняя забота.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нумай, ахӑртнех, ытлашши те нумай хуйхӑ тӳсме тиврӗ-тӗр унӑн.

Много пришлось испытать ей горя, пожалуй, даже слишком много.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑпӑрт чӗнмесӗр выртать хуйхӑ ҫапса хуҫнӑ амӑшӗ, ун патне ӗнтӗ пӗр каҫра ӳссе ҫитӗннӗ тӑлӑх ачисем пуҫтарӑннӑ та, пурте пӗрле кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ.

Молча лежала придавленная горем мать, и около нее теснились, сбиваясь в кучку, повзрослевшие за одну ночь сироты-дети.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫаплаччӗ ҫав кунсенче Татарскинче: савӑнӑҫ, пӗр киле пырса кӗрсе, теприне сирсе сирӗлми хуйхӑ тултарса хӑваратчӗ.

Так было в те дни в Татарском: радость, вступая в один дом, вводила в другой неизбывное горе.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуйхӑ ун патне темӗнле вӑрттӑн йӑпшӑнса пынӑ та, ӑна пӳлӗме тӗттӗм кӗрсе тулнӑ пек, ерипен ҫавӑрса илнӗ.

Грусть подкрадывалась к ней как-то незаметно и овладевала ею постепенно, как потемки комнатой.

V. Талант! Талант! // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Урамран вӗрнӗ сасӑ илтӗннӗ, вӑл хирӗҫ ответ парасшӑн пулнӑ, анчах сасартӑк кӗтмен ҫӗртен ӑна хуйхӑ пусса илнӗ.

С улицы послышался лай, и она хотела ответить на него, но вдруг неожиданно ею овладела грусть.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пысӑк хуйхӑ.

Большое горе.

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Чунӑмҫӑм-чӗкеҫӗм, мӗн чухлӗ хуйхӑ кӳнӗ эпӗ сана.

Родная ты моя, сколько горя я принес тебе.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Киле хамах хуйхӑ илсе килетӗп», — тухма пӗлмерӗ пуҫӗнчен шухӑш.

«Сама несу в дом горе», — не выходило у нее из головы.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тӗрӗсне калаҫҫӗ: пысӑк хуйхӑ пысӑк хӑват ҫуратать.

Правду говорят: большое горе рождает большое мужество.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫак пуш-пушӑ тӑрса юлнӑ палатӑра хуйхӑ пуснипе тӗршӗннӗ ҫамрӑк хӗрарӑм кӗлеткине курсан, чунӗ ун ҫав тери хыттӑн ыратса кайрӗ.

И от вида опустевшей палаты со скорбной фигурой молодой женщины у врача больно сжалось сердце.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ман хамӑн тир пирки хуйхӑ

— У меня об своей овчине забота…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ларатпӑр та ак пӑрахут ҫине хуйхӑ ҫинчен лайӑх кӑна сыпатпӑр, «Асран кайми тӑван кӗтес» юрра шӑрантарса, мӗн Крыма ҫитиччен ҫапла ӗҫетпӗр, банкисене тинӗсе ывӑтса хӑваратпӑр.

Сядем на пароход, выпьем с горя, заведем «Разродимую мою сторонушку» и до самого Крыму будем пить, а банки в море кидать.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ачисене аса илнӗ чух Григорий чӗри самантлӑха хурлӑхлӑн пӑчӑртанса хӗсӗнчӗ; вӑл вӗсене тифран упраса хӑвараймӗҫ тесе шикленчӗ, ҫав хушӑрах тата, ачисене тем пек юратнӑ ҫӗртенех, Наталья вилнӗ хыҫҫӑн тек нимле хуйхӑ та хӑйне ҫавӑн тери ҫапса хуҫас ҫуккине туйрӗ…

При воспоминаниях о детишках на секунду сердце Григория сжималось грустью; он боялся, что не уберегут их от тифа, и в то же время чувствовал, что, при всей его любви к детям, после смерти Натальи уже никакое горе не сможет потрясти его с такой силой…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каларӗҫ-ха сирӗн хуйхӑ ҫинчен.

Прослышал про ваше горе.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫут тӗнчерен сивӗнме ку хуйхӑ та ҫителӗклӗ!

И этой беды хватит, чтобы белый свет стал немил!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех